 Ons oproepje om onze pagina met alle soorten paardensport aan te vullen, leverde leuke reacties op. Ilona Greven-Lentz, is een gediplomeerd ORUN KNHS Freestyle Instructrice Niveau 3, heeft gestudeerd aan de Freestyle Academy van Emiel Voest en Chaja Voest- Kolthoff. Wat dit precies inhoudt gaat zij ons in een vertellen. In haar eerste column stelt Ilona zichzelf voor: Ilona en Floor stellen zich voor   Foto: @KatjaPfstr Nu we allemaal beperkt zijn in onze bewegingsvrijheid, denkt iedereen vast vaak terug aan mooie momenten die nu niet mogelijk zijn.
Voor de meesten zal dat een zomerse dag op een terrasje zijn in een drukke stad. Of een festival, evenement of concert. Voor paardenmensen waarschijnlijk meer een hele grote, spannende wedstrijd, de stro-dorpen met standjes en tientallen bekende tegenkomen: beleefd een hand geven of een dikke knuffel. Of een clinic, groepsles, evenement... Of een gezellige buitenrit met zijn allen, kampvuurtje na afloop en liefde voelen voor elkaar, de paarden en het moment. Tja, mensen het valt niet mee. Ineens zijn we overvallen door een Pandemie die al vele doden op zijn naam heeft staan. Afstand, afstand, afstand houden is een noodzaak en die handen geven en knuffels doen we maar even een (lang?) tijd uitsluitend virtueel. Van ons een heerlijke column in de herhaling. Hoe mooi kan het zijn. Een trektocht over de Veluwe met je vriendinnen en slapen, hutje-mutje in trekhutten. De enige zorg toen: blaren op onze billen ;>) Fijne zondag, lieve paardenmensen ! Iedereen die van paarden houdt of zelf paard(en) heeft, maakt natuurlijk zo vaak mogelijk foto’s van zijn of haar grote liefde. Of misschien worden er ontzettend veel foto’s gemaakt van jou en je paard tijdens wedstrijden, door vrienden, familie of zelfs onbekenden. Maar wat is er nou mooier dan écht hele goede foto’s van een professionele fotograaf? En hoe zorg je dat jij en jouw paard er écht heel goed op komen te staan?  Renate Gaasbeek met Alicante en haar jongste dochter Tips en tricks van twee modellen: degene die dit artikel schrijft: Marga van der Vet en onze gast-schrijfster en model: Renate Gaasbeek  Marga met haar fjorden Een FOTOSHOOT mET JOUW PAARD; TIPS & TRICS
 We leven mee met Yvonne. Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd goed doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell. Het leek de laatste tijd zo goed te gaan maar Hardwell is ineens kreupel. Kan Yvonne dit wel fixen? Deel 8: Kreupel
Tja, daar schrijf ik weer. Weken te laat. En helaas een korte blog deze keer. Ik zit er een beetje doorheen. Ik ben verdrietig en gefrustreerd omdat het me niet gegund lijkt... Hoe lang moet ik nog vechten voor iets wat mijn leven is? Want als je denkt dat het niet erger kon ... Alles heb ik goed onder controle. Buiten het werk aan mezelf heeft Hardwell zijn spulletjes voor mekaar, we kunnen weer verder! Maar ook bedacht me wel een andere manier. Mijn vriendin kon door Corona niet komen helpen, dus heb ik mijn dochter van 11 jaar gevraagd om Hardwell te rijden. (Zij rijdt op een fokkerij/ hengstenhouderij maar liefst vier jonge hengsten door. Ze rijdt ook verschillende pony's en kleine paarden in. Beter geschoold dan ik, minder onzeker en natuurlijk veel lichter. Daarbij kan ik aan de longeerlijn goede instructies geven en leren Hardwell en ik nog meer vertrouwen te hebben onder het zadel. Prachtig plan!! Maar natuurlijk weer gedoemd te mislukken. Een aantal dagen ging het top! Stap, draf en galopje zonder problemen met mijn dochter en tjonge, wat deed hij zijn best! Duidelijk hadden we het met zijn drieën enorm naar ons zin! De ellende konden we achter ons laten... totdat ik hem een week later kreupel aan tref. En nu, na een aantal weken, helaas nog steeds. Ik durf te wedden dat het in zijn voet zit, maar waarom ik dat denk, weet ik niet. Ik kan niks bijzonders ontdekken behalve dat hij lichtjes onzuiver loopt. Maar even een paar dagen laten staan