Een paard via Marktplaats (ver)kopen
is bezopen.
Of toch niet?
“Moet voor het weekend weg……………”
“Tegen ieder aannemelijk bod…….”
“Ruilen tegen een zadel (of trailer)………”
“Tegen ieder aannemelijk bod…….”
“Ruilen tegen een zadel (of trailer)………”
Er was eens een goede, lieve, mooie pony die te weinig aandacht van zijn baasje kreeg. Hij hinnikte wat af bij het hek maar baasje-lief reageerde niet. De eigenares in kwestie had te weinig tijd en hoorde het gehinnik wel, maar kon er niets aan doen. Om verlost te worden van het knagende schuldgevoel besloot de eigenares haar trouwe makker te verkopen. Een ander zou vast meer tijd, liefde en aandacht voor hem hebben en hem wat meer van de wereld laten zien dan zijn kleine weilandje. Op een dag werd een vriendin gebeld en gevraagd om de eigenares te helpen bij de verkoop van de pony.
En zo geschiedde. Vóór de komst van de euro was het leven in paardenland simpel. Paardje te koop, je draaide je om en het paardje was weg. Dat ging zo snel omdat er veel vraag was naar paarden en pony’s. De mensen in paardenland hadden steeds meer tijd en welvaart gekregen en mochten graag een paar centjes uitgeven aan hun geliefde hobby. Het verkopen van een paard of pony was, in alle opzichten, niet iets om van wakker te liggen. Maar nu. Een paard, pony of veulen verkopen is tegenwoordig niet zo eenvoudig. Het aanbod is groot en de markt is verzadigd. Duizend en één verschillende rassen, niveau’s en prijsklassen. Een paard kópen is al niet eenvoudig, een paard verkópen nog vele malen moeilijker. De pony is gelukkig kerngezond, braaf onder het zadel en aangenaam in de omgang. Een elf jarig meisje zou er bij wijze van spreken mee over de A2 kunnen rijden. De verkoop zou dus in principe niet moeilijk hoeven zijn. In het verleden ging het als volgt: we maakten mooie foto’s van de betreffende pony of paard, stuurden die op naar een advertentie-magazine. Dit bekende, grote, gele boekwerk dat “Pferdemarkt” heette, was een magazine dat in Duitsland werd uitgegeven maar je ook in Nederland kon kopen. Een advertentie zetten was duur en het magazine lag pas een maand later in de winkel en bleef daar twee maanden op de schappen liggen. Een uitstekend medium met een groot bereik (heel Europa). Spannend, de telefoontjes vanuit het buitenland en nog spannender als er een delegatie onderweg was. Koper nam tenslotte bijna altijd een familie-lid mee of voor verkoper nog spannender: een expert. Die expert wilde natuurlijk meteen even zijn expertise laten zien en vond het heerlijk ter plekke je pony tot de bodem af te kraken. Er waren echter ook veel beleefde mensen die niet alleen de pony in hun waarde lieten maar ook de verkopende partij. Deze mensen waren bovendien daadwerkelijk op komen dagen. Dat zegt al heel veel. Door het eerste telefonische contact waren er al wat geïnteresseerden afgehaakt. We zorgden dat we eerlijke informatie uitwisselden zodat de aspirant koper niet voor niets een tocht van een tiental of paar honderd kilometers hoefde te maken. Of de prijs werd tijdens het telefoongesprek meteen duidelijk gemaakt. Dit is de prijs, of er kan nog iets af. Een telefonisch bod vooraf was totaal onbekend, in die goeie oude tijd…….. De delegatie vertrok weer en meestal kwam een dag of drie later het beslissende telefoontje. Mensen namen de tijd om er goed over na te denken of zij gingen eerst nog andere paarden bezichtigen. Tenslotte belden zij op: we halen de pony op, dan en dan. Duidelijke taal, duidelijk geld in handen en een dikke kus op de snoet van het dier. Het beste, mijn vriend, ik vertrouw erop dat je in goede handen bent gekomen. De trailer reed de oprit uit en er kwam een paar uur later bericht als de boel veilig was aangekomen op plaats van bestemming. Dan na drie weken nog eens een kaartje en met kerst het zelfde jaar wat foto’s. En daarna werd het stil, hetgeen in dit geval vaak een goed teken was. Nu, die gang van zaken in paardenland is voor de meesten allang verleden tijd. Waar gaan we nu massaal naar toe in deze tijd voor aan- en verkopen van rijbroeken, zadels, hoofdstellen, dekens én paarden? MARKTPLAATS. Het ultieme medium voor snelle handel en contacten leggen. Aan de slag: Mijn paardenvriendin en ik gaan natuurlijk mee met de tijd en beginnen met foto’s van de pony te maken. We besteden daar veel aandacht aan. De eerste indruk is tenslotte goud waard. Daarna klimmen we achter de computer en zetten een vriendelijke advertentie op Marktplaats. Telefoonnummer erbij en ook een richtprijs. Daar ben ik grote voorstander van. Duidelijkheid vooraf om onzinnige boden van een tientje of meer, te voorkomen, denken we……. |
