|
Mijn moeder zegt dat háár allereerste woordje NEE was. Daarna zei zij TATA, TITA en TOTO. Dat zijn mijn oom, nog een oom en mijn tante. Haar vijfde woordje was PAARD. Dat zegt ze nu nog steeds, wel hónderd keer per dag! Het is allemaal niet zo erg hoor, maar je moet wel weten dat het als kind niet mee valt om zo'n moeder te hebben. De eerste maanden van mijn leven bracht ik in de kinderwagen door. Zo lag ik te kijken hoe de hoefsmid de nagels van de paarden knipte. Bah, dat stonk joh! En ook wel eens hoe een arm van de veearts in een merrie verdween. Heel vreemd, dat kan ik je wel vertellen! En toen ik in een auto-stoeltje mocht zitten, leerde mijn moeder mij alles over de paarden die in weilanden langs de weg stonden. Zo was het dat ik op de peuterzaal niet zomaar een paard tekende, maar ik tekende een zwarte Fries, een Haflinger met die mooie blonde haren of een Tinker met vlekken. En als mijn broertje en ik jarig zijn, is er altijd een feestje. Maar als er een veulen is geboren is er exact hetzelfde feestje.. dúhh?? En het valt me ook op dat de meisjes uit mijn klas hun hele kamer vol hebben hangen met paardenposters. Dat vind ik stom. Ik hang liever posters op van meisjes die in een popgroep zitten. Je ziet die paarden toch de hele dag al? De moeders van mijn vriendinnetjes gaan naar kleding-party's en kopen altijd allemaal leuke kleren voor mijn vriendinnen. Mijn moeder gaat altijd naar die héle grote 'paardenwinkel-paradijs' en dan komt ze terug met ladingen paardrijkleding en paardensokken. Wel aardig van haar hoor, maar ik wil ook wel eens gewone kleren!  Een tijdje geleden nam zij mij mee naar een wedstrijd waar allemaal vrouwen in fel gekleurde trainingspakken op paarden zaten. Ze gingen met z'n allen naar de start en reden toen kéihard weg. En ze gingen de héle dag rijden.... Nou, dat vond ik dus stom. Je kan dan toch net zo goed met de auto gaan? En we hebben ook een keer naar een dressuurwedstrijd gekeken. Ik snapte er niets van. Hoe kunnen die paarden nu die letters lezen op die bordjes? Ik denk dat ik paarden best leuk vind. Vooral onze Fjorden en de oude merrie zijn heel lief. En mijn moeder is ook verder wel heel lief, hoor. Maar wel een beetje paardengek! Dochter van...   Deze foto kwamen wij tegen op Fotocommunity en is gemaakt door: Mi Grafie. We vonden de foto zo mooi dat we vroegen of we deze op PaardenColumns mochten plaatsen. En dat mocht!
Zomaar een shetlander, zomaar ergens in de wei. Maar wij zijn op slag verliefd.... Jij ook? Bijzondere foto's plaatsen wij graag. Heb je een mooie foto die je graag laat zien aan andere paardenmensen. Stuur gerust op en wij linken terug naar jouw Sociale Media.  Beste paardenmeiden en paardenjongens. Wisten jullie dat er een Online Bibliotheek op Internet staat? Natuurlijk wel, hoor ik jullie al zeggen. Maar ook dat deze speciaal voor jullie er is? P A A R D E N De Jeugdbibliotheek heeft een grote PAARDEN afdeling. Hier kun je informatie vinden voor een werkstuk, en spreekbeurt en allemaal boeken lezen of luisteren. Vooral het luisteren van paardenboeken is heel gemakkelijk, dit kun je op de pc doen maar ook op je mobiel.  Op jeugdbibliotheek.nl vind je leuke boeken en handige informatie. Voor thuis én op school:
Jeugdbibliotheek.nl is een website van de Koninklijke Bibliotheek. De website is speciaal ontwikkeld voor kinderen van 0-18 jaar. Alle informatie is betrouwbaar en niet-commerciëel. En de tekst is geschreven op het leesniveau van je leeftijd.  Copy & paste, mag dat? Let wel even op. Je mag alles kopiëren en plakken maar voor Instagram en Snapchat wordt een uitzondering gemaakt: Wil je de informatie van Jeugdbibliotheek.nl voor iets anders gebruiken dan voor thuis en op school? Bijvoorbeeld op Instagram of Snapchat? Vraag dan eerst toestemming aan de Koninklijke Bibliotheek.  Wat kost het?
