Exit zomertijd!

Ik heb het de fjordenpaarden nog zó uitgelegd! De avond tevoren vertelde ik aan de merries: "Meiden, luister: vannacht gaat de klok een uurtje terug. De zomertijd is voorbij. Het is economisch rendabel gebleken als we in de zomer een uur langer licht hebben dus besloten de mensen dat in de zomer de klok een uur vooruit gaat. Maar de natuur moet niet overstuur worden en dus gaat in de winter de klok weer een uurtje terug.

Uurtje langer in bed blijven
Ik kan zodoende morgenochtend een uurtje langer in mijn warme bedje blijven liggen. Begrépen?"
Ik liep snel weg want ik zag de bui al hangen. Ja hoor, daar gingen de dames in onderling overleg. 'Economisch rendabel? zomertijd? een klok..? mevrouw wil uitslapen...???'

De volgende ochtend sluip ik stilletjes door het huis, geen lichten aandoen, niet met deuren smijten. Een observant zou al snel denken dat ik zo lief ben voor mijn eigen gezin om hun slaapbehoefte te respecteren.

Maar niets is minder waar.  Ik ben gewoon klaarwakker maar ik wil de paarden niet wakker maken.  Vermoedelijk denk ik hardop want de merries hebben mij in de gaten. Oh hellup! Het begint... !!!

De eerste merrie hinnikt...
De tweede, de derde en ineens allemaal. En dan het ergste dat de mens kan overkomen. Er volgt een kettingreacties van geluiden.
De hengst begint te brullen. Luidkeels overschreeuwt hij de merries en brult zo hard dat het erf trilt op zijn grondvesten. De hengsten in het natuurgebied kunnen zijn gebrul op afstand horen en zetten spontaan in canon in. De haan kukelukuut overstuur omdat hij zich gepasseerd voelt, de kippen kakelen mee, de poezen miauwen, de hond begint te blaffen en de honden van de buren slaan ook aan. Een fazant fladdert op en vliegt met veel lawaai weg. De reeën schrikken wakker en zetten het op een rennen richting de bossen. Het geluid blijft maar aanzwellen.

Ik houd mijn handen voor mijn oren en duik in elkaar...
Te laat. Spoedig zal de kakofonie van geluiden de hele buurt wakker maken. Een dik uur te vroeg ! Ze hadden een uur langer kunnen slapen. Dank je wel, Marga! Dank je wel dat je dit ons niet hebt gegund.
Ze zullen het dagen lang nog in mijn gezicht wrijven. Althans de dappere buurtgenoten, de meesten zullen het achter mijn rug doen. Zij zullen het op verjaardagen bespreken, in de supermarkt, bij het hek van het schoolplein. "Dat ene uurtje extra... had die rotmeid nou niet gewoon in bed kunnen blijven zodat haar merries hun koppen dicht hielden?"

Stil! Alsjeblieft!!!
Ik ren naar buiten naar de stallen, duik bovenop de ton met biks, schep in een razend tempo de voeremmers vol en slinger het ontbijt naar de paarden. Dat kunnen ze wel waarderen. De merries genieten van hun eten en hun kaken bewegen ritmisch op en neer. Het gehinnik is gestopt. Voor even, althans...

Alleen mijn hartslag bonkt nog en trillend op mijn benen loop ik richting het huis terug. Hoe ga ik dit verantwoorden aan allen die wakker zijn geworden?

Ik kan er echt niets aan doen jongens, de natuur begrijpt het hele zomertijd-wintertijd gedoe nou eenmaal niet.