Hartje winter en ik denk aan namen en naambordjes. Is dit wishful thinking of goede planning?

Het nieuw leven duurt nog éven...
Het voorjaar is nog ver weg, maar rond deze tijd ga ik altijd twijfelen of de merries wel drachtig zijn. Er hangt wel wat buik onder de fjorden, maar dat is vooral het resultaat van veel eten. De merries zien er uit als dikke fjordenmerries, maar nog niet als drachtige moeder-merries.
Gelukkig weet ik zo langzamerhand uit ervaring dat de merries pas de laatste maanden van de dracht explosief groeien. En tegen de tijd dat de geboorte van een veulen in zicht komt, kan ik ze vaak nog nèt op tijd richting de stal rollen alwaar de kraamkamer klaar staat voor de bevalling en het nieuwe leven.

Namen, namen, namen
Een filosofische vraag zou kunnen zijn: wanneer begint het leven? Als het veulen met zijn voorpootjes en snoetje uit de moeder is en het vlies al vaak gebroken? Of als het veulen er helemaal uit is en de navelstreng is gebroken of doorgeknipt? Of al veel eerder, als een embryo aan het uitgroeien is tot veulentje in moedersbuik?
Voor ons begint het veulentje vaak te leven zodra wij een naam hebben verzonnen!

Indien je als fokker bij een stamboek bent aangesloten en de veulens wil laten opnemen in het stamboek, ben je vaak gebonden aan regels. Die kunnen nogal verschillen per stamboek.
Maar binnen die regels zijn er oneindig veel mogelijkheden om een leuke naam te verzinnen.

Wat is eerder de kip (zijn of haar naam) of het ei (het veulen)?
Wij verzinnen vaak al vooraf namen voor het veulen. Twee namen. Wordt het een merrieveulen of een hengstveulen? Voor 2019 geldt de letter P voor het Fjordenpaarden Stamboek. Dat wordt dus een Fjordenveulentje met een stoere Scandinavische naam beginnend met de letter P: Per? Pippi? Paiva?

Naambordjes
Eén ding is zeker: dit jaar gaan we mooie naambordjes bestellen! En dat zijn de naamborden boomschijven

De naam voor ons aanstaande veulen weet ik eigenlijk al, het type naambordje ook. Maar ik verraad nog niets want het veulen moet eerst nog even geboren worden. Nog maar 4 maandjes wachten....

Meer info:  Naambordjevoordeur.nl

Houten naambordje gemaakt van échte boomschijven. Dit is een mooi origineel naambordje voor een paardennaam of stalnaam! Wanneer wij starten met de het maken van jouw naambordje branden wij de tekst met een laser in het hout hierdoor worden alle details zichtbaar. Het houten bord ontvang je binnen 1 tot 2 werkdagen op het door jou gekozen adres en met het door jou gekozen ontwerp voor op het houten naambord. Gratis verzending, is dat niet geweldig? Bestel een mooi klassiek naambord voor je paard of stal? Denk je aan een ander naambordje, dat kan. Kijk hier maar eens een ander naambordje.

Hoe Vrouwen Denken, 9 januari 2019
door Marga Kuitenbrouwer-Van der Vet

Een groot verschil – in mijn ogen – tussen paardenvrouwen en niet-paardenvrouwen is dat de eerste categorie doorgaans niet van winkelen houdt. Of beter gezegd: shoppen in ieder geval niet heeft verheven tot levenskunst. Daar heb ik, als paardenfanaat, dus gewoon echt geen tijd voor. Wat dat betreft zijn paardenvrouwen dus een beetje als jullie mannen; winkelen doe je omdat het moet, niet omdat het zo leuk is. Te druk met andere dingen.
De paarden moeten worden verzorgd en gereden en als er ooit eens tijd over is, dan is er wel een kapotte omheining, een overvolle mestplaat of achterstallige stalonderhoud. Geen tijd om koopjes te jagen of achter een bepaald merk aan te gaan dat toevallig populairder is dan een makkelijker verkrijgbare variant.

lees verder

Zo’n vijfentwintig jaar geleden was de (paarden)wereld nog anders. Er is een hoop veranderd in een relatief korte tijd.

Vroeger was er de Paardensport en waren er Paarden. Zelden sprak men in termen van afstamming of rassen. Je had gewoon een paard en omschreef hem naar kleur, hoogte of karakter. Op de pensionstal-afdeling van de manege kon je wel verschillen zien in de paarden doch ze leken allemaal erg op elkaar. In de stands van de manegepaarden was er iets meer onderscheid. Fjorden, kleine pony’s voor de kinderen, een enkel arabiertje voor de gevorderden en wat grote lummels voor de volwassenen. De paarden en ponys hadden namen en die namen stonden ook op sleutelhanger-etiketjes die aan de zadels en hoofdstellen hingen.
In de weilanden was er wel wat variatie te zien en als je een grote zwarte zag, kon dat niet missen: een Fries! Ook waren er wel eens wat bonte paarden te zien en uiteraard was al het kleine grut, grotendeels Shetlanders. Wat was het leven simpel….

Anno Nu (2017), de stand van zaken

Nu is het allemaal echt heel anders.
Lees alles over 'Het nieuwe recreatiepaard' en de geschiedenis van het recreatiepaard in Nederland.