"Hoe kan ik een groom worden?", deze vraag kwam al een paar keer op de mail langs vanwege de gastserie: het echte leven van een groom.
De opleidingen in Deurne bestaan namelijk niet meer en wat nu? Welke opleiding is geschikt? Hoe kun je een super groom worden en de hele dag lekker bezig zijn met paarden? En hier ook nog eens voor betaald worden!

In deze blog een paar links en tips.

Op Nieuwshorse kwam gisteren een vreselijk bericht voorbij. Dat de wolf wel een Shetlandertje lust, is inmiddels bekend, maar deze foto's zijn echt om k*tsmisselijk van te worden.
Het wakkert de discussie behoorlijk aan of we vóór of tegen de wolf zijn. Want hoe ver moeten we het laten gaan? Kunnen we straks onze pony's en paarden nog wel onbezorgd in een weiland of paddock zetten?

Hoe herken je échte paardenmensen?  Aan jodhpurs met geruite sokken? Of ruiterjassen en  laarzen? Aan per ongeluk achtergebleven strootjes op hun kleding of in hun haar? Of aan hun disciplinaire levensstijl...?

Vandaag is het vrijdag de 13e.  Voor de bijgelovige paardenmens onder ons een dag om maar beter over te slaan. Maar dat kan natuurlijk niet, want de paarden dienen verzorgd en bereden te worden. Hoe dan?  Nou gewoon zo:

Om het Zuid-Oost Groningse, beroemde, toeristische, gezellige, interessante en vooral historische vestigingsstadje Bourtange ligt een natuurgebied waar tot aan de Duitse grens wilde, mooie, lieve, robuuste en toonbeeld-van-wilde-paarden- konikpaarden rondlopen.  Ik zal ophouden met al die bijvoeglijke naamwoorden, maar het is ook allemaal écht wel heel bijzonder.  Bourtange en de Konikpaarden.

En kom je ze tegen tijdens de wandeling en ze staan op de weg en willen niet opzij gaan: terecht! Respect voor deze geweldige paardjes!

We hebben een jong paard verkocht en die zal spoedig worden opgehaald door de nieuwe eigenares.  Daar gaan natuurlijk slapeloze nachten aan vooraf.  Gaat ons paard een goede toekomst tegemoet? En iets urgenter: krijgen we haar wel de trailer wel in?

Met veel liefde gaat dat vast wel lukken, toch?

Eens in de zoveel tijd gaat er een filmpje viraal op Social Media waarop te zien is hoe een dier wordt mishandeld.
We kennen allemaal nog wel de beelden van  - veel te zware - volwassenen die door het bos scheuren op Shetlanders. Tot de Shetlanders er letterlijk  bij neervallen.  (zie filmpje onder)

En meer recent: een vrouw die het zo nodig vond om even 'walvisje te rijden' op een verzwakte walvis die net op het strand was aangespoeld en door omstandigers naar de zee terug was begeleidt.

Hoe kunnen we dit soort nare dingen voorkomen?

Uitmesten is voor paardenmensen zo normaal als je eigen billen afvegen, je tanden poetsen of boodschappen doen. Niet het leukste werk dat er is, maar het hoort erbij en je doet het gewoon.

Maar hoe ga je dat straks, of later, doen als je bijvoorbeeld 88 bent?

Het nieuwe recreatiepaard en de geschiedenis van het recreatiepaard in Nederland

Zo’n dertig jaar geleden was de (paarden-)wereld nog anders. Er is een hoop veranderd in een relatief korte tijd.

Vroeger was er de Paardensport en waren er Paarden. Zelden sprak men in termen van afstamming of rassen. Je had gewoon een paard en omschreef hem naar kleur, hoogte of karakter. Op de pension-afdeling van de manege kon je wel verschillen zien in de paarden doch ze leken allemaal erg op elkaar. In de stands van de manegepaarden was er iets meer onderscheid. Fjorden, kleine pony’s voor de kinderen, een enkel arabiertje voor de gevorderden en wat grote lummels voor de volwassenen. De paarden en pony's hadden namen en die namen stonden ook op sleutelhanger-etiketjes die aan de zadels en hoofdstellen hingen.

In de weilanden was er wel wat variatie te zien en als je een grote zwarte zag, kon dat niet missen: een Fries! Ook waren er wel eens wat bonte paarden te zien en uiteraard was al het kleine grut, grotendeels Shetlanders. Wat was het leven simpel….