Het grote vooroordeel

In een gezelschap waar ik het liever niet ter sprake had willen brengen, zei mijn dochter ineens: “Wij hebben paarden.” Oeps, daar stond ik dan, in verlegenheid gebracht omdat ik weet dat er veel vooroordelen ten aanzien van paardenbezitters bestaan.

Vooroordelen
“Oh ja, hoeveel?”, vroeg iemand uit het gezelschap enigszins cynisch. “Héél veel”, antwoordde dochterlief:“Wel 10.” Onmiddellijk zei ik erachteraan: “Nee hoor, maar vijf.” En terwijl ik dit zei, hoorde ik weer eens hoe belachelijk het klonk. Ik besef dat het hebben van paarden voor menigeen een onbereikbare droom is en corrigeer mijn dochter met ‘maar vijf’. “Toe maar”, zei een ander tegen mijn dochter terwijl hij mij aankeek, “dan zullen je pa en ma wel héél veel centjes hebben.”

Elitair
Thuisgekomen voelde ik nog me steeds ongemakkelijk. Zo gaat het nu altijd. Voor de meeste mensen buiten de paardenwereld, blijkt het toch altijd een moeilijk te verteren luxe. De paardenwereld is en blijft in hun ogen elitair. Velen associëren de paardensport met rijke mensen die paarden fokken of er komen beelden boven uit de springsport waarin peperdure auto´s als prijzen worden uitgereikt. Of de dressuursport waarvoor amazones de hele wereld over vliegen om hun grote elegante paarden te laten dansen op muziek. De mensport waar de mensen niet één paard gebruiken maar een compleet vierspan met nog enkele ‘reserve’-paarden stand-by. Of de Engelse jacht waar mannen te paard achter een vos in doodsangst aanstormen.
Als ze nou eens door zouden vragen hoe het ècht is om paarden te bezitten dan kon ik mij beter verdedigen tegen alle vooroordelen die er bestaan.

Hard werken!
Bij de meeste mensen roept zo´n opmerking van dochterlief negatieve gevoelens op. Niemand die eens vraagt: ”Oh ja, wat leuk zeg, hoe heten die paarden?” Of: “Zijn ze lief?” Nee, was het maar zo. Na jarenlange ervaring laat je het maar voor wat het is en probeer je het gesprek een andere kant op te sturen. Alleen mede-paardeneigenaren weten dat het hebben van paarden ook de nodige energie kost en veel offers aan tijd en geld vraagt. Iedere dag de stallen uitmesten, minstens 3x per dag voeren en controleren. In weer en wind zorgen dat de paarden ook beweging krijgen. Grote zorgen waarvoor de komst van de veearts noodzakelijk is en nooit eens onbezorgd op vakantie of zomaar spontaan een dagje weg.

24-uurs baan
Zo kunnen we nog wel even doorgaan, want we praten hier over grote wezens die liefde, aandacht en veel verzorging nodig hebben. Geen auto´s die je in de garage zet of honden die je, als het je even niet uitkomt, in de achtertuin uitlaat. We praten hier over een bezit waar je met heel je hart en ziel van moet houden. De kostbare momenten, zoals de geboorte van een veulen of het rijden van een mooie zondagse buitenrit, heffen de lasten van de overige 360 dagen van het jaar nauwelijks op.

Wederzijdse interesse?
Als je gesprekspartner je de tijd gunt om deze keerzijde van de medaille te belichten, komt er een reëel gesprek tot stand. Inderdaad: over een kostbare hobby. Het valt niet te ontkennen dat er een hoop geld in de paarden gaat zitten. Ze hebben nu eenmaal voer, schone stallen, hoefijzers en medische verzorging nodig. Daar ontkom je niet aan. Het is een keuze die je van tevoren goed moet overwegen, want als je voor je paarden kiest, heb je geen geld voor vliegvakanties naar verre oorden, etentjes buitenshuis of kunst aan de muur.

Noem het maar: Passie!
Dus waar de één liever 3 x per jaar op vakantie gaat om hoogtepunten in zijn leven te ervaren, geeft de ander liever zijn geld uit aan een mooi paard met een goed karakter. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen, zoals ondergetekende, die ondanks alle vooroordelen en nadelen echt genieten van het gehinnik dat hen tegemoet klinkt wanneer je naar de stallen loopt.