Zoals iedereen weet stond het leven behoorlijk stil vanaf midden maart 2020. Tenminste dat van de mens, want het paardenleven heeft geen boodschap aan Corona.  Natuurlijk ging ik dus iedere dag met goede moed naar stal.  Ik werk in de zorg dus ons leven was helemaal niet zo heel veel anders dan normaal.

Alleen kon mijn instructrice niet meer komen maar dan maar zelf een beetje aanrommelen, toch?
Dus ging ik lekker met Pretje wandelen, grondwerk doen en lange lijnen oefenen.

En bij Sunny dekje opleggen, want dat gaat supergoed.  Dus laten we eens een zadeltje proberen... Zodra mijn prinses en ik alleen in onze bubbel zitten,  samen zonder anderen, dan gaat dat allemaal zo makkelijk. Zadel erop, maar de singel vastmaken lukt helaas nog niet .
Geen probleem, want  ik had haar gekocht om haar een goed leven te geven en niet perse om te berijden.  Maar als het allemaal zo goed gaat, dan kunnen we het toch proberen?

Intussen heeft mevrouw 'de directrice of prinses' een bitloos hoofdstel in of om, hoe je het wilt noemen, en daar doet ze het fantastisch op. Bijna net echt rijpaard hahaha, maar we zijn er nog lang niet hoor. Het begin met hangen over haar rug is ook gemaakt, en ze accepteert het gewoon...

Toch ga ik niet te snel, ik heb respect voor haar issues en wil het echt heel rustig opbouwen.  Tussen al deze zadelmak- dingetjes door, heb ik mevrouw ook leren springen.  Springen kunnen paarden al, maar ik bedoel dat ze het dan ook op commando moeten doen.

Intussen doe ik met haar en met Pretje alles aan de hand, dat ik ook op hen zou kunnen doen en ik zeg eerlijk, dat is echt zo geweldig. Dat maakt het dan ook zo makkelijk om haar alle tijd van de wereld te geven. Ze is tenslotte pas vijf jaar en groeit nog door, dus we doen rustig aan.

Maar ik ben wel benieuwd of jullie zo een paardje zouden aanschaffen want ik hoor steeds vaker dat het wel erg bijzonder is.  Sunny is het levende bewijs dat een stempel 'staatsgevaarlijk' niet meteen ook echt zo is.
Ik leef nog en we kroelen zo af en toe, de prinses is niet zo'n kroelkip maar we zijn niet allemaal hetzelfde, toch?

En hoe gaat het verder?
Wat denken jullie?

Wordt vervolgd!!!

Haar naam is Ireen ( naar haar moeder Ida), ik gaf haar de naam Millana. Zoals ik al eerder vertelde betekend Millana 'één uit duizenden' en dat is zij voor mij!

Sinds een paar weken is Millana in mijn leven
Ik noem haar eigenlijk altijd gewoon Millana. Haar karakter wordt steeds meer zichtbaar. Millana is speels, nieuwsgierig én een grote knuffelkont. Als ik haar roep komt ze meestal wel in een galop mijn kant op, om dan vervolgens op een halve meter voor mij tot stilstand te komen. Dan kijkt ze mij aan van “goed hé, ik stopte op tijd” met daarbij een heel
blij hoofd haha.

Groter & sterker
Nu moet ik erbij zeggen dat ze dit in de eerste week ook een paar keer deed en dus niet op tijd stopte. Ze kreeg toen uiteraard op haar lazer van mij. Ja, nu hoor ik je lachen... maar ze is een behoorlijke bonk spieren en dat komt hard aan. Nu is ze nog schattig en 1.37 m., maar straks is ze groter en nog sterker en kan het verkeerd uitpakken wanneer ze niet mijn ruimte respecteert. Oké, ergens was het ook wel grappig.
Maar ze snapt nu dat het niet goed is mij opzij te duwen en let dus al beter op. Haar trotse blik als ze iets goed doet is geniaal.

Puber alert!
Millana probeert nu af en toe uit hoe ver ze kan en mag gaan. Ze is echt een puber! Ik zie het vaak al aan haar blik, die is zo expressief. Inmiddels kent ze heel goed de woorden; om, terug en Prrrrrrt met haar naam om te komen. Vandaag liet ik haar voor wat lekkers een beginnende buiging doen. Ik beloonde haar vrij snel omdat ze een heel goede poging deed. Toen ik het haar nog eens vroeg werd ze kribbig. Ik staakte direct en voeg iets dat meer simpel is als “terug”. Ze werd boos en draaide haar kont. Ik waarschuwde haar. Ze deed het nog eens en dreigde met haar achterkant, ik dreef en joeg haar weg. Ze
kwam terug, want ze wilde graag spelen en mijn aandacht. Ik vroeg haar nogmaals “terug” en toen deed ze het keurig. Ik heb haar natuurlijk goed beloond. Spelenderwijs probeer ik haar het één en ander aan te leren. Burberry, haar maatje en de pony van mijn bonusdochter, komt vaak ook even kijken of hij wat lekkers kan verdienen door bijvoorbeeld een prachtige jambet te laten zien. Zelfs de kleine bonte minishet Sterre doet soms een poging door te steigeren of een jambet te tonen (tenzij ze haar buikje al tonnetje
rond heeft gegeten want, dan passen er waarschijnlijk geen snoepjes meer bij hihi).

