Kunnen honden en katten ook corona krijgen? Daar zijn de wetenschappers onderzoek naar aan het doen. Het zou een nachtmerrie voor vele huisdierenbezitters zijn en dus wachten we de resultaten in spanning af. En een nóg grotere nachtmerrie: als paarden het óók zouden kunnen krijgen…
Maar een goede paardenmeid is op haar – onvoorspelbare – toekomst voorbereid, en dus gaan we aan de slag!

Afstand, wat is dat?
Een paard is een kuddedier. Paarden zoeken niet alleen bescherming bij elkaar maar ook genegenheid. Als ze elkaar mogen is dat duidelijk te zien: ze kunnen niet van elkaar afblijven. Lekker schuren, het liefst de hele dag. “Krab jij mijn manenkam? Dan zet ik lekker mijn tanden in jouw schoft”. 

Bumperklevers met hoofdletters
En dan ineens schrikt de kleine of grote kudde. Ze zetten het op het een lopen. Ze zijn natuurlijk niet voor niets vluchtdieren en de eerste schrikreactie is dan ook altijd, maken dat je wegkomt. Het liefst galopperen ze dan zó dicht tegen elkaar aan dat je bijna denkt dat ze elkaar lichamelijk ondersteunen. Zij aan zij, kop aan kont. Een file vol bumperklevers is er niets bij.

Hangjongeren en -ouderen bij het hek
En dan nog iets wat moeilijk wordt om af te leren: groepsvorming bij het hek. Daar staan ze dan allemaal. Samen wachten op voer of uit de voerbakken eten. Op een enkel paard na met voernijd, zijn de meeste paarden toch enorm sociaal. Af en toe zijn er wel irritaties en wordt er dreigend naar elkaar gekeken, een trap verkocht, maar zelden hebben deze incidenten een nare afloop. Daar kunnen de Amerikanen nog wat van leren, die elkaar bij de eerste beste irritaties overhoop schieten.

En hier onze 'paarden-coronamaatregelen':

De mondkapjes kunnen we wel vergeten. Dat zal een paard nooit pikken. Óf ze eten gewoon het mondkapje op, óf het zal een crime zijn die überhaupt om te krijgen. Bovendien: een paard ademt door zijn neus en zal bij de lichtste vorm van benauwdheid echt niet zo dapper zijn als de mens en denken: "ach, het went wel… de bushalte is al in zicht….'

Maar hoe gaan we dan paarden leren om afstand te houden? Dat zal een hele toer worden… Ik ga beginnen door ze de bovenste foto te laten zien. Kijk, dames, zo moet het dus… 1,5 of 2 meter afstand houden, lukt best. Het weiland is groot genoeg. Volg de pijlen maar en hou je aan de aanwijzingen!

Géén groepsvorming meer bij het hek. Daar zal ik een bord ophangen, waarop het symbool duidelijk genoeg is.

En krabben tegen de jeuk of om de liefde te tonen voor je mede-paard? Even niet, meiden. Tenzij je van hetzelfde huishouden bent…

Wat zeggen jullie? Jullie zijn min of meer allemaal familie van elkaar  en wonen op hetzelfde adres?…. Oh…. Uhhh ja, daar had ik even niet aan gedacht... Ach, misschien ben ik een beetje in de war door deze coronatijden...

Een gehuurde veewagen zette ons af bij Voorthuizen en daar gingen we. Vier meiden met drie paarden en één pony. We zouden zeven dagen lang een zelf uitgestippelde route gaan rijden over de Veluwe.

Vanaf het allereerste moment nam Undra, de IJslandse pony, de leiding en bleef dat vervolgens de hele week doen. Undra was in haar element. Onze drie grotere paarden accepteerden haar leiderschap en volgden haar zonder discussies. Ondanks de voorbereiding qua training op deze tocht, viel het namelijk toch niet mee voor onze paarden. Zij waren gewend om rondjes in de manegebak te lopen of hooguit een uurtje per dag het bos in te gaan.

