Spraakverwarringen zijn leuk en grappig. En komen binnen de paardenwereld heel vaak voor. Vooral als je met meerdere talen, taal-culturen en paardenjargon te maken hebt. 

Neem bijvoorbeeld de talen Nederlands en Engels. Hele boeken zijn daarover vol geschreven en de tv commercials vliegen om je oren.
Mijn favoriet:
“I fock horses!” 
“Pardon??”
“Yes, paarden!”

In de Duitse taal hoor je er iets minder over, maar geloof me, het is in die taal nog vele malen lastiger om spraakverwarringen te voorkomen. Neem alleen al het woord "Fjordenpaard". Is dat nou een Fjordpferd of een Norweger? Beiden. Maar het een schijnt chiquer te zijn dan het andere. Dus zeg ik er altijd maar bij dat wij chique fjorden hebben. Of om compleet te zijn: 'Ein Schicke Norwegische Fjordpferd'... Mocht de fjord toevallig 'Micky' heten noem hem of haar dan geen 'Schickimicki'  want dat betekent: snobistische kakker. En dat wist ik ook niet. Zucht. 

Goed, ooit had ik dus een paard te koop. Daarbij concentreerde ik mij op Duitsland. Middels advertenties in een paardenmagazine bereikte je daar indertijd een ander publiek dan op Marktplaats. Enfin. Na drie telefoontjes die vroegtijdig afhaakten na de karakter-beschrijving van de merrie, begreep ik dat ‘schwer’ moeilijk betekende, terwijl ik toch echt ‘schwer’ bedoelde in de zin van mooi, breed en zwaar.

Ook kwam ik er al heel snel achter dat ‘geil’ in het Duits toch echt iets anders betekent dan bij ons.
‘Geil’ betekend daar: super, cool, te gek. Mijn geile merrie was dus een compliment. Het gekke was wel dat, toen ik dat woord steeds vaker ging gebruiken, het tóch op de één of ander manier niet helemaal goed overkwam. Misschien wisten de potentiële kopers dat ‘geil’ in het Nederlands iets anders betekent dan in hun taal.
Ook zij haakten af, omdat ze misschien bang waren dat mijn merrie de hele dag zou schreeuwen om een hengst.

En toen vertelde ik ook nog dat de merrie een prachtige staart had…  Nu kan ‘Schwanz’  in het Duits inderdaad een staart betekenen, maar – jawel – óók een tampeloeres. (voornamelijk straattaal) Totale verwarring.
“Aber sie ist doch eine Stute?” (Stute = Merrie)
Ja, natuurlijk, maar ook dan kan ze toch best nog een ‘geile Schwanz’ hebben? Lastig, lastig.

Na honderd-en-één verkeerd bedoelde woorden en lastige gesprekken is het in de loop der jaren toch goed gekomen. De paardenjargon ken ik inmiddels in meerdere talen en dat is wel zo handig.
In mijn moedertaal maak ik ongetwijfeld nog vaak blunders, in andere talen waarschijnlijk dubbel zoveel.

Maar who cares? Want NU is het tijdperk van de talenmengelmoesjes. Het tijdperk van google-translate, van de straattaal van de jeugd, de internettaal van de bloggers en vloggers en de vage taal van de politiek. De tijd van de chique zakelijke taal, de onbegrijpelijke taal van officiële documenten, de technische taal van de nerds en de moderne taal van de tijdsgeest. Tel daar ook nog eens onze paardenjargon bij en het wordt er allemaal niet eenvoudiger op.
​
Maar wél leuker en grappiger! Geil! (= Cool, té gek!)

Vandaag verschenen op
Ouders van Nature

Hoe Vrouwen Denken, 9 januari 2019
door Marga Kuitenbrouwer-Van der Vet

Een groot verschil – in mijn ogen – tussen paardenvrouwen en niet-paardenvrouwen is dat de eerste categorie doorgaans niet van winkelen houdt. Of beter gezegd: shoppen in ieder geval niet heeft verheven tot levenskunst. Daar heb ik, als paardenfanaat, dus gewoon echt geen tijd voor. Wat dat betreft zijn paardenvrouwen dus een beetje als jullie mannen; winkelen doe je omdat het moet, niet omdat het zo leuk is. Te druk met andere dingen.
De paarden moeten worden verzorgd en gereden en als er ooit eens tijd over is, dan is er wel een kapotte omheining, een overvolle mestplaat of achterstallige stalonderhoud. Geen tijd om koopjes te jagen of achter een bepaald merk aan te gaan dat toevallig populairder is dan een makkelijker verkrijgbare variant.

lees verder

We leven er al weken naar toe: de regionale keuring. Dé dag van de fokker die zijn of haar veulens wil laten chippen en inschrijven.  En wil laten keuren door een vakkundige jury.

Maar het weer zit niet mee.... vervolg

Buurvrouw vraagt wat nu eigenlijk het nut van paarden is. Tja, hoe leg je dat uit? Gewoon voor een dikke knuffel?

En véél meer....

Waarom schrikken paarden van dingen die onschuldig lijken en ook nog eens bewegingsloos?  Een steen ligt langs de weg en jaagt zelfs onze fjorden de stuipen op het lijf.  Op een moedige uitzondering na....

vervolg: De gevaarlijke steen

Ik heb het de fjordenpaarden nog zó uitgelegd! De avond tevoren vertelde ik aan de merries: "Meiden, luister: vannacht gaat de klok een uurtje terug. De zomertijd is voorbij. Het is economisch rendabel gebleken als we in de zomer een uur langer licht hebben dus besloten de mensen dat in de zomer de klok een uur vooruit gaat. Maar de natuur moet niet overstuur worden en dus gaat in de winter de klok weer een uurtje terug.
Ik kan zodoende morgenochtend een uurtje langer in mijn warme bedje blijven liggen. Begrépen?"
Ik liep snel weg want ik zag de bui al hangen. Ja hoor, daar gingen de dames in onderling overleg. 'Economisch rendabel? zomertijd? een klok..? mevrouw wil uitslapen...???'

het spannende vervolg

Op een regenachtige dag in maart bereiden mijn paardenvriendin en ik ons voor om een hengst te vervoeren naar de kliniek waar hij gecastreerd zal worden. De trailer is in orde, de tweejarige hengst weet wat een trailer is en we lopen relaxed voor op ons tijdschema.

“Kom maar, lieverd”, zeggen we en even later loopt de hengst keurig de trailer op. De stang erachter, daarna de touwen aan een goed halster vast en zo op het oog lijkt alles klaar voor een veilige, verantwoorde rit. De nachtmerrie begint pas op het moment dat we de auto starten.

vervolg