Als je een boek wil lezen of luisteren moet je eerst lid worden van de online-bibliotheek. Er zijn twee soorten abonnementen. Dit kost 42 euro per jaar. Dat is best wel veel geld, maar andere voorlees-apps zoals bijvoorbeeld Storytel zijn duurder en je kan vaak dit abonnement combineren met het lidmaatschap van jouw plaatselijke bibliotheek. Wij zijn lid van de online-bibliotheek en hebben al enkele e-books gelezen en een paar luisterboeken geleend. Het beviel ons prima. Het is soms wel even wennen aan de stem van de persoon die het boek voorleest, maar meestal vonden wij deze wel prettig. Een aanrader dus. En de spreekbeurten en werkstukken informatie: PRIMA! Maar het is natuurlijk wel leuk als je het allemaal niet letterlijk over neemt maar er een persoonlijk tintje aan geeft. Je kan jouw eigen ervaring met paarden toevoegen of een onderwerp uitbreiden waar jij erg van houdt. Misschien wel van een specifiek paardenras? Of van een bepaalde tak van de sport? Wie laat ons een keer zijn of haar werkstuk lezen? Dat zouden we erg leuk vinden!  "Paps, nu je toch naar de bouwmarkt gaat.... Kun je voor ons een Hektor maken?" "Een wát?" "Een Hektor. Een houten paard. Zoals op PaardenColumns staat. We willen er ook zo graag één voor in de tuin." "Maar schatje, waarom wil je in godsnaam een houten paard ???" verbazing "Nou, om op te spelen enzo, bovendien is het ook handig voor mama, om haar dekens van de paarden overheen te gooien enzo.... Mama vind het trouwens goed." "Oh, zegt mamma dat?" "Ja en ze zei ook dat het wel een heel goed idee is, als jij weer eens een grote klus hebt, en veel in de schuur bent enzo..." stilte, denk, denk "We vervelen ons dood.... omdat er toevallig een Chinees een vleermuis opat in China, zitten wij ons al wéken rot te vervelen en we kunnen niet eens naar de manege,... toe nou paps...." stilte, andere tactiek: "Bovendien, Lisa heeft er óók één. Haar vader heeft die gemaakt. Die is móói, joh!" "Oh..., is dat zo?" stilte, denk, twijfel, yess... "Nou stap maar in de auto en ga maar even mee naar de bouwmarkt. We zullen mams eens even laten zien, hoe snèl wij een Hektor kunnen maken en we zullen die vader van Lisa even laten zien hoe het écht moet....." "Paps... ?" "Ja, schatje" "Weet je wel dat je de liefste vader van de héle wereld bent?" "Tuurlijk schatje. En de handigste!" En zo werd er een Hektor geboren, ergens in een schuurtje in Nederland, tijdens de sociale isolatie vanwege de Corona pandemie, en de periode in ons leven waarin de mens creatiever was dan ooit....  Alle informatie over Hektor én een link naar uitgebreide bouwbeschrijvingen van de Baumarkt in Duitsland:
 Nu deel 5: Het einde van de serie Ongelooflijk! Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 5 en tevens het slot van jouw spannende verhaal:  Deel 5: Een goed einde
De Lavalamp was gedoofd, net op het moment dat Nora het nodig had. Er was iets vreemds aan de hand. Uit de kamer achter de deur leek licht te komen. Dat was raar. Sinds Nora het huis binnenging, had ze nog geen licht gezien, behalve het zwakke licht van de Lavalamp. Ze zette de deur nog iets verder open. Het gehinnik klonk deze keer zo ontzettend dichtbij, dat Nora de kamer wel in moest. Zonder na te denken gooide Nora de deur open. Ze werd verblind door het felle licht. Nora sloeg haar handen voor haar ogen en na een minuutje of twee, leek ze gewend te zijn aan het licht. Toen ze keek, kon ze haar ogen niet geloven. Dit was Ongelooflijk! In een grote verrotte box stond een prachtig, wit paard. Haar vacht was zo fel en haar ogen waren