Eind van de dag zetten we de paarden in de wei bij boeren in de buurt van de campings. Zelf overnachtten we in trekkers-blokhutten op de campings en sliepen als ossen. Het viel namelijk voor ons ook niet mee. Als je normaal een uurtje per dag paardrijdt, is zo´n zevendaagse tocht geen kattepis. Onze hoofdkussens verplaatsten zich al snel van de bagage achterop, richting “bovenop” ons zadel. We kregen blauwe billen en heel veel spierpijn. Eén van ons moest na dag drie met hulp van twee sterke kerels, van het paard getild worden.

De stralende zon verdween achter de wolken en we kregen ook nog eens te maken met twee dagen zware regen. Onze waterdichte jassen maakten hun belofte niet waar en we spoelden al snel van onze paarden. Al zwemmend over de ruiterpaden bereikten we de camping voor die nacht, maar het kampvuurtje konden we vergeten. Er restte ons niets anders dan een “warme maaltijd” in de plaatselijke snackbar.

Maar wat hadden we een lol. Met dertig kilometer per dag voelde we ons heuse survivals-specialisten en ´s avonds voor het kampvuur verbeelden we ons cowgirls op de prairie te zijn.
De paarden veranderden in flinke knullen en meiden. Na drie dagen klungelen liepen ze zonder angst over de schapenroosters heen. Ze dronken uit vennetjes en stonden zomaar helemaal los op ons te wachten bij de zoveelste sanitaire stop. Voor Undra was dit rondje Veluwe slechts een ommetje. Na vijf dagen leek ze ons treurig aan te kijken en leek te willen zeggen: “Gaan we nu al naar huis?”

Ons gevoel voor tijd en afstand was in vijf dagen behoorlijk veranderd. Vooral toen één van ons zei: “Tjee héé, en dan te beseffen dat we met de auto binnen een uur thuis zijn.” Dat was een vreemde gewaarwording. En helaas waarheid, de veewagen kwam ons weer ophalen en binnen een uur waren we weer thuis. Na een paar dagen hadden we de draad weer opgepakt van ons stadse bestaan.

Nu, jaren later, denk ik nog vaak aan deze tocht. In gedachte zwerf ik dan op een dapper paard over de uitgestrekte Veluwe. Ik denk aan de oneindig lange bospaden en de prachtige horizon over de heidevelden. Het campingvuurtje en de blokhut. Dàt was pas het echte leven.

Op de televisie zag ik onlangs een programma over Zomervakantie anno 2020.  Zoals bekend blijven veel mensen in Nederland en gaan naar een camping.

Stokpaardje mee
Aan een meisje werd gevraagd of ze zich niet 'verveelde'. Domme vraag,  want vervelen doe je je sowieso nooit.... als kind... op een camping... in de zomer...  met vriendinnetjes, een zwembad...  én stokpaarden.
Mijn hart maakte een sprongetje!  Wat een leuk meisje en dat ze dit zomaar vertelde zonder enige vorm van schaamte. Wat hadden wij dit vroeger ook graag gedaan, maar waren te bang om te worden uitgelachen...

Is 'hobbyhorsing' een sport?
Maar de meiden van tegenwoordig zijn trots en galopperen lekker rond op hun eigen gemaakt stokpaarden!  Vooral de meiden in Finland, waar de sport begon en waar het inmiddels een officiële sport is geworden.
In Nederland is dit nog ter discussie. Maar de organisatie van Horse Event heeft deze tak van de sport wel al toegevoegd aan het evenement: Hobbyhorsing. Hobbyhorsing is de Engelse term.  De sport wordt vooral door beoefend in Finland, Zweden, Engeland, Duitsland en Frankrijk.

Schaamte of trots?
Deze  meiden schamen zich niet dus voor hun hobby of sport. Waar wij als kinderen over een hek hingen, kijkend naar ponies en dromend van een eigen pony of verzorgpony, rijden deze stoere meiden gewoon lekker rond op hun stokpaardje. Of ze ooit de stap nemen naar een échte pony, doet er helemaal niet toe. Ze vermaken zich prima en zijn trots op hun mooie stokpaard-creaties.

