Precies een jaar geleden, schreef k over de Konikpaarden in Bourtange. Destijds een onderwerp dat veel aandacht kreeg vanwege maatschappelijke onrust over Konikpaarden in de Oostvaardersplassen.

Gelukkig is de situatie in Bourtange ongewijzigd. De Konikpaarden hebben er nog steeds de ruimte en de rust.

Misschien ken je het boek 'Al de mooie paarden' of de verfilming 'All the pretty horses' waarin Matt Damon en Penelope Cruz de hoofdrol spelen. Ik weet van veel paardenvrienden, die het boek destijds kochten, dat merendeel van hen het nooit helemaal heeft uitgelezen.  Dit artikel is mijn pleidooi om het boek tóch eens uit de kast te pakken en erin te duiken. Tevens geef ik een klein beetje achtergrond informatie over de schrijver Cormac McCarthy.

Zwaar geschut
Ik kan goed begrijpen dat dit boek in eerste instantie tegenvalt. Het is namelijk geen gemakkelijk te lezen roman, maar pittige literatuur. Het verhaal lijkt een romantisch avontuur, waarin paarden de hoofdrol spelen. Dit suggereert althans de titel. Maar in werkelijkheid is het boek een zwaar en genadeloos hard verhaal dat je bij je keel grijpt.

Bloody difficult English
In het Engels is het boek al helemaal niet te lezen. Mocht je denken dat je goed Engels kunt, probeer dan maar eens door de eerste pagina's heen te komen. Dit boek zal een aanslag zijn op je zelfvertrouwen. Ik heb zelf jaren geleden ooit dit boek 'All the pretty horses' gekocht vanwege de titel en de omslag. Maar na die eerste pagina haakte ik dus al af. Ik begreep er geen snars van.

Grens-trilogie
Jaren later zag ik de vertaling liggen en besloot het nog eens te proberen. Het boek maakte zoveel indruk op mij dat ik even later de hele Grens-trilogie (The border trilogie) kocht: 'Al de mooie paarden', 'De Kruising' en 'Steden van de vlakte '. De boeken kunnen afzonderlijk worden gelezen maar ook als serie.

Media-schuw tot op het bot
Cormac McCarthy is in korte tijd uitgegroeid tot een van de beste literaire bestsellerauteurs van Amerika. Eind 1992 ontving hij de National Book Award voor zijn roman 'Al de mooie paarden'. Vele romans volgden waarvan er inmiddels zes zijn verfilmd, met als bekendste: 'The Road' met Viggo Mortensen in de hoofdrol. Cormac McCarthy is een cultschrijver en erg media-schuw. Amerikanen hebben een haat-liefde verhouding met hem. Hij schrijft over de zelfkant van Amerika wat nu niet bepaald reclame voor het land is.

Cormac schrijft over de échte wrede geschiedenis van Amerika in 'Meridiaan van bloed', over de hillbilies of white trash in 'Kind van God' en over de onderkant van de stedelijke samenleving in 'Suttree' of 'Angel' (deze twee titels zijn beiden voor het zelfde boek in gebruik). Zijn boeken zijn vlijmscherp en inktzwart.

Meer  hierover: Amerika door de ogen van Cormac Mccarthy

Al de mooie paarden.
Terug naar het boek. Het verhaal speelt zich af in Texas, 1949.  Een jongen trekt richting Mexcio om samen met een vriend te gaan werken op een haciënda. Hij wil daar paardentrainer worden. Het boek lijkt lange tijd een zoetsappig avontuur te zijn en je verwacht een mooi, liefdevol einde omdat de jongen, Grady genaamd, verliefd wordt op de beeldschone dochter van de haciënda-baas. Maar het boek wordt grimmig als blijkt dat Grady een grote fout maakt en in een maalstroom van haat en bloedvergieten terecht komt.

Het boek heeft helemaal geen happy end maar voelt als een koude klap in je gezicht. Het is intens verdrietig en bikkelhard. Het is echter ook een memorabel boek dat je na afloop nog een keer wilt lezen.

De verfilming met Matt Damon en Penelope Cruz is bijzonder. Vaak valt een verfilming een beetje tegen, maar dat is gelukkig hier niet het geval. Besef wel dat het echt geen gemakkelijke entertainment is, maar een film die je even van je stuk brengt. Tissues in de buurt, zou ik zeggen, en gezeldschap dat er even graag over napraat, anders loop je dagen later nog met een brok in je keel.

