Geen zorgen, we gaan het hier niet hebben over de Coronacrisis en het Outbreak Management Team (OMT) van de RIVM. Deze blog gaat over de uitbraak-specialisten die we allemaal van dichtbij wel eens hebben meegemaakt. De onschuldig ogende paarden die meestal ‘s nachts toeslaan...

Houdini
In ‘fjorden hebben humor’ schreef ik eens al over een fjord op de manege die de bijnaam ‘Houdini’ had. Na een lesuur rijden zette ik hem terug in zijn stand om even snel naar de w.c. te rennen. Onderweg van w.c. naar de stallen terug, liepen mensen mij al lachend en hoofdschuddend voorbij. Ik begreep er niets van, maar wat bleek? Afzadelen hoefde al niet meer. Naast Houdini lag het zadel op de grond inclusief het hoofdstel en meneer stond al lekker zijn hooi te eten. Hoe hij het voor elkaar gekregen had mag Joost weten, maar deze fjord kon ieder haranchement afkrijgen zonder hulp van de mens.

Slootje springen
In ons natte landje worden veel weilanden gescheiden door sloten. Ideaal want je hoeft niet bang te zijn dat je paard zich verwondt aan schrikdraad of prikkeldraad. En over het algemeen blijven paarden keurig in hun eigen weiland. Maar ja, je hebt er natuurlijk altijd wel een paard bij, die slootje springen helemaal te gek vindt. En helemaal als het gras groener is bij de buurpaarden… We noemen zo’n paard: de sloten-expert !

Staldeuren en hekken
Maar er zijn ook nog andere sloten-experts: paarden die staldeuren en hekken open krijgen. Wat nou een slot erop? Een beetje friemelen met de bovenlip en hóp, het paard heeft de deur open gekregen. Wij hadden ooit een Welsh Cob als sloten-expert. Geen slot op de staldeur dat haar tegenhield om vooral s’ nachts aan de wandel te gaan richting de voertonnen en het hooi. Het ene slot maakte ze open met haar bovenlip, bij het andere gebruikte ze haar kaken om het handvat omhoog te krijgen en dat opzij te schuiven. Het enige dat hielp: sloten aan de buiten-onderkant van de deur waar ze niet bij kon.

Stiekeme verhuizers
En dan hebben we ook nog de verhuis-experts. Dat zijn de paarden of pony’s die van hun plekje verhuizen. Het hoeven niet eens springpaarden te zijn want een kleine fjord van ons was ook zo ‘n verhuizer. Iedere keer stond ze de volgende ochtend in een paddock verderop. We hebben nooit gezien hoe ze het deed, maar gezien de hoogte van het hek en haar eigen hoogte, was het echt onmogelijk zijn dat ze dit deed door over de houten omheining heen te springen… Deed ze het dan door zich tussen de houten dwarsleggers heen te wurmen? Of kroop ze onder de omheining door? Geen idee...

Op heterdaad betrapt!
En toen belandden we ineens in het digitale tijdperk. Camera’s op de stallen en het weiland gericht en de uitbraak-specialisten worden ontmaskerd. Op Facebook, Instagram en Youtube kunnen we nu hun kunsten bewonderen. Wat onmogelijk lijkt, zien we nu terwijl we onze ogen uitwrijven van verbazing.

Laten we maar proberen om nóg slimmer te zijn dan deze slimmeriken. Voor hun eigen veiligheid ! En onze goede nachtrust...

Een gehuurde veewagen zette ons af bij Voorthuizen en daar gingen we. Vier meiden met drie paarden en één pony. We zouden zeven dagen lang een zelf uitgestippelde route gaan rijden over de Veluwe.

Vanaf het allereerste moment nam Undra, de IJslandse pony, de leiding en bleef dat vervolgens de hele week doen. Undra was in haar element. Onze drie grotere paarden accepteerden haar leiderschap en volgden haar zonder discussies. Ondanks de voorbereiding qua training op deze tocht, viel het namelijk toch niet mee voor onze paarden. Zij waren gewend om rondjes in de manegebak te lopen of hooguit een uurtje per dag het bos in te gaan.

Eind van de dag zetten we de paarden in de wei bij boeren in de buurt van de campings. Zelf overnachtten we in trekkers-blokhutten op de campings en sliepen als ossen. Het viel namelijk voor ons ook niet mee. Als je normaal een uurtje per dag paardrijdt, is zo´n zevendaagse tocht geen kattepis. Onze hoofdkussens verplaatsten zich al snel van de bagage achterop, richting “bovenop” ons zadel. We kregen blauwe billen en heel veel spierpijn. Eén van ons moest na dag drie met hulp van twee sterke kerels, van het paard getild worden.

De stralende zon verdween achter de wolken en we kregen ook nog eens te maken met twee dagen zware regen. Onze waterdichte jassen maakten hun belofte niet waar en we spoelden al snel van onze paarden. Al zwemmend over de ruiterpaden bereikten we de camping voor die nacht, maar het kampvuurtje konden we vergeten. Er restte ons niets anders dan een “warme maaltijd” in de plaatselijke snackbar.

Maar wat hadden we een lol. Met dertig kilometer per dag voelde we ons heuse survivals-specialisten en ´s avonds voor het kampvuur verbeelden we ons cowgirls op de prairie te zijn.
De paarden veranderden in flinke knullen en meiden. Na drie dagen klungelen liepen ze zonder angst over de schapenroosters heen. Ze dronken uit vennetjes en stonden zomaar helemaal los op ons te wachten bij de zoveelste sanitaire stop. Voor Undra was dit rondje Veluwe slechts een ommetje. Na vijf dagen leek ze ons treurig aan te kijken en leek te willen zeggen: “Gaan we nu al naar huis?”

Ons gevoel voor tijd en afstand was in vijf dagen behoorlijk veranderd. Vooral toen één van ons zei: “Tjee héé, en dan te beseffen dat we met de auto binnen een uur thuis zijn.” Dat was een vreemde gewaarwording. En helaas waarheid, de veewagen kwam ons weer ophalen en binnen een uur waren we weer thuis. Na een paar dagen hadden we de draad weer opgepakt van ons stadse bestaan.

Nu, jaren later, denk ik nog vaak aan deze tocht. In gedachte zwerf ik dan op een dapper paard over de uitgestrekte Veluwe. Ik denk aan de oneindig lange bospaden en de prachtige horizon over de heidevelden. Het campingvuurtje en de blokhut. Dàt was pas het echte leven.

Met 'Een jaarling is een naarling' wordt bedoeld dat een éénjarige lelijk is of lelijk gedrag vertoont. Het is geen officieel gezegde, maar toch hoor je het helaas (te) vaak. Wij pleiten voor vervanging van deze quote.

Alle veulens zijn mooi
Dat is een feit. Zelfs het lelijkste veulentje ter wereld heeft iets zoets op het moment dat het ter wereld komt. Of voor het eerst lekker om moeders heen galoppeert in de weide. Of een beetje bangig naar je toe komt lopen en de nieuwsgierigheid het overwint van de angst. Drie witte ongelijke benen? Nou en... Een lelijke onderbroken bles die bovendien nog eens scheef loopt? Who cares? Of een kleurtje dat niet bepaald de bedoeling was... Ach, het gaat erom of ie gezond is.

Uit de kluiten gegroeide puber
Maar een jaar later is hij of zij toch echt niet meer om aan te zien. Niet alleen dát veulen, maar eigenlijk ook de hele mooie veulentjes. Bij de nu-jaarlingen is de achterkant sneller gegroeid dan de voorkant (zwaar overbouwd), het hoofd lijkt te groot voor zijn of haar lichaam of de benen lijken in de hoogte richting drie keer zo groot als de romp. Er loopt een paardenkop op vier poten door de wei en de manen en staart lijken sprietjes die alle kanten opgroeien.

Pestpuber
Bovendien heeft de jaarling praatjes voor tien. Moeders is er niet meer om hem of haar te corrigeren en kuddemaatjes of de mens heeft het overgenomen. Maar dat pikt niet iedere pest-puber zomaar. Sommigen gaan de strijd aan, anderen zijn zulke bange poeperds geworden dat er geen land mee te bezeilen valt. De puber laat zichzelf helemaal niet pakken in de wei of weigert het om een beetje fatsoenlijk aan het halstertouw mee te lopen. Bij het minste geringste springt ie bovenop je of besluit op eigen benen vliegensvlug de terugweg te nemen terwijl jij kijkt naar de brandblaren van het touw in je handen.

