Met 'Een jaarling is een naarling' wordt bedoeld dat een éénjarige lelijk is of lelijk gedrag vertoont. Het is geen officieel gezegde, maar toch hoor je het helaas (te) vaak. Wij pleiten voor vervanging van deze quote.

Alle veulens zijn mooi
Dat is een feit. Zelfs het lelijkste veulentje ter wereld heeft iets zoets op het moment dat het ter wereld komt. Of voor het eerst lekker om moeders heen galoppeert in de weide. Of een beetje bangig naar je toe komt lopen en de nieuwsgierigheid het overwint van de angst. Drie witte ongelijke benen? Nou en... Een lelijke onderbroken bles die bovendien nog eens scheef loopt? Who cares? Of een kleurtje dat niet bepaald de bedoeling was... Ach, het gaat erom of ie gezond is.

Uit de kluiten gegroeide puber
Maar een jaar later is hij of zij toch echt niet meer om aan te zien. Niet alleen dát veulen, maar eigenlijk ook de hele mooie veulentjes. Bij de nu-jaarlingen is de achterkant sneller gegroeid dan de voorkant (zwaar overbouwd), het hoofd lijkt te groot voor zijn of haar lichaam of de benen lijken in de hoogte richting drie keer zo groot als de romp. Er loopt een paardenkop op vier poten door de wei en de manen en staart lijken sprietjes die alle kanten opgroeien.

Pestpuber
Bovendien heeft de jaarling praatjes voor tien. Moeders is er niet meer om hem of haar te corrigeren en kuddemaatjes of de mens heeft het overgenomen. Maar dat pikt niet iedere pest-puber zomaar. Sommigen gaan de strijd aan, anderen zijn zulke bange poeperds geworden dat er geen land mee te bezeilen valt. De puber laat zichzelf helemaal niet pakken in de wei of weigert het om een beetje fatsoenlijk aan het halstertouw mee te lopen. Bij het minste geringste springt ie bovenop je of besluit op eigen benen vliegensvlug de terugweg te nemen terwijl jij kijkt naar de brandblaren van het touw in je handen.

Iedere fase heeft zijn charme
Maar treur niet. Iedere fase in het leven gaat voorbij. Zo ook de 'puberfase' bij paarden. Dit lelijke eendje zal spoedig uitgroeien tot een mooie zwaan en bij de juiste opvoeding (door kuddegenoten en de mens) een hartstikke, lief, mooi, en superbraaf paard worden.

Wij hebben een nieuw gezegde gevonden: een jaarling wordt ooit een darling.  We bedoelen natuurlijk exact hetzelfde met de vorige 'quote' maar het is iets vriendelijker verpakt en geeft hoop. 

Laat de puber lekker puberen en voor je het weet is het een  'darling'!

Mevrouw bemoeial
Een fjordenmerrie komt aanlopen en begroet de mannen. Ze bemoeit zich met het gesprek en is het helemaal met ons eens. Verandering van spijs doet eten. Een weiland vol kruiden, onkruid en gras vindt ze helemaal prima.

De mannen wijzen ons op het plantje dat werd gefotografeerd. We staan er bijna bovenop. Een zeldzaam plantje dat niet zo vaak meer voorkomt. In ons weiland!
“Welk plantje?” vraagt de fjordenmerrie en voor ik haar naar achteren kan duwen, buigt ze naar beneden en ziet het plantje. Hap, kauw, kauw, slik, weg….

Gelukkig staat het plantje in ieder geval op de foto en staan er verderop nog meer exemplaren in het weiland.

Ik groet de Natuurmonumenten-mannen en loop richting huis. Voor het eerst van mijn leven ben ik trots op ons rommel-land en moet ik stiekem wel een beetje lachen om de merrie. Ik hoop maar dat het zeldzame plantje niet lekker was, dan blijven de anderen tenminste staan.

Biodiversiteit is leven!

Vroeger op de manege konden de meiden er wat van. Er werd gepest met hoofdletters.  Onze gastschrijfster Anita Rozendaal-Baaij was hier zelf ook slachtoffer van... 

Maar nu wordt er niet alleen gepest op manege's en pensionstallen, maar vooral ook op Sociale Media. "Pesten" of keihard (vaak anoniem) kritiek geven. Beiden even nodeloos hard en laf.
Anita waarschuwt mensen voorzichtig te zijn met negatieve kritiek want alles heeft twee kanten...

Lees haar uitstekende artikel:

Anita Rozendaal-Baaij deed de MBO-opleiding Paraveteniair en ging door een met HBO-studie Diergezondheidszorg en Management. In deze opleidingen komt Dierethiek en Dierwelzijn ruim aan bod. Voor PaardenColumns schrijft zij over onze omgang met paarden en met elkaar.

Dank Anita!

Al eerder verschenen:

Plezier!
Zijn wij slim genoeg om te weten hoe slim paarden zijn?
Hoe begrijpen paarden en mensen elkaar?

Anita Rozendaal-Baaij schrijft in haar vervolgartikel over hoe paarden en mensen elkaar begrijpen. Met een interessant voorbeeld legt zij uit hoe paarden vaak de 'intentie' van mensen oppikken.

Een lesje eenvoudige dierethiek! En Anita kan het weten want zij deed de MBO-opleiding Paraveteniair en ging door een met HBO-studie Diergezondheidszorg en Management. In deze opleidingen komt Dierethiek en Dierwelzijn ruim aan bod.