En de paarden dan?
De titel suggereert dat het een paardenboek is. Dat is echter niet het geval. De paarden spelen wel degelijk een rol in het boek, maar niet de hoofdrol. Net als in 'De paardenfluisteraar' dat bekender is bij een groter publiek. De paarden zijn de aanjagers van het verhaal maar uiteindelijk gaat het boek over de relaties tussen de hoofdrolspelers en de ontwikkeling van de jongen. Hij vertrekt als adolescent richting Mexico en komt terug als gebroken man. Tevens is het boek een prachtig tijdsbeeld van Amerika en Latijns-Amerika in de jaren '50, waarbij onderwerpen als buitensporig geweld, corruptie en misstanden in gevangenissen flink aan de kaak worden gesteld.

Nog even een waarschuwing: de liefde voor paarden in 'Al de mooie paarden' is groot. Maar de scenes van de 'spoed-trainingsmethodes' van wilde paarden tot gewillige gebruiksdieren, het zogenaamde 'inbreken', zul je niet leuk vinden.

Conclusie: Voor degene die durft: de boeken van Cormac McCarthy zijn rauw, spijkerhard en meesterlijk mooi. 'Al de mooie paarden' of de complete 'Grens-trilogie' zijn juweeltjes en absoluut de moeite waard om tóch eens te gaan lezen.

Door Godart Bosmans

Geschreven door Yvonne Daalhuyzen

Het besluit is gevallen. Hardwell gaat naar de 'professionel'.

Bepakt en bezakt met spulletjes ga ik zenuwachtig op pad. Nu gaat het echt gebeuren. Nog nerveuzer dan ik, stapt Hardwell de trailer uit, als we bij de prof zijn gearriveerd. Ik praat aan één stuk door en de zenuwen gieren door mijn lijf. Hardwell dribbelt wat links en rechts, kijkt om zich heen en gilt naar alles wat beweegt. Die arme jongen weet niet wat hem overkomt. Kom op, kop d'r veur... Dit is goed voor hem. Hardwell gaat in opleiding!

De prof neemt hem van me over en we gaan naar de binnenbak. Ze longeert hem linksom en rechtsom. Ze vraagt niks van hem en observeert hem van top tot teen. Wat kan hij, wat doet hij... prima. We krijgen het voor elkaar Yvon! Misschien kun je zelfs aan het eind van de week nog op hem rijden... mijn hart maakt een sprongetje... zou het echt???

Maar dan krijg ik de volgende dag bericht. Hij is boos, heel boos! Woedend en tierend gaat hij tekeer. Er valt geen land mee te bezeilen en heeft inmiddels alles kapot getrokken. Als ze dichter bij komen, kunnen ze ook nog eens een haal verwachten. Het is voorbij, ze krijgen hem te pakken en zetten hem terug op stal.

Ze berichten me. Dit is niet goed... helemaal niet goed.

Dit is de eerste keer dat iemand anders hem zo meemaakt. Nee... de prof snapt heel goed, waarom ik eraf gevallen ben. Thuis ben ik in alle staten. Wat is er gebeurd? Heeft iemand zich pijn gedaan?? Dit is niet goed... Vragen en twijfels komen naar boven, heb ik een goed besluit genomen?

De prof vertelde me dat hij zijn tong vrijwel meteen over het bit gooide en totaal geen druk kon verdragen. Wat een ellende, mijn hart breekt. Het ging bij mij zo goed! Ik begin te twijfelen. Is het goed voor Hardwell, komen er geen ongelukken? Ben ik niet de beste voor hem?

De volgende dag ga ik naar hem toe en longeer hem zoals ik het doe. Hij krijgt een ander bitje in. Een simpel gebroken bitje. Een bitje, die ik niet goed genoeg vond voor mijn paard. Hij is in het begin nerveus, maar ik krijg hem kalm. Hij gaat steeds ontspannender lopen en beetje bij beetje zet ik hem meer bij. Het werkt en als van ouds zijn we weer bezig. Ik ben tevreden, mijn paard is tevreden en ik vertel hem vol trots hoe lief hij wel niet is.

Ondertussen ben ik aan het twijfelen geslagen.
Ik bespreek met vrienden de situatie en ik krijg van mijn lieve vrienden de simpele oplossing. Ga in gesprek en bespreek je twijfels en zorgen. En dat ga ik doen!

Zo gezegd, zo gedaan en heb ik de volgende dag mijn hart gelucht bij de prof. Mijn twijfels, mijn zorgen, mijn pijn. Hij is al van zo ver... Ik wil niet dat het kapot gaat.

We hebben fijn gepraat. Ze vertelde mij mijn zwakke punten en vertelde me ook wat voor invloed dat op Hardwell had.

Ik was te lief. Ik was te zoetsappig en Hardwell heeft een duidelijke leider nodig. Natuurlijk mocht ik hem ook weer meenemen als ik twijfelde aan haar. Dat was geen punt. Ze stond open voor alle opties.

