Eens in de zoveel tijd gaat er een filmpje viraal op Social Media waarop te zien is hoe een dier wordt mishandeld.
We kennen allemaal nog wel de beelden van - veel te zware - volwassenen die door het bos scheuren op Shetlanders. Tot de Shetlanders er letterlijk bij neervallen. (zie filmpje onder) En meer recent: een vrouw die het zo nodig vond om even 'walvisje te rijden' op een verzwakte walvis die net op het strand was aangespoeld en door omstandigers naar de zee terug was begeleidt. Hoe kunnen we dit soort nare dingen voorkomen?  Ik zal beginnen met een korte Zoë update. Een aantal dagen nadat ik gestart ben met pijnstillers knapte Zoë weer heel snel op. Zo snel en goed dat bij het bezoek van mijn eigen dierenarts, een week nadat ze hoefbevangen was verklaard, hij die diagnose weer van tafel heeft geveegd. Ze heeft een kleine week pijnstillers gehad maar toen hij er was stond Zoë alweer zonder en ze kon alles en toonde helemaal geen tekenen van bevangenheid. Iedereen om mij heen riep: “Zie je wel, dat dacht ik al, het was wel een rare diagnose voor Zoë.”
Ja jongens, dat snap ik, maar als iemand een betere verklaring heeft dan hoor ik het graag. Ze loopt weer beter maar nog niet goed. De uitslag van het bloedonderzoek is binnen, maar helaas zegt het niks. Waar de klachten nou vandaan komen? Geen idee, ze staat nog even gezellig samen met Claudia en we duimen dat ze toch nog wat verder opknapt.  Zoals ik jullie de vorige keer al heb verteld, werd ik steeds nerveuzer van Bats. Dit was best een vreemde gewaarwording voor mij, ik rij al zo lang en zo intensief op honderden verschillende paarden dat ik nooit had verwacht zo angstig te worden.
Uitmesten is voor paardenmensen zo normaal als je eigen billen afvegen, je tanden poetsen of boodschappen doen. Niet het leukste werk dat er is, maar het hoort erbij en je doet het gewoon.
Maar hoe ga je dat straks, of later, doen als je bijvoorbeeld 88 bent?  Eens had ik een nachtmerrie. Een grote, zwarte merrie met een door en door slecht karakter. Ze was een merrie die je je ergste vijand nog niet zou toewensen. Een zeer effectief medicijn om menig paardenvriend voorgoed van het paardenvirus te genezen...
 Wat is er zo bijzonder aan deze foto? Twee fjorden eten samen uit een bak, dat is op zich al bewonderenswaardig. Geen voernijd, geen ruzie, samen een hapje eten. Lekker toch?
Maar deze foto is om nóg een reden bijzonder. Het betreft hier namelijk meneer de hengst en mevrouw de merrie... Serie: The horse girl van Hooves Around The World.  De vorige keer heb ik jullie een beetje verteld over hoe mijn dikke Arabier, Bats, denkt. Nu, twee jaar na de eerste keer dat ik op haar zat kennen we elkaar door en door. Als ik diep zucht, doet zij dat ook, en als ik een millimeter verschuif in het zadel pikt ze dat meteen op. In deze blog vertel ik over onze eerste keer rijden, en de weken daarna. Toen voelden we elkaar tijdens het rijden totaal niet aan en ik heb wel honderd keer willen opgeven.
Gastblogserie: Op naar de top!  Oké, even een korte update over hoe het gaat met Zoë. Heel kort omdat ik zelf nog niet helemaal snap hoe we hier zijn beland en nog niet de woorden heb om het te omschrijven...
Als je deze blog hebt gelezen, tips zijn welkom: Per mail: paardencolumns@gmail.com of : Instagram  Theresia kocht op 15-jarige leeftijd een paard. Met krantenwijkjes en oppassen had zij geld gespaard voor haar grote droom: een eigen paard. Zij kwam echter niet uit een 'paardengezin' en wist nauwelijks waar ze aan begon. Nu het zevende deel van deze serie! Omdat ik al jaren niet meer op vakantie was geweest en mijn school-opleiding erop zat, en ik hoognodig eens uit huis moest, en ik droomde van galopperen langs de zee, had ik een korte vakantie naar Scheveningen georganiseerd.
De verkoper van Princess, met wie ik een beetje contact had gehouden, wilde mij er wel heen brengen voor een aardig bedragje. Princess zou in een stal van de manege Scheveningen komen te staan en ik kon logeren bij familie aldaar. Geregeld! En zo geschiedde. JUNIOR - CREATIEF  Wilde jij ook altijd al zo'n leuk naambordje voor je paard, maar weet je niet goed hoe je die zelf kunt maken? Wij helpen je op weg. Een naambordje voor je paard of pony (of verzorgpony!) maken is namelijk hartstikke leuk. Een prima klusje voor in de zomer.
En je kan het naambordje overal ophangen. Aan de staldeur, aan de muur, bij het weiland, of in jouw eigen kamer! |
NORMEN & PAARDEN
WIE ZIJN WIJ EN WAAROM DEZE BLOG?
Categorieën:
Alles
Auteur:PaardenColumns wordt beheerd door Marga van der Vet. 
Paarden Columns © 2022
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. Hier jouw advertentie? Daar valt over te praten, oftewel: een reële vergoeding. Én een zak wortelen voor onze paarden natuurlijk! 
De leukste en lekker leesbare boekrecensies! Ook paardenboeken komen aan bod. Hou je van lezen? Dan is Boekrecensiesblog (ook) jouw website !
September 2022
|
