Monique & Sunny: love at first sight!

Jarenlang droom je van een paard en weet je precies wat je óóit gaat kopen. Een merrie of een ruin, een vos of een schimmel. De zoektocht eindigt op het moment dat je jouw droompaard dan eindelijk ziet galopperen door een manegebak.
Het paard danst door de bak, zijn of haar lange manen wapperen in de wind. Ze maakt dolle sprongen, pirouettes en zand stuift omhoog.  Haar dansbewegingen zijn pure elegantie en natuurlijk dat alles in slow-motion.  Niet het paard, maar jijzelf bent meteen verkocht! Liefde maakt blind en misschien is dit helemaal niet het droompaard maar een nachtmerrie.

Of misschien vergt het 'gewoon even wat werk' om er jouw uiteindelijke droompaard van te maken.

Hoe dan ook, Monique wist precies waar ze naar op zoek was. Maar oog-in-oog met Sunny was het:

Deel 2:
Love at first sight

De eerste ontmoeting met Sunny was totaal anders dan die met Pretje, zoals jullie wellicht al zien hadden verwacht.

Met Pretje was het lief, ohhh en awhhh momenten en 'oh wat is hij mooi van lelijkheid' want eerlijk is eerlijk; Pretje verdiende toen nog geen  schoonheidsprijs.  Natuurlijk maakte zijn oogjes en zijn 'cuteness' alles goed en hij ging vrij makkelijk met ons mee. 

De eerste ontmoeting met Sunny, tja, dat was even een ander verhaal.  We liepen naar de achterste box, ver weg van de 'easy going' paarden.  Daar stond ze dan, bang in een hoekje van de box. Haar hoofd naar beneden en vanuit haar ooghoek keek ze naar dat enge mens. 

Op weg naar de stal had ik al tegen mijn lieftallige echtgenoot gezegd dat als ze aan zou vallen,  dan werd het een moeilijk verhaal.  Maar als ze vluchtgedrag zou tonen, dan was er hoop. 
Nou, dit staatsgevaarlijke paard, stond daar, wilde vluchten maar was toch ook nieuwsgierig genoeg om een stukje brood uit mijn handen te pakken.  Weer een ohhhh en awhhhh moment, nu alleen omdat ze dat echt bij niemand deed.  Hoe geweldig is dat. 
Ik voelde me fantastisch. En toen kwam de vraag: "Wil je haar zien lopen?"

Ja natuurlijk, maar hoe?? 
Er werden hulptroepen aangesteld, door middel van een zachtaardige Friese merrie en daar huppelde Sunny vrolijk achteraan. 
Ik zag een heel vriendelijk paard, onzeker ja, maar veel liefde te geven. 
De weg naar de bak is recht, gelukkig maar, want hoe maak je een bocht als je nergens aan vast zit? Nee, recht zo die gaat, dat ging goed. 

Daar stond ze dan, in de bak. 
Mijn droompaard, prachtige koeienvlekken en een gangen, poeh weer een ohhhh en awhhhh moment. Zoals zij draaft, het lijkt wel magie. En ze galoppeert zo mooi, alsof ze zweeft.

Tja, en wat doe je dan? Ga je voor het droomplaatje of ga je voor de klik?
Nou, dat was duidelijk voor mij, zij hoort bij mij en samen gaan we dit doen. Waarom... eerlijk gezegd heb ik daar nog steeds geen antwoord op. Dat is echt een gevoel, een klik en love at first sight.

Maar wat te doen met mijn Pretletter? Dat moets nog even geregeld worden, want Sunny kan niet vervoerd worden en Pret staat op een ander adres.

Wie had kunnen bedenken dat deze liefde ook voor hun een liefdesverhaal zou worden.

Hoe denken jullie dat ze nu met elkaar omgaan,  love at first sight of een moeizaam huwelijk?

De Oostvaardersplassen benoemen bij een paardenliefhebber is als zout op open wonden strooien. Beter om dat niet te doen. Onmiddellijk laait er een gigantische discussie op over het wel en wee van de Konikpaarden.
De winter waren de discussies iets minder fel. Tenslotte waren er al een hoop Konikpaarden vertrokken naar het buitenland en was de kudde al beter op peil. Er liepen geen zwaar vermagerde konikpaarden meer rond, de winter viel mee.
Desalniettemin blijft de Oostvaardersplassen een grote open wond ...

Bij Paardencolumns hebben wij dit anders gedaan. Wij hebben niet de discussie aangewakkerd maar zijn - voor ons - dichterbij huis gaan kijken naar andere kuddes.  De kudde konikpaarden bijvoorbeeld bij Bourtange.
Een prachtige, rustige kudde die uitstekend worden beheerd.

Lees verder:

Op onze advertentie op Marktplaats voor Schrijftalent gezocht*, hebben vele mensen gereageerd. Monique Schild Don stak er met kop en schouders bovenuit door haar snelle reactie en leuke blogs.
Haar verhaal leest u vanaf vandaag in een nieuwe serie:

Lees en geniet mee van de lieve shetlander Prins Pretje en de getraumatiseerde tinker Prinses Sunny.  Monique had afleiding nodig in haar leven en begon weer met haar passie: paarden! Een wensenlijstje schreef zij op papier. En een paar maanden later was zij de gelukkige eigenares van een shetlander en mooie tinker. En zij leefde nog lang en gelukkig...

Toch? 

Dat is wel het doel van Monique, maar zoals alle paardenmensen weten zij er vaak grote drempels te nemen, is er vertrouwen te winnen en moeten er oplossingen worden gevonden voor problemen.
Wij gaan meeleven met de verhalen van Monique! 

Deel 1:
Een koeienpaard en een pretletter

Dit wordt mijn eerste ervaring met bloggen maar voor mijn gevoel kan ik wel een boek schrijven over mijn twee kanjers.  Mijn verhaal begint een jaar of vijf geleden, na een hele heftige tijd qua gezondheid besluit ik nu echt mijn passie achterna te gaan en tja dat zijn dan toch de paarden. 

Ik ga op zoek naar een tinker, want vanaf kinds af aan wil ik graag een koeienpaard dus ik struin alles online af en wordt verliefd op een..... shetlander. 
Nee, geen zwart witte maar een bruin hengstje met de liefste oogjes dus Surprise was snel gekocht. Zijn koosnaampje Pretje, hij is namelijk echt een pretletter. Als ik streng moest zijn Zei ik: "eierdop", geen idee waar dat vandaan kwam maar ja, alles is beter dan vervelende scheldwoorden. 

Het beeld van mijn eigen koeienpaard bleef toch wel een beetje hangen.  Het duurde even want zo'n veulen heeft ook opvoeding, aandacht en liefde nodig.  Na anderhalf jaar ging het weer kriebelen en startte ik een zoektocht weer de online naar mijn eigen koeienpaard. 

Dit was mijn wensenlijstje:

• Een ruin, want wie zit er er te wachten op hormonen, lekker rustig...
• Een jaar of zeven of acht want dan zijn ze al lekker uitgespeeld
• Bomproof want ik heb een verbrijzelde knie dus ja geen rodeo, dat gaat echt niet. 
• En een beetje makkelijk in de omgang. 

Drie keer raden waar ik uiteindelijk mee thuiskwam?? Een getraumatiseerde merrie, dus hormonen genoeg. Nog net drie jaar, bijna vier jaar  maar nog lang niet uitgespeeld, sterker nog: doodsbang. Niet beleerd natuurlijk dus die uitdaging komt nog.  En makkelijk in de omgang?? Nou, natuurlijk geen omgang in het begin want mij prinses stond in een hoekje met haar hoofd naar beneden, alleen maar vreselijk bang te zijn want haar trauma is dé mens en daar stond zo'n mens.

Ik keek in haar ogen en wist meteen, jij en ik horen bij elkaar en daar komt niets of niemand tussen.  Nu zijn we ruim veertien maanden verder en er is natuurlijk heel veel gebeurd. 

Gastblog van Yvonne Dijkstra - OverYvonne.nl

Hoe kan het dat ik zonder enige inhoudelijke kennis ergens naar kijk en er kippenvel van mijn kruin tot aan mijn kont van krijg? En wat zorgt ervoor dat ik de hele dag vol emotie, adrenaline en een wauw gevoel naar dit spektakel te kijken?

Deze twee vragen kwamen in mij op, een dag voor de Friese Hengstenkeuring. En als ik Social Media en het Internet mag geloven ben ik niet de enige die deze dag aan de tv gekluisterd zit. En ik weet nu al dat ik met mijn overbuurvrouw ga appen. Over paarden. Friese paarden. Iets waar we het hele jaar niet samen over praten. Maar deze dag wel. Waarom toch?

Lees meer

Zomaar een boek die vroeger te koop was.  Mooie foto's, mooie teksten en een luxe uitvoering. Een prachtig boek om door te bladeren maar niet al te serieus te nemen.  Het is en blijft natuurlijk een beetje onrealistisch om met je paard in Nederland, zonder zadel, zonder hoofdstel, langs de weg naar het bos te rijden om daar eens even lekker in slowmotion te galopperen met een hoop verf op je gezicht en veren in de manen van je paard...

Desalniettemin, we genoten van dit boek en sommigen van ons hebben het geluk dat ie nog ergens stof staat te vangen in de boekenkast.
Want...

Ineens is het een collectors item! De eerste uitgaven weliswaar, maar toch...

Lees meer over Gawani Ponyboy, zijn visie, het boek en een verslag van Edith Louw