zo helder, dat het leek alsof ze licht gaf! Wel zag ze er zo mager uit als wat, want al het stro lag buiten haar box. De rest zat helemaal onder de paardenpoep of was al opgegeten. Nora pakte een handje stro en voerde die aan het paard. Nora vond het maar raar. Het voelde alsof ze dit paard eerder had gezien, op een andere plek, in een ander jaar. Maar wat ze zich het meest afvroeg, was waarom iemand zo’n prachtig paard zou willen opsluiten? Opeens klonk er een zware, dreigende mannenstem. "Wat doe jij hier?" Nora keek om. Een grote brede man met een net pak en grote wenkbrauwen stond achter haar, met naast zich een grote grommende Dobermannpincher. "Ga weg bij mijn Wesley!" Nora keek brutaal terug en zei: "Nooit! Hoe kun je zo’n prachtig paard zo verwaarlozen!?" De man keek vuil naar Nora en aaide z’n hond. Dit is Flamo. Hij is het ras dat niet van grapjes houdt. Integendeel! Laat Wesley met rust of Flamo zal je een lesje leren. Toen Nora niet antwoordde, deed Transylvania dat voor haar. Hinnikend stormde ze op de man af. Flamo gromde hard, maar Transylvania bokte de valse Dobermann gewoon weg. De man wist niet hoe hard hij weg moest rennen. Zo snel hij kon rende hij naar de uitgang, maar hij had waarschijnlijk te kort op de sportschool gezeten. Heftig bokte Transylvania de man door het raam. Ondertussen had Nora Wesley uit haar box gehaald en samen met Transylvania galoppeerden ze het huis uit. Met Transylvania voorop galoppeerden ze door het Nevelbos. Na tien minuten waren ze aangekomen bij een bekend huis. Het was het huis van Olivia! Nora stapte af en belde aan. Olivia deed open. IEIEIEIEIEIEIE! YARA! CHANEL! KELLY! ANNA! NORA IS ER! Uit het huis stormde Yara, Chanel, Kelly, Anna, Nora’s ouders en de politie naar Nora toe. "Nora, waar zat je?", vroegen haar vriendinnen en haar ouders. Maar net toen Nora antwoord wou geven, gilde Kelly ertussendoor. "KIJK! NORA HEEFT JENNY, THE LIGHTNING HORSE GEVONDEN!" "Huh? Jenny? Maar ze heette toch Wesley?" Nora begreep er helemaal niks van. "Nee, dat is Jenny the Lightning horse!" Jenny was ooit het paard van een beroemde amazone, Olga Huygelaar! Omdat Jenny licht kon geven in het donker, mocht ze meedoen in Paardenshow Lightning Horses! "Maar twee weken geleden werd Jenny vermist en jij hebt haar teruggevonden! riep Anna. "Ooh, dus dat was het. Nou, eigenlijk heb ik haar niet teruggevonden, maar Transylvania en.." Nora kon haar zin niet eens afmaken en een grote auto met een trailer reed de tuin in. Het was Olga Huygelaar, die door Olivia was gebeld en haar paard op kwam halen! Zo kwam alles toch nog goed. Olga had haar paard terug, de man werd opgepakt en de paarden-vriendinnenclub kon weer genieten van hun vakantie. THE END. Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 4 van jouw spannende verhaal: Deel 4: Kast  Deel 4: Kast
In het huisje was het donker. Nora zag geen hand voor ogen, en dat terwijl er elk moment een hond of een dief in dit huis kon rondlopen. Nora tastte in het duister, tot ze tegen een enorme houten kast botste. AAH! Wat is dat?! Ze voelde aan het hout. Dat was zo verrot dat het elk moment in kon storten! Had ik maar wat licht, dan kon ik tenminste zien. Transylvania, die achter Nora liep, hinnikte zo hard dat het door het huis galmde en de muren deed trillen. Nora keek om. Transylvania drukte met haar neus tegen Nora’s rugzak. Daar leek zwak licht uit te komen, dat al snel weer doofde. Nora kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Hoe kon ze zo dom zijn? Natuurlijk had ze altijd een lavalamp bij zich, voor als