Alles weten over stokpaardrijden:
Wil jij alles weten over stokpaardrijden en hoe je een eigen stokpaardje maakt?  Wij hebben het voor je op een rijtje gezet. Nu is het een beetje te laat om er nog een te maken  maar als je terug bent van vakantie en thuis aan de slag gaat, kan je volgend jaar een mooie fjord, haflinger of arabier met lange manen, meenemen naar de camping.
Of misschien ben je er zelf een beetje te oud voor maar kan je er iemand héél gelukkig mee maken door er één te maken.

Het lijkt nog maar zo kort geleden. Nederland zuchtte onder de records die werden gebroken qua weersomstandigheden.  Veertig graden in Nederland?  "Ga weg", hadden mijn voorouders gezegd, terwijl zij hun houten schaatsen onder hun schoenen bonden om even een stukje Elfstedentocht te schaatsen...

Naar de tropen
Die Elfstedentocht kunnen we waarschijnlijk schudden. Het wordt steeds onwaarschijnlijker wordt dat we ooit nog eens écht strenge winters meemaken in Nederland.
We hoeven straks niet meer naar 'de zon', de zon komt wel naar ons. Vaarwel groen en nat Nederland, hallo droogte, hitte en woestijnen.

Paardenmensen, paardenzorgen
De meeste paardenmensen hebben deze hete dagen echter grote zorgen. Hoe zorg je dat jouw paard niet bezwijkt door de hitte, wordt opgevreten door de horzels en in een sappige groen weiland kan staan, in plaats van een uitgedroogd stukje land?
De paarden overdag binnenhouden en 's nachts naar buiten? Of zorgen voor schuilstallen, die wel rechtop blijven staan als ze met hun dikke billen er lekker tegenaan gaan schuren...

Bomen zijn airco's
Bomen in het weiland of er omheen! Uitstekend idee voor schaduw en koelte. Niets zo mooi als een grote dikke eik in of langs het weiland, waar ze lekker onder kunnen staan. Maar dan moet het natuurlijk ook weer geen eikenboomprocessierupsen gaan regenen.... zucht.
Struiken, hagen zijn ideaal voor de balans in de natuur. Toch zie je vaak dat paarden daar nauwelijks staan. De muggen zijn plaaggeesten en een eindje verderop in de volle zon, maar iets meer wind, vinden ze vaak een betere optie. De keuze van hagen is wel belangrijk. Sommige hagensoorten zijn echt veel beter als weide-afscheiding dan anderen.

Hitte management
Wat je ook besluit te doen met de paarden, denk goed na over hitte-management. Het ene paard kan beter tegen de hitte dan de ander. Onze wijze fjorden (ja mensen, dat mag gezegd worden), houden zich rustig en lijken er amper onder te lijden. Als ze op stal willen, dan geven ze dat wel aan. Ze wijzen met hun voorpoten naar de stallen of gaan er zelf vast heen. Het hek is open gesmolten en een stroomstootje voelen ze toch niet als het zo heet is...

Terrasjes hangen of je paard afkoelen
En dan zeggen velen: "Genieten toch?"...  Eerlijk gezegd ken ik maar weinig paardenmensen die terrasjes hangen of in de zon braden, als favoriete bezigheid zien. Paardenmensen zijn vaker bezig hun paard af te koelen en  in de binnenbak door te gaan met trainen. En harder te werken dan ooit, want juist als het bloedheet is,  hebben de paarden en pony's meer verzorging nodig!

Wat doe jij met je paarden, als het zo heet is dat de mussen van het dak afvallen? Wij zijn benieuwd naar jouw creatieve ideeën en verstandig hitte-management.

Ochtendgloren

1) Aanbreken van de dag
2) Begin van de dag
3) Begin van de ochtend
4) Dageraad
5) Het aanbreken van de dag
6) Morgenschemering
7) Morgenstond
8) Ochtendstond
9) Zonsopgang

De definities van  'ochtendgloren'. De omschrijvingen en synoniemen geven aardig het mooie gevoel dat we allemaal hebben tijdens ochtendgloren. Maar graag vullen wij nog even aan:

10. Niets zo mooi als een paard in de wei tijdens ochtendgloren !

Wie mooie foto's heeft van paarden in de nevel: stuur ze gerust op en wij vermelden naam en link.