en lijken wat we kunnen doen. Na een aantal dagen rust, hoef ik hem niet meer in de bak te bekijken. In het weiland zie ik het ook al. Het wordt erger! Ik kan het niet meer aanzien, raak toch lichtelijk in paniek en weet niet meer wat ik moet doen. Zo denk ik erover om iemand te mailen met foto en wel, om dan maar via dierencommunicatie erachter te komen wat er nu precies aan scheelt. Want als iemand met mijn paard praat, dan komen we er wel achter. Mijn man, die heel nuchter is, veegt het meteen van tafel en zegt gewoon bij het begin te beginnen: bij de hoefsmid. Dus de hoefsmid erbij. Eerst laten lopen, daarna bekappen, weer laten lopen, wat bijgesteld, weer laten lopen. Visiteertang erbij en het hamertje. En ja hoor, bij het hamertje kreeg de smid bijna een knie in haar gezicht. Rechtsvoor aan de buitenzijde heeft hij pijn. Gek genoeg ben ik blij. Blij omdat ik hem eigenlijk heel goed ken en mij een hoop nakijkwerk word bespaard. We kunnen nu gerichter gaan zoeken. Ondertussen bekruipt bij een angstig gevoel. Het is niet warm, er lijkt geen ontsteking te zitten, dus het lijkt iets vreselijks! Eindstand voor nu: we wachten anderhalve week. Wordt het niet beter, dan komen de volgende stappen. Hardwell zijn verhaal lijkt zo eindeloos te duren. Ik had toch echt wel verwacht dat ik in deze serie kon zeggen: nou lieve lezers..we zijn er!! We hebben het voor mekaar, ik rijd hem met veel plezier en we galopperen heerlijk door het bos... Die stap lijkt nu verder weg dan ooit. Ik ben verdrietig en bang. Hoe kunnen we dit nu weer fixen. En nog erger: kunnen we het wel fixen?  Ik heb een vraag die mij al jaren dwars zit en waarop ik nooit een fatsoenlijk antwoord heb kunnen vinden: waarom zijn paarden niet zindelijk? Paarden en mensen bleken een goed team door de eeuwen heen en we hebben het paard ALLES kunnen leren. Het paard bleek met ons te kunnen jagen, op koeien of zelfs stieren (Olé !), over muren van twee meter hoog te springen, dansen op muziek, als transportmiddel te fungeren, lief voor kinderen, gehandicapten en beginners te zijn, langsrazend verkeer te accepteren etc etc... Hoe is het dan toch mogelijk dat een paard nooit heeft kunnen leren poepen op commando? Het team van PaardenColumns heeft 'de oplossing' gevonden:
Met een groepje paardenvrouwen praten (digitaal, uiteraard in de 'Corona'-tijd) we over 'vroeger'. Voor de een is vroeger overigens wat minder verder terug in de tijd dan voor de ander. Maar dat mag de pret niet deren.
Nostalgische gevoelens komen bij iedereen naar boven. Wist je nog het magazine De Ponyclub? Met die prachtige dramatische verhalen en mooie tekeningen? Wist je nog die vreselijke week op dat zogenaamde 'Ponykamp' ? Wist je nog dat je alleen maar paardrijbroeken kon kopen in wit, beige of zwart en dat we toen super hip waren toen we de eerste donkerblauwe konden kopen? En die lage neusriemen altijd op de hoofdstellen van de managepaarden? Met van die plastic driehoekjes aan het kopstuk en die huissleutellabels met naam van het paard erop? Keken jullie ook altijd bij de TV-serie "Black Beauty' tot op het allerlaatste moment van de aftiteling, dat Black Beauty nog een bokje gaf en wij weer een héle week moesten wachten op de volgende aflevering? En wie heeft alle boeken nog van de serie "De zwarte hengst" van Walter Farley?
Wie heeft nog meer nostalgische herinneringen aan haar of zijn paarden-jeugd? Stuur het op, dan kunnen wij allemaal meegenieten!
 The chornicles of prinses sunny en prins pretje Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt? Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters. Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon. In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt. Deel 5 Droom of Nachtmerrie; gaat over grondwerk. Sunny blijkt intelligent te zijn en pakt het zelf op. Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn... Deel 5: Droom of nachtmerrie  Droom of nachtmerrie?
