|
wilde-paarden-door-hoogwater-op-zoek-naar-vast-land Dit mooie filmpje van de NOS willen wij jullie graag even laten zien. Konikpaarden door hoogwater op zoek naar vast land, te Beuningen, Gelderland. Al eerder schreven wij over Konikpaarden in Bourtange. Lees alles over deze vriendelijke kudde en hoe deze wordt beheerd. Konikpaarden te Bourtange Over klimaatsveranderingen is veel te doen. Het is echter niet van gisteren. Al veel langer spelen de zorgen en de problemen die het geeft voor velen. Voor paardenmensen misschien nog wel meer dan voor anderen. De zomers worden te warm, paarden moeten op stal om hen te beschermen tegen overhitting en akelige insecten. De winters worden te nat en iedereen weet wat dat betekend: modder, modder en nog eens modder. Het hooi is duur, alles wordt duurder en paardenhouden is niet meer voor iedereen mogelijk. We zullen ons moeten aanpassen en vooral probleemoplossend moeten denken. Paardenmensen, geef de moed niet op. Trek de mondhoeken weer omhoog, veeg de regen en tranen van je gezicht en lach er af en toe om. Dàt lost echt niets op, maar even genieten van een mooi filmpje, zoals hierboven, een artikel over een kudde die het wél goed doet en twee absurdistische columns, relativeert een hoop... Klimaatsveranderingen Willen we meer winter of Lente?
Nieuwe Serie: Wat doe je als 23-jarige studente als je geliefde verzorgpaard dreigt te worden verkocht naar Amerika? Een lastige vraag voor Britt Neijzen. Zij maakte lijstjes, sprak met mensen en dacht goed na. Maar de keuze is misschien eigenlijk al gemaakt. Deel 1: Als de keuze al is gemaakt
Een paar maanden geleden kreeg ik de schrik van mijn leven. Vanuit onverwachte hoek was er ineens interesse in mijn verzorgpaard en de eigenaren leken hier wel oren naar te hebben. Zoë is mijn alles-je en bij het idee dat ze weg zou gaan, sprongen de tranen in mijn ogen. En niet gewoon een beetje weg, maar helemaal naar Amerika! Licht grappend heb ik erop gereageerd. “Nee joh, je kan ons niet uit elkaar halen. Als je Zoë verkoopt moet je mij wel mee verkopen.” Na een week van grote onrust kwam het verlossende woord van de eigenaresse. Ze konden Zoë toch echt niet weg doen! Het veulen van hun eigen hengst, met haar hele toekomst nog voor zich? Nee hoor, die bleef gewoon op stal. Ik kon dus weer rustig ademhalen en we gingen vol goede moed verder met de training van de knappe puber. Alles leek helemaal lekker te gaan tot de sfeer plots omsloeg. Er werd steeds meer bezuinigd op Zoë en ze kon niets meer goed doen bij de eigenaren. Ineens was daar de vraag: “Wil jij Zoë nou kopen of niet?” Nu was ik wel van plan om Zoë te kopen, na mijn studie, als ik een baan heb zodat ik haar naar behoren kan onderhouden. Op dit moment zit ik in het laatste jaar van mijn studie en ik ben aan het verhuizen. Dit is absoluut het slechtste moment ooit om een paard te kopen. Dit was dan ook mijn antwoord. Na vier jaar een trouwe hulp te zijn geweest op stal ging ik er vanuit dat ze hier wel begrip voor zouden hebben, maar daarin werd ik toch teleurgesteld. Ik mag haar in november kopen, maar dan is alles tot die tijd op mijn kosten. Na november moet ze ergens anders heen. Ga ik hier niet mee akkoord dan gaat ze weg... naar Amerika. Zo sta ik ineens voor een keuze. Zoë kopen, met al de risico's en kosten die daarmee gepaard gaan. Kosten die ik als student moeilijk kan dragen. Of ik moet haar loslaten, met als consequentie dat ik haar nooit meer zal zien. Ineens gaat alles meetellen. Alle gebreken, alle moeite en geld die ik al in dit paard heb gestoken en alle moeilijkheden die we samen overwonnen hebben. Ik heb al een voor- en nadelen lijst gemaakt, heb het met kenners besproken en met vrienden. Op papier lijkt er maar één antwoord uit te komen. Ook al geeft dit mij een enorme knoop in mijn maag. Maar dan ga ik naar stal en duwt ze zachtjes haar neus tegen mijn wang en blaast haar warme adem in mijn gezicht. Ik besef me dat er eigenlijk nooit een keuze is geweest. Al voor wij hadden geleerd om samen te werken waren we al verbonden. In de twee jaar dat ik met haar werk is die band zo sterk geworden dat ik me geen leven meer zonder haar kan voorstellen. Dit paard heeft mij twee jaar geleden al gekozen, en nu is het mijn beurt om voor haar te kiezen. Inge Spee is 39 jaar en moeder van twee jongens, die nu acht en elf zijn. Zij is opgegroeid met paarden, haar beiden ouders hebben vroeger veel en graag paard gereden net zoals vele familieleden. Ze is helaas chronische ziek maar blijft toch graag bezig met haar passie: paarden! Inge is op zoek naar een merrieveulen van een bijzonder ras: De Schwarzwälder Fuchs! Lees alles deze prachtige paarden en over de droom van Inge. Gaat deze magische droom werkelijkheid worden? Serie: een magische droom Je zal ze niet vaak zien, de prachtige Schwarzwälder Fuchs. Hun kleuren variëren vooral van licht tot donkerbruin en bijna zwart, maar ze hebben altijd prachtige lichte tot witte manen en staart. Ze hebben aanleg voor volle staarten en lange weelderige manen. In eerste instantie lijken ze op Haflingers. Maar ze zijn groter, steviger en vaak toch donkerder dan de blonde Haflinger. De Schwarzwälder Fuchs leeft van oorsprong in het Zwarte Woud. Het is een klein, sterk en elegant paard. Er zijn over de hele wereld nog maar een stuk of duizend paarden van dit bijzondere ras! Als klein meisje droomde ik al van zo'n prachtig paard dat ik zag lopen door de natuur. Ik riep het paard en zij kwam naar me toe. Schuddend met haar lange witte manen en glanzende donkere vacht. Was het magie? Was het een droom? Mijn magische droom! En weet je wat ik nu zo heel bijzonder vind? Op dit moment wacht ik (dit inmiddels grote meisje) op de geboorte van een merrieveulen dat ik mag kopen via een stoeterij en waarmee in de toekomst weer gefokt kan worden... Dit is mijn droom. En deze droom gaat dus werkelijkheid worden. Op PaardenColumns ga ik jullie op de hoogte houden en vertellen over mijn magische droom! Deel 1: De droom
|
Categorieën:
Alles
Archieven:
Februari 2024
Paarden Columns © 2024
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. |