 Deel 3: Buiten leven de katten De (poezen) pil werkt soms niet. En het bewijs daarvoor heet: Kareltje. Ja, lieve mensen, wij doen echt ons best om op een verantwoorde manier met de poezen en katers om te gaan die op ons erf horen. Of katten die toevallig aan komen lopen en besluiten te blijven... Want er wordt wat gescharreld door de katten op het platteland. Dit 'scharrelen' kunt u letterlijk en figuurlijk nemen. Je kostje bij elkaar scharrelen Letterlijk: scharrel, scharrel, scharrel, waar staat toevallig nog een volle voerbak, of aai, aai, tegen je been, "Toe heeft u nog wat eten voor mij, ik ben maar een zielige zwerfkat..." Dat laatste is een leugen(tje) van de onbekende kat in kwestie, want voor alle katten in de omgeving wordt, naar mijn weten, prima gezorgd. Maar de buiten-leef-katten zijn slimmer dan menigeen denkt en weten precies bij welke boerderij je goedkope brok krijgt, en bij welke lieve bewoonster je na lang zeuren een lekker maaltijd zachte brok kan verorberen. Her en der ook een lekker muis vangen in het veld of achter een schuurtje en het kattenleven is goed. Een echte scharrel 'Scharrelen' is figuurlijk genomen ook een feit. Zodra er ergens een poes krols is, zijn het ware feesten op het erf. Vooral 's nachts en vooral onder het slaapkamerraam. En zo werd dus Kareltje geboren, samen met broertjes en zusjes die inmiddels bij andere eigenaren zijn. Kareltje was niet bepaald gepland. De betreffende poes kreeg iedere week keurig op tijd de pil, verstopt in een heerlijke zachte kattenbrok. Jammy, jammy en lik, lik en weg was de maaltijd, inclusief pil. Maar de pil werkt dus niet altijd.... Nu, we zullen het maar eerlijk bekennen. Kareltje is het mooiste en liefste katertje ooit. Hij zal keurig worden gecastreerd zodat ie niet te veel aan de wandel gaat. Maar ja hè, dat bepalen de buiten-leef-katten hier zelf. Want scharrelen is een leuke bezigheid.   Een mooie zomer? Misschien zullen velen daar zo over denken. Lekker warm, terrasjes pakken, festivals lopen, op strandje zonnebakken.... "Genieten joh!", zeiden die 'velen' tegen mij. Maar dat is moeilijk als paardenmens. Voor ons waren vooral de heetste dagen namelijk topsport. In de hitte zorgen dat de paarden niet bezwijken, dat ze nog wat te eten hebben terwijl er geen sprietje gras meer staat, evenementen afzeggen, de strijd tegen vliegen en horzels en vooral: hopen op een beetje koeler weer en een flinke regenbui.... Als je paarden houdt, of van paarden houdt, is het toch wel even andere koek dan wanneer je die zorgen niet hebt. Gelukkig hebben onze paarden de hitte goed doorstaan en onze woestijnen zullen hopelijk weer snel veranderen in een groene zee van gras. Wij wensen iedereen een mooie na-zomer toe. Gedeelde zorg is halve zorg, dus deel gerust je ervaringen met ons. Laat maar vallen Het regent hier eindelijk pijpestelen niet te tellen, ze zijn gelukkig met zovelen Eerst zelfs kleine hagelbollen die als het ware de hemel uitrollen Hopelijk is deze regen nu van langere duur meer dan een uur Lekker weer natte grond want door den duur denk je dat het niet meer bestond Kom, laat het natte regenvocht de aarde doordringen dat regenwormen boven komen en zingen Gevallen zaadjes ontkiemen kunnen we hun groei gunnen Ying & yang regen als druppend gezang Dat willen we toch al lang want de droogte is van een te grote omvang... Gedicht door Godart Bosmans
Vakantiekaartjes, vakantiekiekjes, sms-jes, een whatsappje of een instagram-story, zijn leuke gebaren om te versturen aan een dierbare. Maar wil je eens echt iets bijzonder versturen aan een (paarden)mens die je lief hebt? Mindfuldrawing stuurde deze mooie kunstkaart naar ons "De band van de liefde" van twee paarden, twee zwanen en twee hazen. Uniek, origineel en te koop via Etsy.   Paarden ruiken de dageraad hopend dat ze komt, niet te laat Ze zijn hun bazinnetje zo gewoon stellen zich op hun mooiste tentoon Nog maar net in het vizier en de paardjes bewegen al van 't vertier Ze is er altijd, door weer of wind ze is de paarden altijd goedgezind Mochten de paarden kinderen zijn dan zou zij hun moeder zijn Geschreven door: Godart Bosmans