Na zo een paar weekjes observeren en koekeloeren naar mijn steeds minder staatsgevaarlijke merrie, ging ik toch wel denken , wat kan ik doen met haar? Het beeld van een rijpaard had ik toch wel een beetje losgelaten, nou ja, eigenlijk helemaal. Maar toch wilde ik iets met haar gaan doen en dan is YouTube en Google je beste vriend. Soms vervloek ik de moderne technologie maar ik trek er ook mijn voordeel uit. Ik had intussen nog een beste vriend voor Sunny: een enorme oranje emmer die ik vulde met allemaal lekkernijen. Gewapend met DE emmer, die ik overigens nog steeds heb puur vanwege de nostalgie, liep ik langs het hek en verdomd, Sunny liep achter me aan. 'Grondwerk' noemen ze dat, top! Wat een uitvinding! Dus ik leerde haar, nog wel op mijn hoede langs het hek, stappen en drrrrrrraf en het wonderwoord 'HO' want dat vind ik het allerbelangrijkste. Ze moeten leren stoppen door het 'HO' woord. En ja hoor, natuurlijk voor iets lekkers, dat deed ze. Mijn staatsgevaarlijke merrie was bijzonder intelligent. En zelfs na een tijdje zo oefenen 'TERUG'. Wat een droom, zeker geen nachtmerrie tot nu toe.Uiteindelijk durfde ik dit kunstje ook wel in de bak te doen. Met knikkende knieën, dat wel hoor, ik ben echt geen held, maar voor haar niet ben ik niet bang. Spannend vond ze dat wel, ik kwam toch wel erg dichtbij. Dat vond ze best eng maar DE emmer won het altijd. Intussen zijn we dan al een maandje of twee á drie verder. Ik had mijn Pretje ook nog, maar gelukkig genoeg kinderen om mij heen die hem soms iets extra aandacht gaven. Al mijn aandacht werd natuurlijk opgeslokt door mijn lieve prinses en dat was ook broodnodig. Het leek alsof mijn prinsje Pret het allemaal wel prima vond, voor het oog. Toch merkte ik aan Pret dat het niet helemaal lekker zat. Was het jaloezie? Was het de omgeving? Of wellicht de kudde? Zou deze droom dan toch een nachtmerrie worden? Wordt vervolgd! Een gedicht door Godart Bosmans  Volbloed, koudbloed en warmbloed, allemaal goed maar wat is nou toch het verschil is wat het meisje weten wil luister goed, eerst de volbloed soms genoemd een heetbloed genaamd naar de plaats van oorsprong waar met het paard bedwong uit de hete woestijn in het nabije oosten waar men zich die moeite getroostte om ze te temmen want hun temperament is moeilijk af te stemmen weet wel, heetbloeden zijn fel geweldig en snel, aristocraten in de paardenwereld vaak opgehemeld daarentegen koudbloeden dat zijn de braven, de goeden echte werkpaarden, trekpaarden die de mens veel werk bespaarden massief gebouwd en rustig van aard afstammend van het Europese bospaard ontstaan in koudere streken nooit is er één onder vorst bezweken sterk van gestel, massief van model Als laatsten de warmbloeden ook genoemd halfbloeden het zijn kruisingen van de twee vorige dus niet zulke buitensporige, algauw merk je hun middelmatige bouw minder vurig doch wel fel ideaal voor het sportspel hopelijk zie je nu lieve schat hoe de paardenwereld is opgevat en samengevat: je broer is een volbloed ik ondertussen een koudbloed en jij mijn lieve snoet een echte warmbloed  Meer: GEDICHTEN Heb jij ook een mooi gedicht over paarden en vind jij jezelf een dichters-talent? Stuur gerust naar ons op en wie weet publiceren wij dit op PaardenColumns!
 Weliswaar anders dan anders...
maar PaardenColumns wenst u toch héle fijne Paasdagen!  "Paps, nu je toch naar de bouwmarkt gaat.... Kun je voor ons een Hektor maken?" "Een wát?" "Een Hektor. Een houten paard. Zoals op PaardenColumns staat. We willen er ook zo graag één voor in de tuin." "Maar schatje, waarom wil je in godsnaam een houten paard ???" verbazing "Nou, om op te spelen enzo, bovendien is het ook handig voor mama, om haar dekens van de paarden overheen te gooien enzo.... Mama vind het trouwens goed." "Oh, zegt mamma dat?" "Ja en ze zei ook dat het wel een heel goed idee is, als jij weer eens een grote klus hebt, en veel in de schuur bent enzo..." stilte, denk, denk "We vervelen ons dood.... omdat er toevallig een Chinees een vleermuis opat in China, zitten wij ons al wéken rot te vervelen en we kunnen niet eens naar de manege,... toe nou paps...." stilte, andere tactiek: "Bovendien, Lisa heeft er óók één. Haar vader heeft die gemaakt. Die is móói, joh!" "Oh..., is dat zo?" stilte, denk, twijfel, yess... "Nou stap maar in de auto en ga maar even mee naar de bouwmarkt. We zullen mams eens even laten zien, hoe snèl wij een Hektor kunnen maken en we zullen die vader van Lisa even laten zien hoe het écht moet....." "Paps... ?" "Ja, schatje" "Weet je wel dat je de liefste vader van de héle wereld bent?" "Tuurlijk schatje. En de handigste!" En zo werd er een Hektor geboren, ergens in een schuurtje in Nederland, tijdens de sociale isolatie vanwege de Corona pandemie, en de periode in ons leven waarin de mens creatiever was dan ooit....  Alle informatie over Hektor én een link naar uitgebreide bouwbeschrijvingen van de Baumarkt in Duitsland:
|
NORMEN & PAARDEN
GRATIS E-BOOK FJORDEN HEBBEN HUMOR
Categorieën:
Alles
Hier jouw advertentie? Daar valt over te praten, oftewel: een reële vergoeding. Én een zak wortelen voor onze paarden natuurlijk!
|
