|
Boeken vol zijn er geschreven over de opvoeding van een paard of pony. We willen tenslotte allemaal het dier straks gaan gebruiken en volgen dan ook stapsgewijs de weg hiernaartoe. Na de geboorte, zes maanden bij mamma, dan afspenen en samen met leeftijdsgenootjes in de wei laten opgroeien. Af en toe een aai gaan geven, de hoefsmid laten komen, ontwormen en verder op gepaste afstand de natuur zijn gang laten gaan. Daar staat ie dan drie jaar later: een uit de kluiten gewassen jongeling, klaar voor de grote (paarden)wereld. vervolg  We schrijven 1997. Ons eerste veulentje van een valkkleurige Welsh Cob merrie werd geboren. Daar lag hij, onder de deur verstopt zodat ik hem met de camera niet eerder had kunnen zien. De hele nacht had ik op de camera liggen kijken maar er was niets bijzonders gebeurd. Toch wel, want toen ik de staldeur open deed, struikelde ik over een wit pakketje leven. Een veulen ! Even later probeerde het te gaan staan. “Het” want ik wist nog steeds niet of het een hengstje of een merrie was. Daar kwam ik echter snel achter. Dit witte ding had roze geslachtsdelen die je niet kon missen….. vervolg  Ik hou van mensen met humor. Lachen is gezond en het leven ziet er vaak stukken beter uit als je mondhoeken niet hangen. Sinds kort zijn er bij mij wel grenzen aan ranzige opmerkingen betreffende mijn “vak” (hobby dus). vervolg 
Tien jaar geleden verhuisden wij van de grote stad naar the middle of nowhere in het Noorden. Een oud boerderijtje, een erf en een stuk grond. Daar horen natuurlijk paarden bij en die waren snel gekocht. vervolg Een paardenmens heeft soms even de tijd nodig om het juiste ras te vinden dat bij hen past. Indien men een vriendelijk, sober paard zoekt die een lust is voor het oog en balsem voor de ziel, dan raad ik mijn mede paardenmens aan: koop een fjord en je wilt nooit meer iets anders…. 
Een wijze paardenvriendin gaf mij ooit een goede raad toen ik mijn eerste fjord kocht. “Fjorden hebben humor.”, zei ze. Ik had geen flauw idee wat ze bedoelde maar vond het wel een leuke stelling. Ik hou van mensen met humor. Lachen is tenslotte heel gezond en het leven ziet er vaak stukken beter uit als je mondhoeken niet hangen. Dus een paard met humor sprak mij ook wel aan!
vervolg 
|
|
Aangestuurd door