ze in een donker bos op buitenrit gaat! Ze haalde de Lavalamp uit haar tas, trok aan het koortje en de lamp lichtte op. Ze keek op de batterijmeter. helaas, bijna leeg. Hij zou nog maximaal 10 minuten meegaan. Nora keek om zich heen. Het was nog steeds donker in het huis, maar nu zag je tenminste iets. Ze keek naar de kast. Er zat een groot slot op, zonder ook maar een roestvlek! Vreemd, deze kast lijkt al honderden jaren oud. Maar dat slot is nog zo goed als nieuw. Het is er pas opgezet, dat weet ik zeker. Nora voelde aan het slot en trok er keihard aan. niks. Nog een keer trok Nora aan het slot, dit keer nog harder. Nog steeds niks. Stom slot, nu kom ik nooit te weten wat erin zit. Van pure frustratie schopte Nora niet heel hard tegen het hout. Tot haar grote verbazing verscheen er een groot gat in de kast. Gelukkig is de kast zelf niet zo sterk als het slot. Dacht Nora, terwijl ze door het gat keek. Ze kon haar ogen niet geloven. Daar lag een enorme sleutel! Ze stak haar hand uit, door het gat. Jammer, haar arm was net niet lang genoeg. Maar wat als ze nou nog dichter bij de kast zou zitten? Nora probeerde en probeerde, maar telkens was haar arm net te kort. Het enige wat Nora nog niet had geprobeerd, was haar andere arm. Ze stak haar rechterarm door het gat en opeens kwam haar arm terug met de sleutel in haar hand! Yes, het was gelukt! Nu kon Nora het slot openmaken en in de kast kijken. Ze stak de sleutel in het slot, draaide en trok de deuren open. Maar het was helemaal geen kast, het was een geheime doorgang! Met de lavalamp voor zich uit en Transylvania achter haar aan sloop Nora door de geheime gang. Net op dat moment begon het licht te flikkeren. Het werd steeds donkerder in de gang. Op de batterijmeter van de lavalamp stond dat hij nog 1 minuut gebruikt kon worden. nee, waarom nou net nu?!, vroeg Nora zich af, toen er opeens luid gehinnik klonk. Er liep een rilling over Nora’s rug. Het klonk weer, dit keer duidelijker en dichterbij. Het kwam achter die deur aan het einde van de gang vandaan. Zonder geluid te maken slopen Nora en Transylvania door de gang. Toen Nora bij de deur was aangekomen en hem op een kier zette, gebeurde het. Langzaam doofde het licht... Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 3 van jouw spannende verhaal:  Deel 3: Het huis
HIII! aah! Nora schrok overeind. Ze lag op stro, met een dekje van Transylvania over zich heen. Oo, waar zijn we? zei Nora en ze keek naar buiten. Nevel. Heel veel nevel. Kale bomen, wat... ? Nora snapte er helemaal niks van. HIII! Transylvania hinnikte weer, alsof ze probeerde het Nora weer te laten herinneren. Toen wist ze het weer. Dat bos... dat huis... ze hadden nog niet in dat huisje gekeken. Daar moesten ze meteen in kijken. Misschien lag er wel een kaart... een kaart die hen de weg zou wijzen naar het strand. Nee, dat zal vast niet. Die hond is hier ook nog ergens. Misschien is dit wel de schuilplaats van een giga-gezochte dievenbende! Nee, we moeten terug naar het strand. Straks hebben mijn BFF’s mijn moeder gewaarschuwd, en dan belt ze de politie! Ik ben hier nu al een nacht gebleven en ik heb spierpijn. We moeten terug, Transylvania. Het spijt me. Maar Transylvania was iets heel anders van plan. Ze hinnikte: HIII! HIII! HIIHIIHIII!!! En ze schopte tegen het hout. SSSST! Transylvania! Het is levensgevaarlijk wat je nu doet! Die hond is ook nog in de buurt! Toen drong het Nora pas door. Transylvania had haar hier niet zomaar naartoe gebracht. Ze waren hier met een reden. Ze moesten het huis in. BRRR. Rilde Nora, aan de