Een hoefsmid met losse handjes

De klep van de trailer gaat open en een tweejarige merrie stormt naar buiten. De merrie meet slechts 1.40 maar steekt torenhoog met haar hoofd boven de wereld uit en bekijkt vol interesse haar nieuwe, tijdelijke verblijfplaats. Ze is razend druk en blijft dat helaas na een paar dagen nog. Slik, slik, m’n vriendin had toch een iets ander beeld geschetst van deze logé met de woorden: “kúiken-mak”.

Geen probleem
“Hoe is ze bij de hoefsmid?”, vraag ik haar een paar dagen later met trillende stem door de telefoon. “Kuíken-mak, geen enkel probleem”, antwoord mijn probleemloze vriendin die nergens een probleem in ziet.
Nou, dát zullen we weten een paar dagen later...

Geen voorspel
Die dag grijpt hoefsmid X onmiddellijk een voorbeen van de merrie en neemt haar in de houdgreep. Ik spreek de merrie geruststellend toe en vertel dat er nou eenmaal mannen zijn die liever meteen aan het serieuze werk beginnen, zonder al te veel voorspel. De merrie schrikt van de directe benadering, neemt een sprong en zie zo, ze staat weer op haar eigen vier benen. Dat vindt Hoefsmid X natuurlijk niet zo leuk. Hij geeft wat commentaar op haar drukke karakter en gaat vervolgens verder met zijn werk. Dit houdt in: een enorm gevecht breekt los en  in een kwartier tijd maken we het volgende mee:
Een briesend paard op het erf dat gerichte meppen uitdeelt jegens haar belager, rondvliegend hoefsmid-gereedschap, een neuspraam die totaal geen effect heeft, een doodsbenauwde stagiaire van de hoefsmid, die ongetwijfeld nu over een andere beroepskeuze nadenkt, stoom dat uit de oren van hoefsmid X komt, een flinke temperatuurstijging en een doodongelukkige paardenvrouw die er bovenuit schreeuwt dat hier ogenblikkelijk een eind aan moet komen.

Niet goed
“Je bekijkt het maar, met je k*t-merrie”, roept Hoefsmid X mij nog na, terwijl hij een peut gas geeft en met zijn bus het erf afrijdt.
Daar sta ik dan op bibberende benen met een merrie aan de hand die nog in een shock-toestand is. Wat is hier in godsnaam misgegaan, denk ik ter plekke en vele dagen later nog steeds.

“Hoe was ze bij jou bij de hoefsmid?”, vraag ik wederom aan mijn vriendin met trillende stem door de telefoon. “Kuíken-mak, geen enkel probleem”, antwoordt mijn probleemloze vriendin die nergens een probleem in ziet.
De merrie gaat een paar weken later retour naar de stallen van mijn vriendin en is dus, goddank, mijn probleem niet meer.

Geen klant meer
Toch bel ik de hoefsmid af en zeg hem dat zijn diensten niet meer nodig zijn op ons erf. Ja, de merrie was jong, de merrie was vervelend en een tikkeltje agressief. Maar toch, hoefsmid X had haar wellicht met iets meer tact, geduld en liefde kunnen benaderen. We praten tenslotte over een – jonge - mèrrie. Geef ze een complimentje, een aai, een wortel, een knuffel en stel ze gerust... dan had hoefsmid X wellicht een probleemloze daad verricht.