 Op een regenachtige dag in maart bereiden mijn paardenvriendin en ik ons voor om een hengst te vervoeren naar de kliniek waar hij gecastreerd zal worden. De trailer is in orde, de tweejarige hengst weet wat een trailer is en we lopen relaxed voor op ons tijdschema.
“Kom maar, lieverd”, zeggen we en even later loopt de hengst keurig de trailer op. De stang erachter, daarna de touwen aan een goed halster vast en zo op het oog lijkt alles klaar voor een veilige, verantwoorde rit. De nachtmerrie begint pas op het moment dat we de auto starten. vervolg Reageren is niet langer mogelijk.
|
|
Aangestuurd door
