Goed begin: grondwerk

The chornicles of prinses sunny en prins pretje

Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt?

Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters.  Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon.  In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt.

Deel 5 Droom of Nachtmerrie; gaat over grondwerk.  Sunny blijkt intelligent te zijn en pakt het zelf op.  Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn...

Deel 5:  Droom of nachtmerrie

Droom of nachtmerrie?

Na zo een paar weekjes observeren en koekeloeren naar mijn steeds minder staatsgevaarlijke merrie, ging ik toch wel denken , wat kan ik doen met haar?

Het beeld van een rijpaard had ik toch wel een beetje losgelaten, nou ja, eigenlijk helemaal.

Maar toch wilde ik iets met haar gaan doen en dan is YouTube en Google je beste vriend. Soms vervloek ik de moderne technologie maar ik trek er ook mijn voordeel uit.

Ik had intussen nog een beste vriend voor Sunny: een enorme oranje emmer die ik vulde met allemaal lekkernijen. Gewapend met DE emmer, die ik overigens nog steeds heb puur vanwege de nostalgie, liep ik langs het hek en verdomd, Sunny liep achter me aan.
'Grondwerk' noemen ze dat, top!  Wat een uitvinding!

Dus ik leerde haar, nog wel op mijn hoede langs het hek, stappen en drrrrrrraf en het wonderwoord 'HO' want dat vind ik het allerbelangrijkste.  Ze moeten leren stoppen door het 'HO' woord.   En ja hoor, natuurlijk voor iets lekkers, dat deed ze.
Mijn staatsgevaarlijke merrie was bijzonder intelligent. En zelfs na een tijdje zo oefenen 'TERUG'.

Wat een droom, zeker geen nachtmerrie tot nu toe.Uiteindelijk durfde ik dit kunstje ook wel in  de bak te doen. Met knikkende knieën, dat wel hoor, ik ben echt geen held, maar voor haar niet ben ik niet bang. Spannend vond ze dat wel, ik kwam toch wel erg dichtbij.  Dat vond ze best eng maar DE emmer won het altijd.

Intussen zijn we dan al een maandje of twee á drie verder. Ik had mijn Pretje ook nog, maar gelukkig genoeg kinderen om mij heen die hem soms iets extra aandacht gaven.
Al mijn aandacht werd natuurlijk opgeslokt door mijn lieve prinses en dat was ook broodnodig. Het leek alsof mijn prinsje Pret het allemaal wel prima vond, voor het oog. Toch merkte ik aan Pret dat het niet helemaal lekker zat.

Was het jaloezie?
Was het de omgeving?
Of wellicht de kudde?
Zou deze droom dan toch een nachtmerrie worden?

Wordt vervolgd!