Beste wel bijzondere bevallingen

Bij de geboorte van veulens hebben wij al heel wat meegemaakt. Over het algemeen gaat het altijd goed, maar het blijft - best wel - spannend.  En sommige bevallingen zijn écht heel bijzonder.

We gaan het meemaken...
Nou, dat gebeurt eerlijk gezegd niet altijd.  Nachtenlang kan je als fokker op de camera liggen kijken, of in de stal verderop op een stretcher liggen slapen.  Maar vaak krijgt een merrie het voor elkaar nét even te bevallen als je even naar de wc moet of ernstig toe bent aan een kop koffie..  Vijf minuten weg, en daar ligt ineens een veulen bij terugkomst. Het is al menig fokker overkomen.  Misschien is het dan toch een soort instinct;  'ikke zeluf doen' is het motto van menig dappere merrie.

Dode hoek
Want al laat je een merrie alleen en met rust, de camera die boven haar stal hangt, kan je ook in de steek laten.  Zo lag ik ooit nachtenlang naar de camera te kijken.  Iedere beweging van de merrie zag ik, ieder hazenslaapje, iedere lange slaap. "Weer niets", dacht ik toen ik s' ochtends doodmoe mijn bed uitrolde.  Maar even later, tijdens het uitmesten, stond daar dus een kersvers veulen mij met grote ogen aan te kijken. "Ook goedemorgen!", zei het vrolijk. En ik was stomverbaasd. Dit veulen was al minstens een halve nacht oud en ik had niets gezien op de camera....  Het veulen stond precies in de dode hoek en de bevalling had ik helemaal gemist.

Lekke band
Sommige merries hebben een super gevoel voor slechte timing en houden weinig rekening met de ochtendstress van hun mens. Ik had de hoogdrachtige merrie net in de paddock gezet, de kinderen wakker gemaakt, hup, aankleden,  ontbijt, broodtrommeltjes ingepakt, de kinderen in de auto gegooid en start de auto maar. "Naar school jullie!", zei ik nog terwijl ik de merrie ineens luidkeels hoorde hinniken. 
Het zal toch niet hè? Maar ja hoor, ik kon in de verte de merrie zien in mijn auto-spiegel en het  was duidelijk dat de show begon.

"Lekke band. Zeg dát straks maar tegen de juf", zei ik tegen de kinderen en haalde ze weer uit de auto.  "Lekke band?", vroeg mijn zoon verbaasd, maar gelukkig legde oudere zus-lief uit dat dit een mogelijke smoes was omdat ze op afstand en in  stilte de bevalling mochten mee maken. 
Een mooi hengstveulen werd geboren.  "Hoe zullen we hem noemen?",  vroeg ik de kinderen.  "Lekke band",  zei mijn zoon....

Twee is te veel...
En soms moet je huilen. Zoals die ene keer dat er halverwege januari een dood 'onaf' veulen in de stal naast de merrie lag.  Zo mooi, een merrietje nog wel. Een klein pakketje leven dat niet mocht leven.  Geen tijd voor tranen, de merrie moest naar de dierenkliniek en uren later was ik pas weer thuis, om de stal uit te mesten en het 'embryo' te begraven.  Maar tijdens het uitmesten kwam ik iets tegen waarvan ik niets begreep.  Vlees, bloed, geel, slijm. Verrek, dit was ook een veulen in wording maar in een ander stadium. De merrie was dus drachtig geweest van een tweeling. Dit veulen was al dood in de merrie en de andere was eruit gegooid. Dat verklaarde een hoop, en voelde gek genoeg als een opluchting. Nu er een verklaring was, was het verlies beter te accepteren.
De merrie kwam een paar dagen weer gezond en wel thuis en heeft mij beloofd nooit meer een tweeling te dragen.