Een uur later zitten we koffie te drinken en bij te komen van het avontuur. Haha, bijkomen, fout, het feest begint nu pas. Ik geef een opsomming van de eerste dagen:
De teller gaat lopen, binnen een paar uur heeft de advertentie al 1570 kijkers en komen de eerste emails binnen. De emails variëren van lieve paarden-meisjes die de pony menen te herkennen als hun voormalige verzorgpony, tot en met brutale kopers die menen een deal te hebben gesloten voordat er überhaupt wederzijds contact is geweest. “Breng de pony maar, dan worden we het ter plekke wel eens over een prijsje”. Tja, flauwekul tot ongekende hoogte. En ongekende ergernissen zijn natuurlijk de boden die worden gedaan. Brutale mensen hebben de halve wereld, luidt een bekend gezegde. Nou nee, is ons antwoord, brutale mensen krijgen überhaupt trouwens geen antwoord van ons. Dàt zal ze leren. Een bod van 500 euro op een volwaardige, gezonde, eerlijke pony doen is natuurlijk straal bezopen. En eerlijk gezegd, na een paar emails lijkt het erop alsof de halve (paarden)wereld bezopen is. Net voor we een week later besluiten de advertentie van Marktplaats af te halen, komen er goddank nog wat serieuze emails binnen en een telefoontje. Mensen die onmiddellijk een afspraak maken om langs te komen en zowaar ook nog daadwerkelijk komen opdagen. Chapeau! De eersten haken bij nader inzien toch af en het tweede bezoek bestaat uit een jonge vrouw met vriend. De vrouw is beleefd, maakt een rustig proefritje en zegt dat ze zo snel mogelijk van zich laten horen. Inderdaad, de vrouw belt een dag later op en de koop wordt gesloten. Eind goed, al goed. De jonge vrouw is erg gelukkig met haar pony en de pony zeer zeker ook met haar. Liefde op het eerste gezicht, met Marktplaats als cupido. Nu, wat vinden wij paardenmensen van dit hele gebeuren? Tja, de negatieve kant is dat het god geklaagd is dat er paarden worden aangeboden met de titel: MOET VóóR HET WEEKEND WEG. Het is ook schandalig dat de dieren tot gebruiksvoorwerpen worden gereduceerd waar je willekeurig op kan bieden terwijl het lieve dier nog niet eens in levende lijve is gezien. Over de aanschaf van een zadel schijnt nog langer te worden nagedacht dan de aanschaf van een pony of paard. Maar laten we wel beseffen dat die taferelen ook plaatsvinden op paardenmarkten, bij handelaren of via advertenties in tijdschriften. Overal heb je de mensen die afspraken maken, niet komen opdagen of telefoontjes die ronduit onbeschoft zijn. En ook zijn er altijd de mensen die na eerste bezichtiging enthousiast zijn en vervolgens niets meer van zich laten horen. Dat is nu eenmaal synoniem aan de (paarden)handel en daar willen we ons natuurlijk héél ver van distantiëren. Het positieve is echter dat contacten snel zijn gelegd. Het is makkelijk praten via email en foto’s of video’s opvragen is ook een koud kunstje. Dat scheelt al gauw weer een hele zondag omdat de eerste indruk al bevredigd wordt via dit medium. Een paard met zomer-eczeem is snel herkend en hoeft niet achteraf pas opgemerkt te worden. Een paard dat glanst van gezondheid onderscheiden we makkelijk van een zielepiet vol wormen. Ook die paarden kunnen natuurlijk lief zijn maar dat is vast niet hetgeen wat iemand zoekt die reageert op een advertentie: 100% gezond en probleemloos. Na het contact leggen is Marktplaats en het email gebeuren niet meer zo belangrijk. Dan volgt het paard bezichtigen en kennismaken met de situatie ter plekke en de verkopers. Die dingen kunnen niet per email worden ervaren, dat is het moment waarop de computer even uit kan. Dan pas komt het er op aan. Een paard of pony kan niet als een postorder pakketje gekocht of verkocht worden met levering binnen 24 uur en met retoursgarantie. Kopen of verkopen van een paard of pony blijft een emotionele zaak, of de pony nu wordt verkocht via de krant, een wederzijdse kennis of via Marktplaats. Als de pony niet met haast verkocht hoeft te worden is het natuurlijk verreweg beter om een advertentie te zetten in een magazine voor een bepaalde doelgroep. Dan weet je van te voren al dat de snelle handelaren of de pestkoppen niet zullen reageren. Dat scheelt een hoop irritaties, tijd en frustraties. Maar het wil niet zeggen dat er uitsluitend pestlui op Marktplaats rondsnuffelen. |
De pony van mijn vriendin is goed terecht gekomen en leefde nog lang en gelukkig met zijn nieuwe baasje.
Dat was geduld hebben, eerlijk zijn en geluk hebben. Is dat niet bij alles wat aangekocht of verkocht wordt?
Dat was geduld hebben, eerlijk zijn en geluk hebben. Is dat niet bij alles wat aangekocht of verkocht wordt?