|
Misschien heb je al een blog maar zit je er aan te denken om ook een paardenblog te gaan maken. Of omgekeerd: je hebt al een website met blog over paarden en je wilt eigenlijk ook iets anders doen..
Meerdere blogs bijhouden... kan dat wel? Of word je knettergek van de bijbehorende Social Media en heb je gewoon te weinig tijd. En ga je nu stinkend rijk worden of moet je goed beseffen dat het vooral gaat voor jouw plezier en leuke extra contacten? Lees op Blogtrommel (dé website over blogs) een gastblog van Marga met haar tips. Claudia is ondertussen alweer een tijdje thuis en in die periode hebben we niet stil gezeten. Tijdens de kleine vakantie die Claudia kreeg om weer rustig te wennen hebben JJ en ik ons hoofd erover gebroken wat we met onze clown zouden doen. Eigenlijk waren we het er snel over eens dat ze in ieder geval voorlopig niet weg zou gaan. Eerst maar weer werken aan het vertrouwen en rustig verder trainen. Maar ja, wat dan? Haar verzorgsters groeien in rap tempo van haar af en ze vindt werken veel te leuk om haar stil te laten staan.
Zo ineens is het jaar alweer bijna voorbij! En wat is er een hoop gebeurd en veranderd dit jaar. Vorig jaar schreef ik dat we met goede moed het nieuwe jaar in gingen, en dat schrijf ik nu gewoon weer. Het is een rollercoaster geweest van emoties en ups en downs, maar aan het einde van het jaar heb ik alle antwoorden waar ik zo wanhopig naar opzoek ben geweest. Ik neem jullie in deze blog mee in een (zo kort mogelijke, beloofd) recap van het afgelopen jaar en ik vertel over de (onwijs gave!) plannen voor het komende jaar!
Zoals jullie hebben kunnen lezen in de laatste blog over Zoë zijn de paden op de paddock paradise niet langer droog en winterklaar. We zaten al langer te spelen met het idee om Claudia uit te lenen aan een manege om te zorgen dat ze wat kilometers kan maken onder het zadel. Dat hebben we na het werk van de loonwerker versneld geregeld omdat de kudde snel moest inkrimpen. Een paar dagen later werd knappe Clau opgehaald om te starten met haar nieuwe baan.
“Het is ook nooit saai bij jullie,” zei mijn bekapper laatst nadat ik haar weer helemaal bijgepraat had over de stand van zaken met Zoë. Nou iets saaier mag het van mij wel hoor! Plannen pakken nooit zo uit als we van tevoren in gedachten hadden en zo ook bij het projectje paddock aan laten leggen.
Gastblog door Anoniempje Hé daar, paardenliefhebbers, pensionklanten of manegebezoekers! Stop eens met die politieke meningen! Die kunnen soms als een wervelwind door een stal razen en de sfeer behoorlijk verstoren, toch? Maar wist je dat het niet alleen voor de mensen, maar ook voor onze geliefde viervoeters niet zo fijn is?
Ik sta onder de douche en voel een snuit tegen mijn been. Het is mijn lieve ezeltje Maria. Het hek van de wei grenst aan mijn achtertuin.
Mijn douche is gewoon een tuinslang die ik met een haarclip in de flamboyant-boom heb vastgemaakt. Gastblog door: Edwin Stok
Rhesus - een invalshoek van een leek De spaarzame artikelen op internet over Rhesus bij paarden ontroerde me. Je kinderen en kleinkinderen zullen zich maar verheugd hebben op de geboorte van een veulen, en als het veulen er eenmaal is sterft het binnen enkele dagen door wat we tegenwoordig Rhesus noemen. De websites die er inhoudelijk over schrijven, zoals PaardenColumns.com, vertellen gelukkig hoe je het herkent en hoe je er mee om moet gaan (als je het op tijd in de gaten hebt). Zeer leerzaam en helder uitgelegd. Maar voor je jeugdige kinderen of kleinkinderen blijft het een griezelig moment dat je ze eigenlijk niet wil laten meemaken. Laat ik het dan toch maar eens opschrijven, hoewel ik het nog nauwelijks hardop durf te zeggen: Het gaat goed met Zoë!
Eigenlijk viel het al heel snel op na de heftige koliek. Zoë had helemaal geen last meer van haar voeten of van haar buik. Ze was vrolijk en alert. Het enige wat ik erop kon aanmerken was dat ze erg veel jeuk had van de stress of medicijnen die ze gehad had. Niks te klagen dus.
In mijn rechterhand heb ik een takkenzaag, in mijn linkerhand een snoeischaar. Terwijl ik een tak afzaag, houd ik met mijn voorhoofd mijn ezeltje Maria op afstand. Ze wil er bovenop staan. Ze wil hebben wat ik heb. Ze denkt altijd dat ik eten aan het genereren ben. Ze wil de takkenzaag. En de snoeischaar. Ze wil alles.
|
Categorieën:
Alles
Archieven:
Februari 2024
Paarden Columns © 2024
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. |