Normen & Paarden |
Dat slechte tijden ook mooie dingen op kunnen leveren, blijkt wel uit het verhaal uit Amerika van de ‘Book Women’: vrouwen die te paard bibliotheekboeken bezorgden bij mensen in geïsoleerde berggebieden in Kentucky.
The Pack Horse Library, zoals het initiatief officieel genoemd werd, was onderdeel van de Works Progress Administration (WPA) en is opgericht in 1935. De WPA was in het leven geroepen door president Roosevelt om de economische crisis van de jaren dertig mee te bezweren. Deze overheidsinstelling had als doel om mensen aan het werk te krijgen en het land weer op te bouwen. Zo bouwden ze scholen, zorgcentra en buurthuizen en legden ze wegen en parken aan. Het project van de Book Women zorgde niet alleen voor werk, maar zorgde ook dat de on- en laaggeletterdheid werd aangepakt. In de berggebieden was er nauwelijks genoeg geld om van te eten, hoe konden ze dan geld overhouden om (zoals Eleanor Roosevelt zo mooi verwoordde) “to feed their minds”. Opvallend was dat het bijna allemaal vrouwen waren die aan dit project deelnamen. De meeste mannen werden immers al ingezet in de bouw en er moest een nieuwe bron aan arbeidskrachten worden aangeboord. De vrouwen gebruikten voor het werk hun eigen paard. De WPA betaalde wel een salaris, maar veder geen onderhoudskosten voor de paarden. Ook de boeken en ander leesmateriaal (zoals kranten en tijdschriften) werden niet bekostigd, maar kwamen uit de plaatselijke bibliotheken of werden door inzamelingsacties bij elkaar gesprokkeld. Kerstkaarten werden als boekenleggers gebruikt, zodat er geen ezelsoren in de boeken kwamen en het leesmateriaal daardoor zo lang mogelijk in omloop kon blijven. Artikelen werden uitgeknipt en in plakboeken geplakt, zodat ze langer goed bleven. Een van de plakboeken is bewaard gebleven en is te zien in de FDR Presidential Library & Museum in Hyde Park, New York. Dat boek bevat recepten, iets wat erg populair was op dat moment. Het waren vaak lange dagen te paard. De boekendames reden zo’n 150 tot 200 kilometer per week op hun paard of muildier. Geen kinderachtige afstanden! Vanuit de rivierbeddingen zochten ze naar wegen omhoog, de bergen in. De plekken waar ze naartoe reden waren onherbergzaam en vergde veel behendigheid en moed van zowel ruiter als paard. Soms moesten ze ook nog stukken te voet afleggen, omdat het voor de paarden niet meer veilig was om verder te gaan. Dit deden ze voor een salaris van slechts 28 dollar per maand. Omdat nog niet iedereen in de afgelegen gebieden kon lezen, lazen de Book Women ook voor aan de mensen die dat wilden. Het ging dus niet alleen om een koeriersfunctie, maar ook om de mensen wijzer te maken en zo hun ontwikkeling te stimuleren. Het was voor veel bewoners uit de afgelegen gebieden hun enige contact met de buitenwereld. Vooral de tijdschriften waren geliefd, met onderwerpen over opvoeden, het huishouden, landbouw en koken. Zo konden ze meedoen met de ontwikkelingen in de samenleving. Op het hoogtepunt van het project, eind 1938, waren er 274 boekbezorgers, verspreid over 29 provincies. In 1943 is de WPA, en daarmee ook het project van The Pack Horse Library, beëindigd. Op dat moment was er weer volop werk, helaas door een niet zo leuke oorzaak: de Tweede Wereldoorlog was in volle gang. Met het project was echter wel een traditie van het verspreiden van leesvoer ontstaan. Ook nu wordt nog steeds het nut van lezen en het laagdrempelig beschikbaar stellen van boeken onderschreven.  Misschien kun je je herinneren hoe je als kleine meid of jongen in het circus zat te kijken naar de prachtige paarden die in de piste liepen en hun “kunstjes” deden. Nou, ik heb goed nieuws: het zijn niet perse kunstjes maar meer oefeningen. En niet alleen circuspaarden kunnen deze oefeningen, je kan het ook nog eens jouw eigen pony of paard leren.
lees meer  Het is zaterdagavond, de telefoon gaat. Op zich niet zo raar, maar wel opvallend is dat het telefoontje komt van mijn buitenrijdvriendin die tot de generatie Y behoort en daarmee een telefoon voornamelijk gebruikt voor allerlei sociale media, maar zelden om te bellen. Paniek in de tent!
