Foto, foto aan de wand...

Stel je eens voor: je mag als cadeau een foto laten vereeuwigen door deze foto op aluminium of op canvas print  te laten drukken om aan de mooiste muur van je huiskamer te hangen. Een foto die iedereen zal zien en zal bewonderen.

Selecteren is te leren
Dat is zo eenvoudig nog niet! Want als echte paardenliefhebber heb je natuurlijk tientallen foto’ s van jouw paard. Misschien wel honderden.
We leven in het digitale tijdperk waarbij selecteren een moeilijkere opgave is dan fotograferen. Foto’ s maken is niet zo moeilijk want met talent en gevoel voor licht, kom je vaak al een heel eind. (Sorry, professionele fotograaf!). Maar de kunst is om de mooiste foto te kiezen en de anderen zo snel mogelijk te verwijderen, voor je zelf gaat twijfelen of door de foto’s het bos niet meer ziet.

De beste der besten
Van een professionele fotograaf (“Zie je wel; ik zet u toch op een voetstuk!”) leerde ik ooit het trucje; wees heel kritisch. Verwijder eerst alle onscherpe foto’s, hoe mooi ze ook zijn, daarna alles met een storende achtergrond of een irritant detail. In geval van paardenfoto’ s zijn dit vaak degene waarop het paard of de paarden hun oren in de nek hebben, dat staat niet zo aardig... Zet daarna de vijf beste overgebleven foto’s naast elkaar op je beeldscherm. Klik heen en weer en zie: de beste springt eruit en blijft over. Bij twijfel: de beste vijf bewaren, een paar dagen later nog eens kijken en opnieuw beoordelen.

Rust, beweging of emotie
En dan: wat is het doel van de foto? Gaat het om rust? Je wilt bijvoorbeeld een hele lieve ruin verkopen die uitermate geschikt is voor een bosritje. Kies je hierbij een foto van de ruin die zijn energie even kwijt moet en bokkend door de wei vliegt? Of ga je voor een minder spectaculaire foto waarbij de ruin naar je toe loopt en vriendelijk in de camera kijkt?
Ander voorbeeld: of wordt de foto een wanddecoratie in je huiskamer als ode aan je overleden lievelingspaard waarbij zijn portretfoto zijn bijzondere karakter weerspiegeld? Of denk je graag terug aan de dag dat je tijdens een dressuurwedstrijd de sterren uit de hemel reed en een professionele fotograaf (“Nog bedankt he!”) net dat ene moment perfect vastlegde?

Vroeger en nu
Hoe dan ook, je bent sowieso een geluksvogel dat je, los van dat mooie cadeau, een foto kan selecteren die aan al je verwachtingen voldoet. Vroeger was dat toch even andere koek. Het was een hele opgave om een goede en mooie foto van een paard te maken. Soms lieten we een professionele fotograaf komen (“Weet je nog?”). Die nam een hele dag de tijd en kende een hoop trucjes om het paard mooi en vooral attent op de foto te krijgen. Hij rammelde met een blikje met steentjes erin en maakte zo de mooiste portretfoto’ s. Of hij lag ergens in een hoekje van de wei, languit in het gras met een telelens. En ik maar achter de paarden aanrennen met zijn vlaggetjes of roeptoeters.

Of we schoten zelf een fotorolletje van 24 of 36 foto’ s vol, brachten het naar de plaatselijke fotowinkel en haalde het een week later weer op. En maar duimen dat er 1 of 2 mooie foto’ s bijzaten...

Gevonden; DE foto ! Of…?
Nu, ik ben er zo langzamerhand uit.
De vergroting zal een foto worden met een verhaal.

Het droevige verhaal achter de foto van onze merrie die haar veulen verloor, net een week na deze foto.

Of ons sulletje-rozewater, die gelukkig is uitgegroeid als een mooie en lieve ruin.

Of onze nachtmerrie. De foto zal perfect bij de inrichting passen qua kleur en sfeer.

Of toch maar de foto met mijzelf erbij ?(“Bedankt voor de bijzondere foto, lieve fotograaf!”)

Zoveel mooie paarden, zoveel verhalen, zoveel foto’s.
Ik kan niet kiezen, zelfs niet uit de beste vijf. Ik wil ze allemaal uitvergroten en ophangen als wanddecoratie.
Misschien doe ik dat ook want minimalisme is toch nooit mijn ‘ ding’ geweest en de muur is groot genoeg ;>)