Over fotografie hebben we al een paar artikelen geschreven:

Tips & Tricks:
een fotoshoot met jouw paard

Paardenfoto's als kunst!

Bijzondere paardenfoto's

Maar wist je dat je tegenwoordig ook geluid kan koppelen aan foto's en het beeld kan laten bewegen?
Het wordt steeds gekker, of geavanceerder, het is maar hoe je het bekijkt.
Op deze foto ontbreekt het geliefde paard en daarom dachten we: hoe maken we de paarden wél aanwezig?
Het resultaat: de paarden zijn te horen en ze galopperen door het beeld!  Hoe is het mogelijk?!
Inderdaad, het is tegenwoordig mogelijk !

In de Google Play store zijn verschillende programma's of apps te vinden waar je met met een hoop gepuzzel je foto 'levend' kan maken.  Het is inderdaad even puzzelen en stoeien, maar als je eenmaal in de gaten hebt hoe het werkt, dan valt het reuze mee. Dan is het gemakkelijk en zelfs ontzettend leuk om foto's te 'verbouwen' tot ware filmpjes.

Let op:

• Uiteraard heeft het wel beperkingen. Je kan niet van een grazend paard een paard maken die over een hindernis springt. Wellicht wel als je twee foto's samenvoegt, maar het heeft wel beperkingen. Het blijven foto's die bewegen.
  
• De geluidsrechten en de rechten van een foto die je er bijvoorbeeld doorheen zet, moeten wel rechtenvrij zijn. Gebruik nooit geluid of foto's die niet rechtenvrij zijn, je kan er wel degelijk problemen mee krijgen en daar zit niemand op te wachten.
• De filmpjes kun je publiceren op jouw eigen website, YouTube, Vimeo en Sociale Media. Bij Instagram geoon in de feed (tot 1 minuut). Als het filmpje langer is dan 1 minuut, dan kan je het op IGTV plaatsen.
  
• Maar let erop dat je ze niet te lang maakt. Een minuut is echt het maximum. Anders wordt het al gauw langdradig en saai.
  

Van bovenstaande foto werd door @Hans_Pecheur (Instagram) dit filmpje gemaakt:

Ben jij ook creatief met foto's: editing of filmpjes maken? 

Stuur ze gerust op, wie weet plaatsen wij dit filmpje en krijg je een daverend applaus van alle PaardenColumns lezers !

Wat hebben een merrie die denkt dat ze een giraf is, een veulen met een bijzondere naam, een stiekemerd, een telefoontje uit Idaho, Amerika en een transgender gemeen? 

Lees, huiver en geniet van bijzondere verhalen over bijzondere bevallingen.

Nu we allemaal beperkt zijn in onze bewegingsvrijheid, denkt iedereen vast vaak terug aan mooie momenten die nu niet mogelijk zijn.
Voor de meesten zal dat een zomerse dag op een terrasje zijn in een drukke stad. Of een festival, evenement of concert. 
Voor paardenmensen waarschijnlijk meer een hele grote, spannende wedstrijd, de stro-dorpen met standjes en tientallen bekende tegenkomen: beleefd een hand geven of een dikke knuffel. Of een clinic, groepsles, evenement...
Of een gezellige buitenrit met zijn allen, kampvuurtje na afloop en liefde voelen voor elkaar, de paarden en het moment.

Tja, mensen het valt niet mee.  Ineens zijn we overvallen door een Pandemie die al vele doden op zijn naam heeft staan. Afstand, afstand, afstand houden is een noodzaak en die handen geven en knuffels doen we maar even een (lang?) tijd uitsluitend virtueel.

Van ons een heerlijke column in de herhaling.  Hoe mooi kan het zijn. Een trektocht over de Veluwe met je vriendinnen en slapen, hutje-mutje in trekhutten.  De enige zorg toen: blaren op onze billen ;>)

Fijne zondag, lieve paardenmensen !