Ze heeft wat bloed gezien bij de penis van haar Fjordenruin en bij verdere inspectie ziet het er zo raar uit in zijn koker, er zit allemaal rare smurrie. Dit kan niet goed zijn! Als jarenlange bezitter van twee ruinen, moet ik glimlachen, en stel haar gerust. Ik bied haar aan om even te komen kijken, voor de zekerheid. Dit aanbod wordt met beide handen aangegrepen. Voor mij is het controleren van de koker volkomen normaal en vanzelfsprekend. Maar is het gek dat vele eigenaren/verzorgers van ruinen (en hengsten), niet weten dat het controleren van de koker tot de standaardverzorging van een paard behoort? Ik ben dit onderwerp nooit tegengekomen in de enorme collectie paardenboeken die ik gelezen heb. Zo zijn er nog een aantal andere plekken van het paardenlichaam die vaak vergeten worden, maar waar je paard je dankbaar voor is als je er eens een blik op werpt. Het bleek inderdaad mee te vallen met de Fjordenruin. Zijn koker was goed vies, maar na het schoonmaken met wat lauw water was alle ongemak weer verdwenen. De typisch geurende, wasachtige substantie in de koker wordt ook wel smegma genoemd en bestaat hoofdzakelijk uit een verzameling dode huidcellen en huidvet. Normaal gesproken wordt dit afscheidingsproduct door het uitschachten van de penis naar buiten gewerkt en veroorzaakt het geen overlast. Een beetje smegma in de koker is ook helemaal geen probleem, het is zelfs noodzakelijk, net als huidvet. Smegma heeft een beschermende en vermoedelijk ook antibacteriële werking. De problemen ontstaan vaak pas wanneer er een overmatige productie van smegma is waardoor waarschijnlijk niet alleen de smegma maar ook ongewenste stoffen zich in de koker ophopen. Dit kan een goede voedingsbodem vormen voor een infectie. Wanneer een ruin veel smegma produceert, zie je dat vaak doordat tijdens het liggen de vettige substantie vanuit de koker op de binnenkant van het achterbeen plakt. Bij een lichtgekleurd paard zie je dit goed zitten, en doordat het om een vetachtige substantie gaat is het met borstelen ook lastig weg te poetsen. Het zichtbare smegma op de achterbenen is voor mij altijd het signaal om de koker te inspecteren. Zo voorkom je het stadium dat de koker gaat stinken en in een later stadium zelfs kan opzwellen en er ergere problemen, zoals bijvoorbeeld plasproblemen, gaan ontstaan. Je kunt natuurlijk ook een aantal keren per jaar preventief controleren, zonder voorafgaande signalen. Dagelijkse inspectie is echt niet nodig, maar liever een keer vaker kijken, dan te weinig. Er bestaat een groot verschil tussen ruinen, bij de ene ruin zul je regelmatig de koker moeten schoonmaken, terwijl het bij een ander praktisch nooit hoeft te gebeuren. Wat me persoonlijk opvalt, is dat je vieze kokers vaak ziet bij paarden die even niet lekker in hun vel zitten of hebben gezeten, en een van mijn ruinen heeft het vaak tijdens de periode dat hij verhaart. Als het nodig is om de koker schoon te maken, dan kun je dat het beste doen met wat lauw water en een spons of washandje. Gebruik geen zeep, want dan ontvet je de koker te grondig. Doe niet je best om persé ook de penis te willen reinigen. Doordat je de koker hebt schoongemaakt, blijft er ook geen smeer meer achter op de penis bij het uit- en inschachten en zal deze binnen een paar dagen ook een stuk schoner eruitzien. Bij heel veel viezigheid houd je uiteraard je paard extra goed in de gaten na het schoonmaken en controleer je binnen een aantal dagen of de koker redelijk schoon is gebleven of dat er herhaling nodig is. Is de koker dan nog steeds erg vies en blijft er een penetrante geur hangen, dan kun je het beste de dierenarts bellen. Er kan soms meer aan de hand zijn, wat vraagt om een deskundige behandeling. Kijk goed uit hoe je paard reageert, zeker bij de eerste inspectie van de koker. Niet alle paarden zijn gewend om op deze plek aangeraakt te worden en vinden het nog vreemder als je daar met een emmer water aan de slag gaat. Ruinen die veel smegma hebben, zijn je echter vaak al snel dankbaar: het kan enorm jeuken en het schoonmaken lucht enorm op! Kijk dus niet raar op als je paard rare bekken aan het trekken is tijdens het schoonmaken, hij is gewoon blij dat er eindelijk eens gekrabd wordt. Het beste is natuurlijk om jonge paarden direct te leren dat inspectie van de koker een normaal onderdeel is van de verzorging. Het niet willen laten aanraken van de koker heeft niets met de antropomorfe gedachte te maken van preutsheid of seksualiteit, maar alles met het niet snappen of niet kennen van bepaalde handelingen. Niet alleen bij ruinen is er zo’n ‘vergeten plekje’. Bij merries is het goed om regelmatig de uier te inspecteren, vooral bij niet zogende merries. De uier is opgetrokken en er ontstaan vaak plekken waar allerlei vuil en huidvet ophoopt en waar de merrie zelf niet goed bij kan komen. Ook dit kan vreselijk veel jeuk opleveren. Het is een werkje van niks om dit plekje tijdens een poetsbeurt even mee te nemen, maar ook hier geldt weer: in de meeste paardenboeken of in de poets-les die je hebt gekregen wordt hier niets over gezegd. Over het algemeen worden uiers alleen geïnspecteerd rondom de dracht en zogen van een veulen. Ook belangrijk, maar vergeet het daarbuiten dus ook niet om te doen. Nog een niet seksegebonden tip: de binnenkant van de oren van je paard zijn in het kader van opeenhopingen van vet en vuil ook een plek om in de gaten te houden. Je kan veel paarden echt een plezier doen door de binnenkant van het (uitwendige!) oor eens lekker te poetsen met een rosborstel. Kijk ook eens in het oor. Soms kan er iets raars in terechtkomen, bijvoorbeeld een aar van een gras- of strohalm, wat zich niet zo makkelijk weer naar buiten laat werken. Vaak zie je dan dat het paard met zijn hoofd gaat schudden of juist zijn hoofd extreem stil houdt. Ruik eens in het oor, zodat je weet of het nog fris ruikt. Ook een paard kan overmatig veel oorsmeer produceren, een oorontsteking krijgen of oormijt. Denk hierbij wel aan je eigen veiligheid en zorg dat je geen beuk van het hoofd van je paard kunt krijgen! Hoe lief je paard ook is, maar uit reflex kan hij opeens venijnig met zijn hoofd schudden. Geschreven door Noortje de Kok  Spreekwoorden en paarden - het is een prima combinatie. Het Nederlands kent heel wat uitdrukkingen en gezegden waarin paarden een hoofdrol spelen. De bekendste zijn misschien wel dat je een gegeven paard nooit in de bek moet kijken en dat zelfs het beste paard van stal weleens struikelt.
Tik je de woorden ‘paard’ en ‘spreekwoord’ in op internet, dan krijg je al snel een overzicht van alle uitdrukkingen die gaan over paarden. Daar zitten ook uitdrukkingen bij die veel minder bekend zijn of waarvan je misschien nog nooit gehoord had. Paradepaarden en showpaarden Paarden komen in alle soorten en maten. Ook waar het gaat om uitdrukkingen en gezegden. Zo heb je werkpaarden, maar ook luxepaarden. Die laatsten hoeven niet te werken, maar zijn er vooral om mooie sier mee te maken tijdens een show of een parade. Helaas komen ook deze paarden met hun eigen prijskaartje, want witte paarden eisen veel stro. Dat betekent: mooie vrouwen zijn veeleisend. Kortom, je moet er wel wat voor over hebben om je paradepaardje mooi voor het voetlicht te brengen. Pas daarbij natuurlijk wel goed op dat je je niet teveel laat meeslepen door alle pracht en praal, want voor je het weet vinden ze dat je over het paard getild bent. Om dat te voorkomen is er natuurlijk ook weer een bijpassend spreekwoord in omloop. Het besef dat ook een raspaard schijt als een karhengst (rangen en standen maken een mens niet meer waard) houdt je weer met beide benen op de grond. Paarden en ziektes Een combinatie die je in spreekwoorden vaak tegenkomt is ‘paard’ en ‘ziektes’. Zoals bijvoorbeeld: een schurftig paard vreest de roskam (wie iets op zijn geweten heeft is bang voor een onderzoek), of: op de magerste paarden bijten de dazen (arme mensen hebben vaak pech). De meeste ziektes komen snel op, maar het genezingsproces en het herstel duurt vaak langer. Vandaar de uitdrukking ziektes komen te paard, maar gaan te voet. Maar met de juiste behandeling of met de inzet van een krachtig paardenmiddel is er altijd hoop op een goede afloop, want ook snotterende veulens worden de gladste paarden (vervelende kinderen veranderen als ze ouder worden). Paarden en ezels Vroeger werden paarden en ezels voornamelijk gebruikt als last- en trekdier. Daarbij had de ezel een paar