Dat vinden wij bij PaardenColumns heel goed en wij zijn blij dat Anita het duidelijk uitlegt zonder zweverige taalgebruik.  Gewoon goed, leuk en leerzaam!

Dank Anita!

Anita Rozendaal-Baaij schrijft in haar vervolgartikel over slimme mensen én slimme paarden. Hoe zit dat nou eigenlijk precies? Zijn paarden slim of zijn wij niet slim genoeg om dat te zien?

Een lesje eenvoudige dierethiek! En Anita kan het weten want zij deed de MBO-opleiding Paraveteniair en ging door een met HBO-studie Diergezondheidszorg en Management. In deze opleidingen komt Dierethiek en Dierwelzijn ruim aan bod.

Dat vinden wij bij PaardenColumns heel goed en wij zijn blij dat Anita het duidelijk uitlegt zonder zweverige taalgebruik.  Gewoon goed, leuk en leerzaam!

Dank Anita!

Dat we midden in een afschuwelijke pandemie zitten vanwege het 'Corona' virus weet iedereen. We balanceren tussen hoop en vrees.
Op PaardenColumns gaan we hier niet dieper op in, maar proberen juist voor een stukje afleiding te zorgen.
Desalniettemin willen we iedereen een hart onder de riem steken en heel veel sterkte wensen in deze zware tijd.

En aan alle paarden die 'Corona' heten willen we virtueel een lekkere worteltaart geven. Jullie lieve merries kunnen er ook niets aan doen.  Ineens heb je dan een naam die iedereen de stuipen op het lijf jaagt...

Maar gelukkig weten paardenmensen dat we niet in een boogje om jullie heen hoeven te lopen en dat we jullie gewoon mogen aaien, knuffelen en die worteltaart mogen geven.

Wie kent of heeft een paard dat 'Corona' heet ? Stuur gerust een foto, dan plaatsen we die in een ere-gallerij. Het is en blijft een mooie paardennaam alhoewel een voorlopige vervorming van de naam misschien wel een goed idee is om niemand onnodige te laten schrikken of te kwetsen....

Corina? Corena? Corry? Rina ? 

Van Kevin Zeelenphotography kregen wij deze mooie foto van twee konikpaarden.  De paarden zijn het zo te zien niet met elkaar eens. Dat kan gebeuren, iedereen heeft wel eens onenigheid. Of er wordt hier 'even' hardhandig uitgevochten hoe de hiërarchie in elkaar zit?

Over een paar weken mogen de meeste paarden weer het weiland in. Dit is vaak een hoop kopzorgen van de eigenaars.  Welke paarden passen goed bij elkaar, en welke kunnen elkaar niet luchten of zien?  Laten we ze het zelf uitvechten, en houden we het op een afstandje in de gaten? Of plannen we dit zorgvuldig om problemen te voorkomen?

Wij horen het graag van jullie. Welk 'weide-management' voeren jullie? Reacties, gastblogs of een artikel is welkom!

Maar nu eerst onze column:  wat doe je als er een paard in de kudde loopt, die echt de pisang is.... ? Waarom is het ene paard een sulletje-eerste-klasse en het andere paard zo dominant dat het bijna pure maffia lijkt?  Kun je het sulletje een beetje weerbaarder maken en is dat wel verstandig?

Cursus Weerbaarheid
en
Buurtproblemen

Anita Rozendaal-Baaij denkt vaak aan haar (verzorg)paarden. Maar ze denkt ook wel eens, of haar paard wel aan haar denkt. Wordt haar paard blij als zij haar ziet?

Een lesje eenvoudige dierethiek! En Anita kan het weten want zij deed de MBO-opleiding Paraveteniair en ging door een met HBO-studie Diergezondheidszorg en Management. In deze opleidingen komt Dierethiek en Dierwelzijn ruim aan bod.

Dat vinden wij bij PaardenColumns heel goed en wij zijn blij dat Anita het duidelijk uitlegt zonder zweverige taalgebruik.  Gewoon goed, leuk en leerzaam!

Dank Anita!

Wil je meer over dit onderwerp weten?

In onze column: Dieren-apathie schreven wij al eens eerder over onze verbazing dat er mensen bestaan, die niet van dieren houden.

En in Verplicht genieten hebben we het niet alleen over het plezier dat je van je paard hebt, maar ook vaak zorgen, verdriet en stress. Hoe houdt je dat in balans?

Op Facebook kom ik een vriendin tegen van vroeger. Héél vroeger! Gezamenlijke herinneringen komen naar boven. Mooie en een heel kwaadaardige herinnering. Dertig jaar later huiveren we namelijk nog steeds als we aan Maleficent op ponykamp denken...

De Oostvaardersplassen benoemen bij een paardenliefhebber is als zout op open wonden strooien. Beter om dat niet te doen. Onmiddellijk laait er een gigantische discussie op over het wel en wee van de Konikpaarden.
De winter waren de discussies iets minder fel. Tenslotte waren er al een hoop Konikpaarden vertrokken naar het buitenland en was de kudde al beter op peil. Er liepen geen zwaar vermagerde konikpaarden meer rond, de winter viel mee.
Desalniettemin blijft de Oostvaardersplassen een grote open wond ...

Bij Paardencolumns hebben wij dit anders gedaan. Wij hebben niet de discussie aangewakkerd maar zijn - voor ons - dichterbij huis gaan kijken naar andere kuddes.  De kudde konikpaarden bijvoorbeeld bij Bourtange.
Een prachtige, rustige kudde die uitstekend worden beheerd.

Lees verder: