Een magische droom: een veulen op komst!

Inge wacht op een nog ongeboren merrieveulen van een Schwarzwälder Fuchs merrie. In Deel 1: van een Magische droom vertelde zij ons waarom een merrie van dit ras haar grote droom is.

In Deel 2 vertelt Inge over haar jeugdliefde en een dubbel gebroken hart. Dat gevoel kennen vele paardenmensen, je hart breekt als je paard sterft of als je,  noodgedwongen,  jouw paard moet verkopen. Maar het leven gaat verder en de magische droom van Inge is lekker aan het groeien in een warme, veilige buik van een Schwarzwälder merrie!

nu:

Deel 3: Een veulen op komst!

Toen ik mijn bonusdochter steeds meer ging helpen met haar pony, smeed een passie voor paarden goede band tussen ons. Ik dacht...wie weet ooit....ooit weer mijn eigen paard, dat zou een droom zijn.

Ik was wat aan het googlen, zoeken naar sobere rassen, koudbloeden, niet te groot, koel in het hoofd. Iets dat niet veel bereden hoeft te worden en ook veelzijdig is. En iets met een bijzondere uitstraling. Ik kan niet elke dag rijden en niet meer zo intensief, dus fijn als de jongens of mijn bonusdochter het over kunnen nemen. Dus het moest een ras zijn dat ook op het land kan en lief is voor kinderen.

Ik weet niet waarom... maar ineens zag ik een foto van een Schwarzwälder Fuchs, ik dacht ja! Dat is het droompaard! Het ras heeft alle kenmerken van wat ik zocht!

Ik vond een Schwarzwälder Fuchs stoeterij in Nederland, van eigenares Marja de Bruijn en maakte een afspraak. Eerst wilde ik informatie verzamelen en ze eens in het echt kunnen bewonderen. De mensen van de stoeterij  waren zo ontzettend gastvrij. We waren  onder de indruk van de stoere hengst Modim met zijn donkerbruine maar zachte ogen.
De 'Fuchs' is een robuust paard, dat kracht uitstraalt en tegelijk elegantie en dan zo'n rustgevende zachte blik in hun ogen. Toen ik Modim aankeek, gaf zijn blik mij het gevoel dat alles goed was op dat moment. Hij bracht zijn kalmte op mij over.

Eigenlijk was ik niet van plan een paard te kopen. Ik wilde gewoon meer informatie over dit magisch mooie paard. Thuis vertelde ik mijn partner erover, nu was hij ook wel heel nieuwsgierig. Ik vertelde hem over die stoere maar lieve Modim, over hoe magisch mooi die paarden daar waren, hun blik in de ogen, het zeldzame ras, sober en rustig paard... kortom een droompaard!

Ik had op internet een hengst gezien. Maar mijn partner zei; je kan niet meer intensief rijden, misschien is een merrie een optie zodat we met dit bijzondere ras zo nu en dan eens een veulen kunnen fokken? Daar had ik nog niet over nagedacht, maar dat maakt de droom wel compleet. Ik heb altijd al graag een veulen gewild en hoe geweldig zou het zijn als we dit prachtige ras kunnen behouden door er zelf mee te gaan fokken?

Ik belde Marja voor een vervolgafspraak. Graag wilde ik alles weten over hoe het in zijn werk zou gaan wanneer ik een veulen van Modim zou willen. Ook wilde ik mijn partner en bonusdochter kennis laten maken met de Fuchs.

Op 4 maart stond ik weer op de stoep van de Schwarzwälder Fuchs stoeterij. We werden weer hartelijk ontvangen en er volgde een heel gesprek. Over het stamboek, de bloedlijn van haar hengsten Modem en Modim. Hoe het fokken in zijn werk gaat. Hoe ze haar veulens opvoedt. Welke mogelijkheden er zijn met betrekking tot eventueel beschikbare hengsten.

Het is niet gemakkelijk. Er zijn maar weinig paarden van dit ras. Zoals ik in het vorige column al vertelde zijn het er wereldwijd nog maar zo'n 1000. Voor het fokken van dit ras moet je goed opletten dat je geen inteelt krijgt. Het grootste deel van dit ras loopt daarbij ook nog eens in ons buurtland Duitsland, waar de Schwarzwälder Fuchs oorspronkelijk dan ook vandaan komt "het paard uit het zwarte woud".

Op dit moment is er één merrie drachtig waarvan het veulen verkocht kan worden. Ze is drachtig van Modim. Bij een aanbetaling heb ik recht op het veulen. Dus die afspraak staat. Stuur de rekening maar, zeg ik helemaal blij.

Marja heeft zelf ook les gegeven en gaf mijn bonusdochter nog wat supertips mee. We zaten te springen om naar de paarden te gaan. Marja leidde ons rond. De drachtige merrie Amber "stamboeknaam Fleur" liet me aan haar buik voelen. Ik legde mijn handen in haar dikke wintervacht. Haar dikke buik bewoog heftig op en neer. Ik realiseerde me dat dit heel bijzonder is, niet alleen vanwege het zeldzame ras maar, ook omdat dit misschien wel mijn veulen word.

De merrie zal bevallen in juli 2020. Afwachten is of er een wel een merrie veulen word geboren. Zo niet, zijn er bij een collega van Marja nog drie andere merries drachtig van hun hengst Modim. Het moet gek lopen wil Modim vier merries drachtig hebben gemaakt met een hengstveulen haha.

Marja wil mij zelfs de kans bieden bij de bevalling van haar merrie en dus de geboorte "van hopelijk mijn merrieveulen" aanwezig te kunnen zijn! Daarna zal zij mij helpen wijs te worden in de bloedlijnen van de Fuchs, hun achtergrond en straks het fokken.

Was het maar vast juli!