Iedere fase heeft zijn charme
Maar treur niet. Iedere fase in het leven gaat voorbij. Zo ook de 'puberfase' bij paarden. Dit lelijke eendje zal spoedig uitgroeien tot een mooie zwaan en bij de juiste opvoeding (door kuddegenoten en de mens) een hartstikke, lief, mooi, en superbraaf paard worden.

Wij hebben een nieuw gezegde gevonden: een jaarling wordt ooit een darling.  We bedoelen natuurlijk exact hetzelfde met de vorige 'quote' maar het is iets vriendelijker verpakt en geeft hoop. 

Laat de puber lekker puberen en voor je het weet is het een  'darling'!

Ja paardenmensen, we komen er niet onderuit.  Voor onze eigen veiligheid én voor die van onze medemens, is het nu al in openbaar vervoer verplicht om mondkapjes te dragen. En de verplichting breidt zich uit.

Mondkapjes zó 2020
Misschien draag je ze al of vind je het allemaal dikke onzin; maar het straatbeeld anno 2020 is in ieder geval mega verandert ten aanzien van een jaartje geleden. Wie had dat ooit gedacht? Als je indertijd de voorspelling had gedaan van een pandemie en lockdowns, dan had jouw medemens gevraagd welke pillen je had geslikt... en als je had verteld dat we allemaal mondkapjes zouden dragen in bus, trein en openbare gebouwen, en 1,5 meter afstand moeten houden, dan had jouw medemens zich ernstig zorgen om jou gemaakt...

Globalisering = pandemieën
Door de globalisering leven we met velen op deze aarde en staan allemaal in contact met elkaar. We hebben er grote voordelen van qua economie en reislust. Maar we nemen wel ziektes mee naar huis (en het milieu lijdt onder onze luxe levensstijl).  En het was helemaal niet de vraag óf er een pandemie zou uitbreken, maar wanneer...

Mondkapjes en paardendekens
Terug naar de mondkapjes.  Wil jij in stijl rondlopen en baal je van die wegwerp-mondkapjes? (slecht voor het milieu!) Mail PaardenColumns want wij maken ze van stof naar keuze.  Ook zijn er verschillende maten verkrijgbaar. Alles in overleg.  Na jarenlang paardendekens te hebben gerepareerd en gemaakt, zijn mondkapjes naaien natuurlijk een eitje.

Stof naar keuze
Heb jij een bepaald stofje, dat bij jouw paardendeken past? Of met de stalnaam erop geborduurd? Of een foto laten uitprinten of textiel? Of wil er een die past bij de kleur van jouw paard, sjabrak, zadel of beenbeschermers? Of wil je er één in Westernstijl, Trekking, of juist een chique Engelse country look? Alles kan.

Enige eis: een lap stof van minstens 40 x40 cm. en natuurlijk moet je ook even de ademtest doen: houdt de lap stof tegen je mond en wees ervan overtuigd dat je goed kan ademen. De stof zal tenslotte dubbel (binnen- en buitenkant) om jouw mond en neus heen zitten en het is natuurlijk niet de bedoeling dat je meteen flauwvalt.
Ideaal: katoen, chambray, katoenmixen zoals katoen-chiffon, katoen-flannel, katoen-zijde. De stof hoeft niet nieuwe te zijn. Gewassen en gebruikte katoenen stoffen zitten zelfs fijner dan nieuwe stoffen.

Kosten:  7,50 euro per stuk bij zelf aangeleverde stof inclusief verzendkosten.
Als je zelf geen stof hebt maar iets in je hoofd hebt, dan kunnen wij voor jou op zoek en in overleg een mondkapje maken. De kosten zullen dan iets hoger zijn, maar betaalbaar.

Op de televisie zag ik onlangs een programma over Zomervakantie anno 2020.  Zoals bekend blijven veel mensen in Nederland en gaan naar een camping.

Stokpaardje mee
Aan een meisje werd gevraagd of ze zich niet 'verveelde'. Domme vraag,  want vervelen doe je je sowieso nooit.... als kind... op een camping... in de zomer...  met vriendinnetjes, een zwembad...  én stokpaarden.
Mijn hart maakte een sprongetje!  Wat een leuk meisje en dat ze dit zomaar vertelde zonder enige vorm van schaamte. Wat hadden wij dit vroeger ook graag gedaan, maar waren te bang om te worden uitgelachen...