gedachte van het huis. Transylvania brieste stoer, alsof ze wou zeggen: het komt allemaal goed, Nora. Ik ga voorop. Ze stapten het oude, veilige schuurtje uit, onderweg naar het gevaar. Het huis stond bijna schever dan de bomen. Nora voelde aan de deurklink. Op slot. Ze liep het schuurtje weer in. Daar lagen drie bloempotten op de grond. Transylvania rook eraan, snoof en schopte met haar hoef tegen het middelste potje. Daaronder lag een sleutel! Haastig rende ze naar het huis, stak de sleutel in het slot en drukte de deurklink omlaag, toen ze stokstijf stilstond. Er klonk gekreun, het klonk als gehinnik. Maar het was niet Transylvania. Het geluid kwam vanuit het huis. Nu durfde Nora het huis al helemaal niet meer in. Maar ze moest wel. Ze verzamelde al haar moed en stapte het huis in... wordt vervolgd  Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 2 van jouw spannende verhaal:  Deel 2: In het bos
Nora stapte door het bos en riep: "YARA! CHANEL! KELLY! ANNA! OLIVIA!! IK BEN HIER! IK BEN NORA! HELP!" Maar het enige wat ze hoorde was een vage echo. Ze sloeg zich verontwaardig voor haar hoofd. Nu wist ze wat Yara had willen zeggen. Dat ze Paal 21 al lang voorbij was. Nu is het te laat. Ze had het strand achter zich gelaten en was een vreemd bos binnen gegaloppeerd. Transylvania, wat is dit? Waar heb je me heen gebracht. Breng me alsjeblieft terug naar het strand, naar onze Club. Ze wist geen uitweg, maar opeens kreeg Nora een idee. Ze liet Transylvania draaien, naar de richting waar ze vandaan kwamen. Dat bleek Transylvania helemaal niet leuk te vinden, dus ze keerde snel om. Nora zuchtte. "Wat jij wilt", zei ze en ze liet Transylvania aandraven. Ze liet de teugels los en deed haar ogen dicht, terwijl ze fluisterde: "Alsjeblieft, Transylvania! Breng ons terug... please, Transylvania!" Toen ze een halfuur aan het draven waren, begon Transylvania te hinniken. Maar Nora merkte het niet. Ze was in gedachten verzonken. Hinnikend stopte Transylvania en ze begon plotseling te bokken, zodat Nora keihard op haar rug in het grind viel. Ze kwam overeind en gilde: "TRANSYLVANIA! BEN JE GEK GEWORDEN! HET IS HARTSTIKKE GEVAARLIJK OM MENSEN ONVERWACHTS IN HET GRIND TE BOKKEN! FOEI, JE MOEST JE SCHAMEN!" maar... wacht eens! We zijn op het strand, en daar is zand, geen grind. Plotseling herinnerde Nora zich alles weer. Ze viel Transylvania om de hals. "O, sorry Transy. Ik was aan het dromen tijdens het rijden! Waar heb je mij naartoe gebracht?" Nora keek om zich heen. Hier en daar kale bomen, hoewel het zomer was. Heel veel nevel. En.... Een huisje! Met een schuur. Daar zouden Nora en Transylvania kunnen overnachten. Plotseling begon het te stormen. Een van de bladerloze bomen viel om en raakte Nora bijna! Achter zich hoorden ze een woest gegrom. Nora keek om. Een enge hond! Nora wist niet hoe snel ze het huis in moest vluchten. Zo te zien was het al jaren leeg, want het hout was verrot en rondom de schuur groeide grote planten. "Kom mee, Transylvania!" Nora greep haar pony bij de teugels en rende met Transylvania naar de schuur. Daar renden ze naar binnen. Eindelijk, veilig voor het onweer en de hond. Dacht Nora. Hier moet ik overnachten en overleven. Maar hoe... Wij presenteren met trots: Onze nieuwe schrijftalent(jes)! Vanaf heden heeft PaardenColumns een nieuwe categorie en pagina: Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns. Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk! Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar jouw spannende verhaal:  ONGELOOFLIJK! Deel 1: VER WEG