Speels ontwikkelen
Een jong paard moet je natuurlijk niet overvragen, maar ik probeer haar zo nu en dan wel te prikkelen. Al onze speel- en oefenmomenten zijn kort en duren maximaal vijftien minuten. Ik wissel veel af in wat we doen. De ene keer ga ik haar poetsen en til al haar benen even op, de andere keer daag ik haar uit om wat rek- en strekoefeningen te doen. Soms doe ik ook gewoon helemaal niks bijzonders dan gewoon knuffelen. Ze heeft nog alle tijd om lekker te groeien en te leren.

Benieuwd naar de toekomst
Ontzettend benieuwd ben ik naar hoe ze gaat worden als ze ouder wordt en hoe ze zich de komende tijd gaat ontwikkelen. Nieuwsgierig naar hoe onze band gaat worden, hoe groot ze wordt, haar kleur (de meeste Fuchs paarden worden hoe ouder, hoe donkerder) en haar karakter.

Maar ze is nu al geweldig!

Inge wacht op een nog ongeboren merrieveulen van een Schwarzwälder Fuchs merrie. In Deel 1: van een Magische droom vertelde zij ons waarom een merrie van dit ras haar grote droom is.

nu:

Deel 6: wordt het een (nacht)merrie?

"Maar dat hoort er een beetje bij toch?" Mijn man zei dat letterlijk en ik was in shock. Want een paard dat enkel angst uitstraalt wanneer er voor het eerst iemand op gaat zitten, leek hem vrij normaal.

Het verhaal begint bij ons op stal, de paarden stonden rustig op stal en ik was mijn verzorgpaard aan het poetsen. Van het een op het andere moment staat er een opgezadeld paard voor mijn neus.

Even voor de beeldvorming: wij hebben twee rijen met boxen en in het midden een gangpad van ongeveer twee meter breed.

Het opgezadelde paard ken ik, het is een 3 jarig vosje met een goede bloedlijn en wordt op dit moment beleerd. Die dag was er iemand langsgekomen om het paard kennis te laten maken met het fenomeen ‘ruiter’. Omdat het paard moeilijk is, hebben ze ervoor gekozen om op het gangpad er voor het eerst iemand erop te zetten. De vos begon te draaien, steigeren en vooruit rennen, totdat hij tegen een muur of staldeur op botste. Pas toen het paard klem stond in de hoek van schuur lukte het de ‘expert’ om erop te gaan zitten. En het paard? Die straalde alleen maar angst uit.
Mijn hart brak.

1. Ik ga er altijd vanuit dat het anders kan dan ik gewend was:
Mocht ik nog niets van de paardenwereld gezien hebben, dan had ik waarschijnlijk gedacht: ‘jeetje, wat dapper van die man. Wat knap dat het gelukt is om met dit moeilijke paard zo snel iemand erop te krijgen’. In de (spring)sport schijnt bovenstaande situatie vrij vaak voor te komen. Het is een snelle manier om paarden zadelmak te krijgen. Het is niet heel vreemd dat men het als ‘normaal’ beschouwt.
Gelukkig heb ik ook gezien hoe het anders kan en weet ik dat er vele andere methodes zijn. Van alle methodes valt iets te zeggen natuurlijk, maar het beleren van een paard is een proces, wat je slechts één keer kunt doen. Naar mijn mening is het vosje in deze situatie niet genoeg voorbereid.

2. Paarden zijn niet van suiker, maar ze zijn wel slim:
Het werkt wel hoor, want binnen no-time is het vosje bereden. En doet vooralsnog braaf wat er gevraagd wordt. Maar of het vosje niet bang geworden is om gestraft te worden betwijfel ik.

Evan vanuit ons vosje gezien:

• Hij begrijpt niet wat de bedoeling is.
• Waarom staan mensen in zijn mond te trekken.
• Hij vertrouwt op zijn instinct (vluchten) maar komt niet verder dan tegen staldeuren opbotsen.
• Waarom er in vredesnaam iemand aan zijn lichaam hangt en er notabene bovenop gaat zitten.
• Heeft in een korte tijd heel veel nieuwe indrukken gekregen, vele waren niet heel positief.