voordelen ten opzichte van het paard. Een ezel was kleiner, kon beter tegen extreme weersomstandigheden, was makkelijker te hanteren en vooral makkelijker te voeden. In veel gevallen was de keuze tussen een paard of een ezel dus een kwestie van geld. Maar heb je geen paard, gebruik dan een ezel (gebruik de middelen die jou ter beschikking staan) en besef altijd: een gouden zadel maakt van een ezel nog geen paard (een mens wordt niet beter als hij rijk is). Paarden die geen paarden zijn Tot slot nog enkele spreekwoorden en uitdrukkingen waarin het paard de hoofdrol speelt, maar waar het niet om echte paarden gaat. Het paard van Troje binnenhalen (zonder dat je het weet de vijand binnenlaten) gaat terug op de Griekse mythologie. De Grieken konden Troje innemen omdat ze zich verstopt hadden in een groot houten paard dat door de nietsvermoedende Trojanen binnen de stadsmuren werd gehaald. Wanneer iemand op het Apostelpaard rijdt is dat een andere manier om te zeggen dat hij of zij te voet komt, net zoals de apostelen. Er komt dus geen paard aan te pas. En tot slot, een nachtmerrie is geen nare droom over paarden. Het woord luidde van oorsprong ‘nachtmare’. Waarbij ‘mare’ stond voor een slechte boze geest die je ’s nachts kwam kwellen. Maar de betekenis van dat woord ging verloren en mensen vervingen het door het woord ‘merrie’ dat men wél vaak gebruikte. Met paarden heeft een nachtmerrie dus eigenlijk niks te maken. Man en paard noemen Dus, zit jij graag op je stokpaardje als het gaat om het vertellen van leuke feiten en weetjes omtrent paarden? Of wil je de spreekwoordenkennis van je gesprekspartner tijdens de borrel even testen? Houd je hierboven opgedane kennis dan niet langer voor jezelf, maar noem man en paard want vanaf nu kom je dus altijd goed beslagen ten ijs!  Al jaren volg ik analyses over Social Media. Voornamelijk omdat ik er grotendeels niet aan meedoe en bevestiging wil krijgen dat het allemaal tijdverspilling is. Maar is dat ook zo?
Social Intelligent Media In ons digitaal leven is het gemakkelijk om contacten te leggen. Je opent Google (of Facebook), zoekt een groep over het probleem dat je hebt en binnen een paar minuten heb je ladingen informatie of medestanders. Dit kan prettig en nuttig zijn. Stel je voor; je hebt een paard dat overgevoelig is voor hoefbevangenheid. In dit geval is het echt raadzaam je te verdiepen in het probleem, naast de adviezen van de veearts uiteraard. Je kan anderen aanhoren over hun ervaringen met speciale voeding, huisvesting, weidegang etc. Lekker bokken Of je kan enorm actief zijn op forums zoals bijvoorbeeld Bokt. Hoe verzorg je een paard met aanleg voor hoefbevangenheid? Vraag maar raak en krijg duizenden tips en vooral meningen over jouw het probleem, jouw paard én jouzelf. Want vergis je niet: anoniem, of redelijk anoniem is het toch ontzettend makkelijk om je ongezouten mening over alles te geven. En natuurlijk staan de beste scheepslui aan wal, of zitten achter het toetsenbord... Lekker pinnen Maar wat menig paardenmens amper durft toe te geven: Pinterest is leuk! Want wat is er mooier dan paardenfoto's? Bijna niets. Op Pinterest komen er zoveel mooie foto's langs, dat het moeilijk is om daar niet op te reageren. Die wil ik nog een keer zien, denk je, en hoppa, daar heb je een eigen account vol borden en pins van al de mooie paarden. Of je daadwerkelijk de borden ook af en toe bekijkt, is de vraag, want al vaak zijn het er teveel en heb je het simpelweg te druk. Lekker pinnen; Yes !! Ook ik geef het toe: Pinterest is en blijft gewoon leuk. Visueel genot. Vroeger de Penny, nu Pinterest. Paarden plaatjes verzamelen, uitknippen en inplakken, maar dan digitaal... En, en, en: ik heb ondersteuning gevonden! Lees maar op Blogtrommel: Pinterest is weer hot! Het mág, klik je Facebook maar even weg, stop de hardcore discussies op Bokt, en ga maar lekker pinnen. Pinterest & Paardenplaatjes = prima tijdsverspilling ;>) ps.: het probleem van gevoeligheid voor hoefbevangenheid los je er natuurlijk niet mee op... maar misschien waren de adviezen van de veearts al duidelijk genoeg en zit je helemaal net te wachten op de mening van (anonieme) anderen.  Wij worden vaak gemaild met vragen over ons paard: Hektor!
