Het nieuwe recreatiepaard en de geschiedenis van het recreatiepaard in Nederland

Zo’n dertig jaar geleden was de (paarden-)wereld nog anders. Er is een hoop veranderd in een relatief korte tijd.

Vroeger was er de Paardensport en waren er Paarden. Zelden sprak men in termen van afstamming of rassen. Je had gewoon een paard en omschreef hem naar kleur, hoogte of karakter. Op de pension-afdeling van de manege kon je wel verschillen zien in de paarden doch ze leken allemaal erg op elkaar. In de stands van de manegepaarden was er iets meer onderscheid. Fjorden, kleine pony’s voor de kinderen, een enkel arabiertje voor de gevorderden en wat grote lummels voor de volwassenen. De paarden en pony's hadden namen en die namen stonden ook op sleutelhanger-etiketjes die aan de zadels en hoofdstellen hingen.

In de weilanden was er wel wat variatie te zien en als je een grote zwarte zag, kon dat niet missen: een Fries! Ook waren er wel eens wat bonte paarden te zien en uiteraard was al het kleine grut, grotendeels Shetlanders. Wat was het leven simpel….

Ik ben Sanne van Hooves Around The World.  Ik woon sinds kort weer in Nederland en heb daarvoor zes jaar gereisd en in Zuid-Afrika gewoond. In deze blog neem ik je mee in het eerste deel van het verhaal van mijn prachtige en geliefde Shagya Arabier.

Het overkomt de beste paardenmensen. Ineens heb je een ongeluk(je) gehad en loop je met krukken of met je arm in een mitella. Stom, stom, stom. En vooral: wat nu?  The show must go on, de paarden moeten eten, de stallen of paddocks worden uitgemest en sommige paarden moeten in training blijven.
Hulp vragen? Goed plan, maar buurvrouw is op vakantie en het personeelstekort van tegenwoordig, maakt het ook niet makkelijker.

Dan maar roeien met de riemen die je hebt...