Yes! Zomervakantie! Nora was met haar vriendinnen Yara, Chanel, Kelly, Anna en Olivia met hun paarden een strandrit aan het maken. Voor de ponyvriendinnenclub was de zomervakantie altijd een feest! Elke dag lekker strand-en bosritten maken op de paarden Foxy, Vlokka, Vanilla, Ronny, Buddy en Transylvania, terwijl ze bij Olivia logeren. Die dag gingen ze dus een strandrit maken. Het eerste uur hadden ze lekker gechild, de pony’s geborsteld en opgezadeld. En nu was het eindelijk zover. Ze gingen door het water galopperen, met hun haar in de wind in volle snelheid! Nora was dan ook van plan om dat meteen te gaan doen. Kom meiden, wedstrijdje naar Paal 21! En ze racete weg. Ze zat nog geen 3 minuten te galopperen, of ze hoorde Chanels stem in de verte schreeuwen: "Nora! Niet zo snel! Je weet best dat Transylvania een renpaard is, en dus veel sneller kan dan wij!" Nora moest grinniken. Transylvania was inderdaad een renpaard, dus het was voor haar vriendinnen lastig om Nora bij te houden. Eigenlijk zou ze hun drie minuten voorsprong moeten geven, maar dat deed Nora niet. Ze wou altijd winnen! Ze kon namelijk niet goed tegen haar verlies, ze moest en zou altijd winnen! In gedachten deed Nora met Transylvania mee aan de grootste paardenrace ter wereld! Niemand kon haar bijhouden! Ze werd Kampioen! Omdat ze zo in gedachten verzonken zat, had ze niet door dat ze Paal 22 al voorbij had gereden! In de verte hoorde ze vaag Yara’s stem, maar ze kon het niet verstaan. De wind suisde in haar oren, en Yara was te ver weg. Het zal wel, dacht Nora. Vast iets met: "o, Nora! Je gaat veel te snel! Stop!" Hihi! Mooi niet. Grinnikte Nora. Ik ben de kampioen van de club, ik ben de beste! Ze voelde zich heel opschepperig toen ze dat dacht, maar ze kon er ook niks aan doen dat ze kampioen was! Ze liet de teugels los, spreidde haar armen, deed haar ogen dicht en riep: IK BEN DE KAMPIOEN!!!! Na een minuutje of vijf zo op de pony te hebben gezeten, greep Nora de teugels en liet Transylvania stoppen. Ze dacht nu wel bij Paal 21 te zijn. Maar toen ze om zich heen keek, stond er niet een paaltje! Ze zag geen zee meer, alleen torenhoge bomen en grind. Ze keek achter zich. Yara, Chanel, Kelly, Anna en Olivia nergens. Sterker nog, het hele strand was al uit het zicht verdwenen! Ze besefte zich dat het geen goed idee was om de teugels los te laten. Waar heeft Transylvania me naar toe gebracht...... |
NORMEN & PAARDEN
WIE ZIJN WIJ EN WAAROM DEZE BLOG?
Categorieën:
Alles
Auteur:PaardenColumns wordt beheerd door Marga Kuitenbrouwer-van der Vet. Tevens doen er gastbloggers mee en een team achter de schermen. 
Gastbloggers:
Sanna van den Akker
Elsa Boddéus Fenna de Boer Godart Bosmans Yvonne Daalhuyzen Yvonne Dijkstra Kim Dogger Ilona Greven-Lentz Noortje de Kok Natasja Kroes Britt Neijzen Edith Eri Louw Anita Rozendaal-Baaij Monique Schild Don Inge Spee Hellen ter Weele Meest gewaardeerde blogs:
De gemiddelde prijs voor fjordenpaarden WE LOVE: Anabel van den Berg Een fotoshoot met jouw paard Stokpaardrijden Maleficent op paardenkamp Kopstoot De hengst als metafoor Plezier met je paard! Paardenwinkelparadijs Verliefd op de veearts Konikpaarden in Bourtange De eeuwig groene weilanden 
Paarden Columns © 2021
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. 
De leukste en lekker leesbare boekrecensies! Ook paardenboeken komen aan bod. Hou je van lezen? Dan is Boekrecensiesblog (ook) jouw website !
Hier jouw advertentie? Daar valt over te praten, oftewel: een reële vergoeding. Én een zak wortelen voor onze paarden natuurlijk....
Januari 2021
|