Maar ik heb er over nagedacht. En ja... ze heeft gelijk. Toen ik hem op stal zag staan, vol vrolijkheid en rust, alsof hij eindelijk blij was dat hij zelf het heft niet in handen hoefde te nemen, besefte ik dat ik inderdaad te lief was voor hem. Hij mocht van mij niet alles, maar ... Ik was zeker te lief. Nu hoef ik hem ook niet te slaan, laat dat duidelijk zijn, maar gewoon wat duidelijker. Hier is hier en hier is niet daar.

Dat is, denk ik, de beste omschrijving... duidelijkheid. daar hebben paarden baat bij. Ik ben zijn vriend, maar ook zijn leider. En dat ben ik af en toe wel vergeten. Hoe vaak ik dat wel niet zeg tegen anderen. Nu ben ik betrapt op hetzelfde. Ik schaam me diep.

De volgende dag krijg ik bericht. Het ging super!!! Hij heeft braaf zijn rondje gelopen en er kon druk op zijn bit gezet worden. Ze gaat door. Morgen erop....

Deel 3: Buiten leven de katten

De (poezen) pil werkt soms niet. En het bewijs daarvoor heet: Kareltje.

Ja, lieve mensen, wij doen echt ons best om op een verantwoorde manier met de poezen en katers om te gaan die op ons erf horen. Of katten die toevallig aan komen lopen en besluiten te blijven...

Want er wordt wat gescharreld door de katten op het platteland.
Dit 'scharrelen' kunt u letterlijk en figuurlijk nemen.

Je kostje bij elkaar scharrelen
Letterlijk: scharrel, scharrel, scharrel, waar staat toevallig nog een volle voerbak, of aai, aai, tegen je been, "Toe heeft u nog wat eten voor mij, ik ben maar een zielige zwerfkat..."  Dat laatste is een leugen(tje) van de onbekende kat in kwestie, want voor alle katten in de omgeving wordt, naar mijn weten, prima gezorgd.

Maar de buiten-leef-katten zijn slimmer dan menigeen denkt en weten precies bij welke boerderij je goedkope brok krijgt, en bij welke lieve bewoonster je na lang zeuren een lekker maaltijd zachte brok kan verorberen. Her en der ook een lekker muis vangen in het veld of achter een schuurtje en het kattenleven is goed.

Een echte scharrel
 'Scharrelen' is figuurlijk genomen ook een feit. Zodra er ergens een poes krols is, zijn het ware feesten op het erf. Vooral 's nachts en vooral onder het slaapkamerraam.

En zo werd dus Kareltje geboren, samen met broertjes en zusjes die inmiddels bij andere eigenaren zijn. Kareltje was niet bepaald gepland. De betreffende poes kreeg iedere week keurig op tijd de pil, verstopt in een heerlijke zachte kattenbrok.  Jammy, jammy en lik, lik en weg was de maaltijd, inclusief pil.

Maar de pil werkt dus niet altijd.... 

Nu, we zullen het maar eerlijk bekennen.  Kareltje is het mooiste en liefste katertje ooit.  Hij zal keurig worden gecastreerd zodat ie niet te veel aan de wandel gaat.  Maar ja hè, dat bepalen de buiten-leef-katten hier zelf.  
Want scharrelen is een leuke bezigheid.

Een mooie zomer? Misschien zullen velen daar zo over denken. Lekker warm, terrasjes pakken, festivals lopen, op strandje zonnebakken....
"Genieten joh!", zeiden die 'velen' tegen mij.  Maar dat is moeilijk als paardenmens. Voor ons waren vooral de heetste dagen namelijk topsport.  In de hitte zorgen dat de paarden niet bezwijken, dat ze nog wat te eten hebben terwijl er geen sprietje gras meer staat, evenementen afzeggen, de strijd tegen vliegen en horzels en vooral: hopen op een beetje koeler weer en een flinke regenbui....

Als je paarden houdt, of van paarden houdt, is het toch wel even andere koek dan wanneer je die zorgen niet hebt. 

Gelukkig hebben onze paarden de hitte goed doorstaan en onze woestijnen zullen hopelijk weer snel veranderen in een groene zee van gras.

Wij wensen iedereen een mooie na-zomer toe.

Gedeelde zorg is halve zorg, dus deel gerust je ervaringen met ons.

Gedicht door Godart Bosmans

Vakantiekaartjes, vakantiekiekjes, sms-jes, een whatsappje of een instagram-story, zijn leuke gebaren om te versturen aan een dierbare.
Maar wil je eens echt iets bijzonder versturen aan een (paarden)mens die je lief hebt?

Mindfuldrawing stuurde deze mooie kunstkaart naar ons "De band van de liefde" van twee paarden, twee zwanen en twee hazen. 

Uniek, origineel en te koop via Etsy.