 Nu deel 5: Het einde van de serie Ongelooflijk! Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 5 en tevens het slot van jouw spannende verhaal:  Deel 5: Een goed einde
De Lavalamp was gedoofd, net op het moment dat Nora het nodig had. Er was iets vreemds aan de hand. Uit de kamer achter de deur leek licht te komen. Dat was raar. Sinds Nora het huis binnenging, had ze nog geen licht gezien, behalve het zwakke licht van de Lavalamp. Ze zette de deur nog iets verder open. Het gehinnik klonk deze keer zo ontzettend dichtbij, dat Nora de kamer wel in moest. Zonder na te denken gooide Nora de deur open. Ze werd verblind door het felle licht. Nora sloeg haar handen voor haar ogen en na een minuutje of twee, leek ze gewend te zijn aan het licht. Toen ze keek, kon ze haar ogen niet geloven. Dit was Ongelooflijk! In een grote verrotte box stond een prachtig, wit paard. Haar vacht was zo fel en haar ogen waren zo helder, dat het leek alsof ze licht gaf! Wel zag ze er zo mager uit als wat, want al het stro lag buiten haar box. De rest zat helemaal onder de paardenpoep of was al opgegeten. Nora pakte een handje stro en voerde die aan het paard. Nora vond het maar raar. Het voelde alsof ze dit paard eerder had gezien, op een andere plek, in een ander jaar. Maar wat ze zich het meest afvroeg, was waarom iemand zo’n prachtig paard zou willen opsluiten? Opeens klonk er een zware, dreigende mannenstem. "Wat doe jij hier?" Nora keek om. Een grote brede man met een net pak en grote wenkbrauwen stond achter haar, met naast zich een grote grommende Dobermannpincher. "Ga weg bij mijn Wesley!" Nora keek brutaal terug en zei: "Nooit! Hoe kun je zo’n prachtig paard zo verwaarlozen!?" De man keek vuil naar Nora en aaide z’n hond. Dit is Flamo. Hij is het ras dat niet van grapjes houdt. Integendeel! Laat Wesley met rust of Flamo zal je een lesje leren. Toen Nora niet antwoordde, deed Transylvania dat voor haar. Hinnikend stormde ze op de man af. Flamo gromde hard, maar Transylvania bokte de valse Dobermann gewoon weg. De man wist niet hoe hard hij weg moest rennen. Zo snel hij kon rende hij naar de uitgang, maar hij had waarschijnlijk te kort op de sportschool gezeten. Heftig bokte Transylvania de man door het raam. Ondertussen had Nora Wesley uit haar box gehaald en samen met Transylvania galoppeerden ze het huis uit. Met Transylvania voorop galoppeerden ze door het Nevelbos. Na tien minuten waren ze aangekomen bij een bekend huis. Het was het huis van Olivia! Nora stapte af en belde aan. Olivia deed open. IEIEIEIEIEIEIE! YARA! CHANEL! KELLY! ANNA! NORA IS ER! Uit het huis stormde Yara, Chanel, Kelly, Anna, Nora’s ouders en de politie naar Nora toe. "Nora, waar zat je?", vroegen haar vriendinnen en haar ouders. Maar net toen Nora antwoord wou geven, gilde Kelly ertussendoor. "KIJK! NORA HEEFT JENNY, THE LIGHTNING HORSE GEVONDEN!" "Huh? Jenny? Maar ze heette toch Wesley?" Nora begreep er helemaal niks van. "Nee, dat is Jenny the Lightning horse!" Jenny was ooit het paard van een beroemde amazone, Olga Huygelaar! Omdat Jenny licht kon geven in het donker, mocht ze meedoen in Paardenshow Lightning Horses! "Maar twee weken geleden werd Jenny vermist en jij hebt haar teruggevonden! riep Anna. "Ooh, dus dat was het. Nou, eigenlijk heb ik haar niet teruggevonden, maar Transylvania en.." Nora kon haar zin niet eens afmaken en een grote auto met een trailer reed de tuin in. Het was Olga Huygelaar, die door Olivia was gebeld en haar paard op kwam halen! Zo kwam alles toch nog goed. Olga had haar paard terug, de man werd opgepakt en de paarden-vriendinnenclub kon weer genieten van hun vakantie. THE END. |
NORMEN & PAARDEN
GRATIS E-BOOK FJORDEN HEBBEN HUMOR
Categorieën:
Alles
Hier jouw advertentie? Daar valt over te praten, oftewel: een reële vergoeding. Én een zak wortelen voor onze paarden natuurlijk!
|