De linken in het artikel over 'Een houten paard is goud waard' bleken alweer achterhaald en de bouwtekeningen zijn moeilijk te vinden op Internet. We hebben geprobeerd om de bouwtekeningen te mogen aanbieden op deze website, om linken naar bepaalde bedrijven te mogen plaatsen en om meer foto's te mogen plaatsen. Helaas is dat onmogelijk. Hektor is in Duitsland geboren en in Duitsland is de regelgeving ten aanzien van Internet een béetje (ahum!) strenger dan in Nederland. Het woordje 'delen' werd niet als positief ervaren. Welnu, voor allen die graag een Hektor willen hebben hebben wij één gouden tip: Bouwbeschrijvingen downloaden? Zoeken op: Hektor das Holzpferd of: Bauanleitung Hektor Holzpferd of: Holzpferdshop Of zijn dat drie tips? Hoe dan ook, de bouwtekeningen zijn makkelijk te vinden. Er zijn bovendien bedrijven die Hektor op bestelling maken en daarbij mag je wellicht ook nog de hoogte en kleur kiezen. Voor deze bedrijven ga ik dus geen reclame maken (of doe ik dit nu toch?) en ik zou bij bestelling van een echte Hektor wél even aangeven dat u een Appaloosa wil of een Zebra. Dan zijn ze wel even bezig om al die latjes te verven (gna, gna, gniffel). Tenzij u dat dan weer moet betalen.... zucht. Succes ! En wij zien graag foto's van uw Hektor's, want onze Hektor is helaas al een tijdje geleden heengegaan en wij missen hem nog steeds....  We zijn dit jaar vroeger dan normaal met ons artikel over de mooiste veulennamen voor 2019 en de regels per stamboek. De lente leek vorige week al in volle gang en nog even en de eerste veulens zullen door de wei dartelen. Voor een fokker is de geboorte van het veulen of de veulens het absolute hoogtepunt van het jaar. Aan jou als fokker de eer om dit lieve, nieuwe wezentje een naam te geven. Die naam zal worden vastgelegd en daar zal hij of zij het lang mee moeten doen. Het is dus een zaak van groot belang! Sommige mensen veranderen wel paardennamen of geven een andere roepnaam, maar de naam, zoals die op de papieren wordt vastgelegd, zal altijd de officiële naam blijven.  |
Het leukste blog over paarden en pony' s: humor, kennis, inzicht en verdieping.
Lees, lach, huil, geniet, huiver, wees vooral kritisch en hou van je paard of pony. Want dáár gaat het om! 
Categorieën:
Alles
Auteur:PaardenColumns is geschreven door Marga Kuitenbrouwer - Van der Vet. Zij is zelfstandige en schrijft voor de paardenwereld, en andere branches. Mede-AUTEURS:
Meest gewaardeerde blogs:
Veulennamen 2019 Het nieuwe recreatiepaard Polosport: elitair? Paardenwinkelparadijs Verliefd op de veearts Veulencursus De gemiddelde prijs voor fjordenpaarden BETOOG: fjordenpaarden! Konikpaarden in Bourtange De eeuwig groene weilanden Paarden Columns © 2019
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar mijn website. Archieven:
Juli 2019
Hier jouw advertentie? Daar valt over te praten. Én een zak biks of wortelen voor onze paarden natuurlijk....
Paardenfotografen opgelet: een mooie - internationale - website bouw je met:
A R T F O L I O |