Is 'hobbyhorsing' een sport?
Maar de meiden van tegenwoordig zijn trots en galopperen lekker rond op hun eigen gemaakt stokpaarden!  Vooral de meiden in Finland, waar de sport begon en waar het inmiddels een officiële sport is geworden.
In Nederland is dit nog ter discussie. Maar de organisatie van Horse Event heeft deze tak van de sport wel al toegevoegd aan het evenement: Hobbyhorsing. Hobbyhorsing is de Engelse term.  De sport wordt vooral door beoefend in Finland, Zweden, Engeland, Duitsland en Frankrijk.

Schaamte of trots?
Deze  meiden schamen zich niet dus voor hun hobby of sport. Waar wij als kinderen over een hek hingen, kijkend naar ponies en dromend van een eigen pony of verzorgpony, rijden deze stoere meiden gewoon lekker rond op hun stokpaardje. Of ze ooit de stap nemen naar een échte pony, doet er helemaal niet toe. Ze vermaken zich prima en zijn trots op hun mooie stokpaard-creaties.

Alles weten over stokpaardrijden:
Wil jij alles weten over stokpaardrijden en hoe je een eigen stokpaardje maakt?  Wij hebben het voor je op een rijtje gezet. Nu is het een beetje te laat om er nog een te maken  maar als je terug bent van vakantie en thuis aan de slag gaat, kan je volgend jaar een mooie fjord, haflinger of arabier met lange manen, meenemen naar de camping.
Of misschien ben je er zelf een beetje te oud voor maar kan je er iemand héél gelukkig mee maken door er één te maken.

Het dekseizoen is in volle gang. Merrie's staan bij een hengstenhouderij om gedekt te worden of worden aan huis geïnsemineerd door een inseminator. Met als doel: over elf maanden een prachtig veulen!

Voor mensen die niet veel over paarden weten is dit altijd een vreemd onderwerp. Het hele gebeuren over 'gedekt worden' of 'insemineren' begrijpen ze niet veel van en er komen altijd wel lastige vragen of erg  'leuke' opmerkingen.

Een jaar geleden schreef ik (Marga) dan ook een column voor het platform Hoe Vrouwen Denken over hengsten en de misverstanden hierover. Het was een grappige informatieve column met als insteek: "Je zal maar HENGST worden genoemd...."

Nog nooit eerder kreeg ik zo veel reacties.  Lachende smiley's maar ook enkelen die het klinkklare onzin vonden. Onzin of niet, de informatie klopt als een huis (of paardenstal) en de rest is grappig bedoeld.

Voor diegene die zich beledigd voelden, sorry Hengsten... of Heren..... smiley.

We leven mee met Yvonne.  Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. 

Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd zorgvuldig doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell.

Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt?

Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters.  Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon.  In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt.

Deel 1:  Een koeienpaard en een pretletter
Deel 2: Love at first sight
Deel 3: I like to move it, move it
Deel 4: Help, mijn paard is gevaarlijk!
Deel 5: Droom of nachtmerrie?
Deel 6: mijn shetlander is ongelukkig
Deel 7: Blij maar ook donkere wolken
Deel 8: van een koude douche naar een warm bad

Ons oproepje om onze pagina met alle soorten paardensport aan te vullen, leverde leuke reacties op.

Ilona Greven-Lentz, is een gediplomeerd ORUN KNHS Freestyle Instructrice Niveau 3,  heeft gestudeerd aan de Freestyle Academy van Emiel Voest en Chaja Voest- Kolthoff.  Wat dit precies inhoudt gaat zij ons in een vertellen.  In haar eerste column stelt Ilona zichzelf voor:

Deel1:  Ilona en Floor stellen zich voor

Deel 2: Wat houdt het Freestyle-systeem nu precies in?

De vier FF-en na de schrik
Waarom schrikt een paard en hoe reageert jouw paard? Dat kan Ilona goed uitleggen aan de hand van vier woorden met die beginnen met een F.

Flight, Fight, Freeze en Faint...
lees er alles over in de duidelijke en interessante theoretische Freestyle les van Ilona: deel 3: Schrik- en Obstakeltrainingen

Inge wacht op een nog ongeboren merrieveulen van een Schwarzwälder Fuchs merrie. In Deel 1: van een Magische droom vertelde zij ons waarom een merrie van dit ras haar grote droom is.

nu:

Deel 5: wachten en plannen