Paarden kunnen situaties inschatten, anders was het diersoort snel uitgestorven. Paarden toetsen continue of een situatie veilig is of niet. Een paard kan ook leren, hij herkent patronen door herhaling (denk maar aan dat ene pad waar hij altijd mag galopperen) en gaat vooruit denken om in te schatten wat hem te wachten staat. Ze zeggen wel eens dat een goede voorbereiding het halve werk is, maar dat klopt wel.

3. Dwang is nooit de oplossing:
Let op: consequent zijn is heel belangrijk, ik zeg niet dat je nooit duidelijk mag zijn. Maar vergelijk onderstaande twee situaties eens:

1. Je paard loopt niet door tijdens het rijden en je geeft hem een flinke mep om even duidelijk te maken dat hij moet doorlopen. Continue kleine hulpen geven is immers ook niet vriendelijk.
2. Je maakt het langzaam lopen voor het paard moeilijk door een continue lichte druk te geven in 3 fases. Het paard kan voorspellen wat er gaat komen en kan daarop anticiperen. Als hij doorloopt beloon je gelijk door de druk weg te halen. Let wel: hij moet er echt voor gaan, geen half werk.

Welke van de twee opties zal het paard leren voortaan voorwaarts te zijn op jouw hulpen?

Een paard dat ergens bang, schrikachtig of paniekerig om is, heeft gelijk. Voor het paard is zijn wereld op dat moment onveilig. Het is onze verantwoordelijkheid duidelijk te maken dat het paard niet doodgaat. Grote kans dat het paard met zijn ‘moeilijke’ gedrag toetst of jij capabel genoeg bent om hem te helpen. Dat is een stukje leiderschap dat hij zoekt. Immers vertrouwt een kudde op de alfamerrie en elkaar, niet alleen op zijn instinct.

Daarbij, een paard dat in paniek is kun je niets leren. Hij is op dat moment alleen maar bezig met overleven. Dat regelt zijn oer-brein voor hem, hij reageert op zijn instinct. Terwijl een ontspannen paard (rationeel) kan nadenken. Pas wanneer een paard in staat is om na te denken, kun je hem iets leren.

Het is dus de kunst vanuit ontspanning het paard te leren omgaan met de nieuwe situatie. Natuurlijk mag een paard bokken, tegenstribbelen en in de lucht vliegen bij het beleren. Dat is juist wat je wilt, want dat is jou kans om hem verder te helpen. Dat hoort er wel een beetje bij. Geef het paard het idee dat hij honderdduizend keer dezelfde fout mag maken.

Een paard dat fouten mag maken is een paard dat probeert te leren. Een paard dat geen fouten (meer) durft te maken is een machine.

Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt?

Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters.  Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon.  In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt.

Wat doe je als 24-jarige studente als je geliefde verzorgpaard dreigt te worden verkocht naar Amerika?
Een lastige vraag voor Britt Neijzen.
Zij maakte lijstjes, sprak met mensen en dacht goed na.

Waar waren we gebleven?  Mevrouw Zoë, de prachtige Fries van Britt, was chagrijnig en deelde rake klappen uit. Britt brak haar arm en had eigenlijk nog ontzettend veel geluk gehad dat zij zichzelf beschermde met haar arm...

En nu? Hoe gaat het met Britt en Zoë ?  Wij zijn ontzettend benieuwd of ze is hersteld en de moed heeft hervat om verder te gaan met Zoë.

DEEL 8: Back on track!

We leven mee met Yvonne.  Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. 

Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd zorgvuldig doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell.

Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt?

Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters.  Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon.  In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt.

Deel 1:  Een koeienpaard en een pretletter
Deel 2: Love at first sight
Deel 3: I like to move it, move it
Deel 4: Help, mijn paard is gevaarlijk!
Deel 5: Droom of nachtmerrie?
Deel 6: mijn shetlander is ongelukkig
Deel 7: Blij maar ook donkere wolken
Deel 8: van een koude douche naar een warm bad

Ons oproepje om onze pagina met alle soorten paardensport aan te vullen, leverde leuke reacties op.

Ilona Greven-Lentz, is een gediplomeerd ORUN KNHS Freestyle Instructrice Niveau 3,  heeft gestudeerd aan de Freestyle Academy van Emiel Voest en Chaja Voest- Kolthoff.  Wat dit precies inhoudt gaat zij ons in een vertellen.  In haar eerste column stelt Ilona zichzelf voor:

Deel1:  Ilona en Floor stellen zich voor

Deel 2: Wat houdt het Freestyle-systeem nu precies in?

De vier FF-en na de schrik
Waarom schrikt een paard en hoe reageert jouw paard? Dat kan Ilona goed uitleggen aan de hand van vier woorden met die beginnen met een F.

Flight, Fight, Freeze en Faint...
lees er alles over in de duidelijke en interessante theoretische Freestyle les van Ilona: deel 3: Schrik- en Obstakeltrainingen