Boem!
Tja en dan hebben we ook nog een gekke merrie gehad die altijd keurig een gezond veulen kreeg maar nogal op een niet-zo-zachtzinnige-manier. Zoals een Giraffe dus.  Op het laatste moment van de uitdrijving, ging ze staan en plofte het veulen op de grond.
Gebeden en gesmeekt heb ik haar. "Blijf nou toch alsjeblieft liggen", zei ik ieder jaar weer, maar mevrouw dacht er anders over.  Klets, kabam, boem, en daar lag weer een veulen.  Gek genoeg waren de veulens altijd prima en gezond, na zo'n stunt als prille begin van hun leven...

America is calling
Maar een fokkers-vriendin uit een nabij gelegen dorp, was wel de modernste onder de fokkers. (en sloomste).  Zij besteedde het werk gewoon uit.  Webcamera erop (toen wij het hele woord nog niets een kende) en al haar Sociale Media-vrienden en kennissen uit verre landen keken mee.
Midden in de nacht werd ze dan gebeld: "Hey, get up with you lazy ass, your mare is giving birth", riep een Amerikaan uit Idaho. 

Handig hoor.  Lekker slapen. Nooit loos alarm, en bevallingen hadden internationaal publiek.

Transgenders?
"Het is een hengstje!" riep een vriendin die een paar maanden daarvoor bij ons een drachtige merrie had gekocht. "Hartstikke gefeliciteerd", zeiden wij en vroegen naar de naam van het nieuwe leven. "We noemen hem Beau!" zeiden ze helemaal gelukkig.  Maar een dag later belde ze ons terug.  "Het is toch een merrietje, we hebben ons vergist"... Oeps,  we hebben er maar niet om gelachen want dat soort dingen gebeuren wel vaker. 

Een paar dagen later belde ze echter wéer. De dierenarts had gezegd dat het toch misschien een hengstje was. "Wátt?" vroegen wij nog.  Zo moeilijk kan het toch niet zijn ?  Er zitten twee gaatjes onder de staart of er hangt iets onder de achterbenen.... 
Maar het was toch een lastig verhaal.  De geslachtsbepaling bleek zelfs voor de dierenarts niet helemaal duidelijk.

Gelukkig was de naam goed gekozen; HET paard BEAU is een heel mooi paard geworden.


Met vreselijk veel geluid !
 Het was een warme nacht, begin juni en dat kwam goed uit. Ik kon alle ramen openlaten zodat  ik de merrie kon horen die een eindje verder op stal stond.
En óf ik haar hoorde.  Ooit wel eens een paard horen schreeuwen? Nou ik wel dus, en de hele buurt.  Midden in de nacht, een bulderend geschreeuw van heb ik jou daar....  De eerste paar seconden snap je er niets van, maar daarna rende ik naar de stallen en trof een merrie aan die het veulen er niet uit kreeg.
De dierenarts was er gelukkig snel en de merrie en veulen hebben het overleefd. 
Maar nooit meer zal ik dat geschreeuw vergeten. Wie ooit beweert dat een bevalling bij een merrie geen pijn doet, heeft het goed mis. De meeste merries maken gelukkig nauwelijks geluid, anders zou je als fokker hen nooit meer laten dekken...  uit schuldgevoel én angst voor het geluid...

Hello World!
Als laatste; de vroege veulens.  Standaard tellen wij er eigenlijk altijd wel een paar dagen bij op. Zeer zelden bevallen fjorden namelijk eerder dan de uitgerekende datum. Maar één veulen zullen we nooit vergeten.  Die was er gewoon op een dag. De kraamkamer was nog niet eens ingericht en de moeder had nauwelijks een dikke buik.
Hello World! was zo gezond als een vis en is een mooie fjord geworden. Een maandje eerder op de wereld dan geplanned, so what?
De uitzondering bevestigt de regel !

Heb jij nog een bijzondere verhaal over een bevalling van een merrie?  Een merrie die bijvoorbeeld is bevallen in de trailer, tijdens een buitenritje of van een bijzonder veulen? 

Laat het ons weten, wij horen het graag !