De crisis

Uit de oude doos: De economische crisis (2008-2012) hakte er voor de meeste paardenmensen flink in.  Fokkers, pension-eigenaren, maneges en handelaren gingen failliet en de 'gewone' paardenmens kon het onderhoud van zijn of haar paard niet meer betalen. 
We laten de paarden aan het woord. Hoe hebben zij deze moeilijke periode ervaren?

De paarden van FJORDENCENTRUM WESTERWOLDE:

Vroeger waren wij hete volbloeden, Welsh Cobs of kleurrijke Appaloosa's. De laatste jaren zijn wij Fjorden en zo blond als onze baasjes zelf is. We worden op het centrum geboren en blijven voor de fokkerij, of we vertrekken naar verre Oorden. “Auf Wiedersehen!”,  roepen wij dan in koor en hopen natuurlijk dat ons relaxte leven bij de volgende baas wordt gecontinueerd.

Niets te klagen
Over het algemeen hoor je ons namelijk niet klagen. We krijgen ons natje en droogje.  En dat tweebenige wezen is altijd met dat groene ding op wielen bezig onze mest weg te halen. Vaak moppert ze een beetje links en rechts en soms is ze nog drukker dan die twee kleinere versies van haar die over het erf stuiteren. Rare wezens, denken wij dan, die mensen...

Water uit haar ogen
Maar goed, onlangs gebeurde er iets vreemds. We zagen water uit haar ogen stromen en ze maakte een vreemd geluid!!

We keken elkaar aan en wisten eigenlijk niet zo goed wat we nou weer verkeerd gedaan hadden...

We waren de laatste dagen braaf geweest. We hadden geen rodeo-paardje gespeeld tijdens het rijden en op de buitenrit waren we ook niet bezig geweest om ieder grassprietje onderweg even te proeven. Op stal en in de paddocks hadden we niets gesloopt.
De jonge ruin, had al weken geen omheiningen afgebroken en voor zover we weten waren de hengsten in het natuurgebied niet aan de wandel gegaan. Waarom ze zich dáár nou zo druk over maakte, begrijpen we trouwens nog steeds niet. Als wandelaars een hek laten openstaan, is het toch vrij logisch dat je dan als kudde jonge hengsten op pad gaat? Hallo héé, en dan een paar lekkere merries onderweg even te grazen nemen.... Je leeft maar één keer hoor!

We besloten maar te doen alsof er niets aan de hand was en we gingen door met onze favoriete hobby; eten. Onderling deelden we wat blikken en vraagtekens met elkaar, maar aangezien wij bekend staan als koelbloedige wezens, besloten we ons daar ook maar naar te gedragen.

Kudde verkleind
Sinds dat rare avontuur hebben we dat fenomeen niet meer meegemaakt. We zijn met wat minder en ook de hengst is voorgoed vertrokken, maar de baas zegt dat 'de Crisis' gelukkig voorbij is. Wat dat betekent mag Joost weten, want voor ons is het alleen maar beter geworden. Aangezien wij alles meten in kwantiteit in plaats van kwaliteit, kunnen we gerust stellen dat de aantal vierkante meters gras is verdubbeld per fjord en dat is voor ons het hoogst haalbare qua welzijns-niveau.

Lang leve de Crisis! is onze conclusie... maar dat zeggen we maar niet hardop want ons baasje weer “lek” te zien, willen we liever niet.
Ze is en blijft een mens... rare wezens hoor...