Buiten rijden is onze favoriete bezigheid

3/8/2023

Serie: The horse Girl van Hooves Around The World

De vorige keer vertelde ik al dat Bats in een prachtig gebied stond met allerlei leuke bosjes en ruiterpaden, perfect voor buitenritten. Bats en ik vinden allebei dat buitenritten de allerleukste bezigheid is, en zo’n sensibele arabier kopieert natuurlijk alles wat je doet, ook je gevoel. Stiekem denk ik dat ze zo van het buiten rijden geniet omdat ik daar zelf zo van geniet. Ze was enorm braaf en in haar hum, en ze gedroeg zich voorbeeldig op elke buitenrit!

Struiken die meegaan als je weg draaft
Ik heb Bats vanaf het begin af aan aangeleerd hoe ze ging beter in haar vel kan voelen. Een aantal voorbeelden zijn een stukje voorwaarts draven, haar neus aan de grond doen, een beetje grazen, of haar nek buigen.

Als een paard dit doet, activeren ze hun parasympatisch systeem, en worden ze dus automatisch relaxed. Ook heb ik haar aangeleerd dat ze naar enge dingen toe kan gaan, en dat ze daarvoor enorm wordt beloond. Dit doet ze ook altijd braaf, en ze is er de afgelopen jaren enorm zelfverzekerd door geworden. De enge dingen zijn vaak niet zo eng meer als je er even aan hebt gesnuffeld, en daarna rustig verder stapt.

Op een van onze buitenritten waaide het wat harder dan de dagen ervoor, en daar ging Bats super mee om. Zelfs toen we langs een heg liepen die door de wind enorm wapperde, was ze redelijk relaxed (voor een arabier…). Toen we na een paar minuten het bos in draafden, had Bats een enorm eng struikje gezien, zo een die paarden opeet! Na de eerste schrik liep ze zelfverzekerd op het struikje af om het aan te raken, er zaten stekels aan maar dat had ze wel vaker gezien.

Op het moment dat ze het struikje had beoordeeld als “toch niet levensbedreigend” stapten we verder. Het enige probleem, de struik ging met ons mee! Dan maar in draf, dacht Bats, dat heb ik geleerd. Maar helaas, ook in draf bleven de stekels aan haar staart, zadel en dekje hangen. Ik was enorm trots toen ze toch maar had bedacht om even stil te gaan staan zodat ik de struik los kon trekken. Erg knap, vind ik zelf, van zo’n sensibele arabier.

De buitenritten die we in Nederland hebben gedaan de afgelopen tijd waren een enorm goede voorbereiding voor onze verhuizing naar Zuid-Frankrijk. Daar zullen er immers ook struiken met stekels zijn. Volgende week vertel ik jullie over onze verhuizing, en het wennen aan haar nieuwe plekje, wei en paardenvriendjes!