Het nut van paarden

Over dummies gesproken.... Onlangs kwam ik een buurvrouw tegen terwijl ik aan het wandelen was met mijn hond.
Ik woon in een buitengebied waar de huizen en boerderijen redelijk ver uit elkaar liggen. Langs de lange b-wegen en in een cirkel van 5 kilometer om je eigen erf heen, vallen alle bewoners onder de noemer “buren”. De betreffende buurvrouw zag ik niet zo vaak en dus was het tijd voor een sociaal praatje (OP AFSTAND!). Hoe is het met manlief, de kinderen en paarden, enne...

“...nu ik je toch zie... ik vraag me altijd af... ik zie overal wel paarden lopen, maar wat doen jullie daar nou eigenlijk mee?” vroeg ze.

Met “jullie” bedoelde ze waarschijnlijk bewoners binnen die cirkel of een nog iets grotere cirkel. Of de paardenwereld in zijn algemeen.

De vraag overrompelde mij. Wat doen 'wij' nu eigenlijk met paarden? Zoveel. In de paardenwereld bestaan er ontzettend veel verschillende disciplines om met paarden bezig te zijn. Dressuur (klassieke dressuur, vrijheidsdressuur, Spaanse rijschool), springen, military (eventing), endurance, western-sport (trail, pleasure, horsemanship, reining, barrel racing, pole bending, working cowhorse, cutting), draf- en rensport, keuringen, recreatief rijden, polosport, horse-bal, carrouselrijden, rodeo, gangen-wedstrijden, voltige, gymkhana, mensport (marathon, hindernisrijden, recreatief), natural horsemanship, ringsteken, paralympische sport, trec-sport, de jacht, therapeutisch rijden en stunt-rijden. Iets vergeten?

Ja, buurvrouw, dat is toch wel een heel rijtje. Noem mij maar eens een sport waarbij er zoveel keuze is qua disciplines of specialisatie. Los van het sportieve element kan het werken met paarden ook gewoon puur een leuke hobby zijn.

“Maar ik bedoel... ik zie zoveel paarden gewoon maar staan.” was haar antwoord.

Ja, dat klopt. De meeste paarden staan in een weiland, paddock of bij stal. Dat is hun huis. In een weiland hebben ze hun eigen indeling qua mesten, lekker rollen of slapen. De meeste paarden staan graag bij een hek en hebben graag overzicht en uitzicht.
Net als mensen trouwens. Voor een mooi uitzicht betalen we vaak grote sommen geld en in de keuken slaap je over het algemeen niet. In de woonkamer is geen douche en slapen gaat lastig op het toilet.
Paarden 'staan' in haar ogen maar wat. Maar dat is dus niet waar.

“er wordt zo weinig mee gedaan met die paarden. Kijk maar om je heen.”

Gedeeltelijk heeft ze gelijk. In onze omgeving zijn een paar grote weilanden waar jonge KWPN'ers in de opgroei staan. Vaak samen met leeftijdsgenoten in kuddes. Buurvrouw ziet het verschil niet tussen jonge paarden en oudere paarden en denkt dat deze jongelui daar eeuwig zichzelf staan te lummelen. Niets is minder waar. Zij staan daar keihard te groeien en zullen straks vol aan de bak gaan.

Een eindje verderop staan pony's van een fokker. Van alles door elkaar. Die staan gedeeltelijk op te groeien, gedeeltelijk te rentenieren. Ze zien er nu niet uit, maar wacht maar tot ze in de keuringsring verschijnen. Kampioenen!

Dan staan er ook her en der nog wat oudjes en paarden van mensen die gestopt zijn met de paardensport. Staan deze paarden maar wat? Misschien wel, maar de meesten hebben hun sporen verdiend en ik vind het alleen maar lovenswaardig dat deze paarden mogen blijven en verder goed verzorgd worden.

“Ik kan me best voorstellen dat paarden een vermogen kosten, wat heb je er dan aan als je er niet naar omkijkt” , verdraait ze mijn verhaal.

Paarden kunnen een vermogen kosten maar het is maar net hoeveel je als eigenaar er voor over hebt. Het gaat vaak om meer dan een hobby alleen. Het is vaak een passie en een levensstijl die paardenmensen drijft.

Daarnaast is het ook nog eens zo dat de een nu eenmaal graag geld uitgeeft aan zijn dier en de ander misschien wat soberder van aard is. Het is maar goed dat buurvrouw niet weet hoeveel vermogen daar in dat weiland loopt van die grote kudde KWPN-ers. Voor haar zijn namelijk alle paarden hetzelfde. De kleine oude shetlander die naast de zorgboerderij staat en de chique Fries die ooit de alleskunner van de buurt was. Die liep voor de wagen, onder het zadel, in carrousel en werd s' winters wel eens verhuurd om voor een Friese wagen over het ijs te sjeesen.

“.... want wat kost een paard nou eigenlijk wel niet?”

Ik zag de vraag al aankomen. Ja wat kost dat paard nou wel. En niet wat kost dat paard nou niet. Maar dat terzijde.

Een moeilijk te beantwoorden vraag. Ik noem maar de auto als voorbeeld. Een auto kun je voor 500 euro kopen en ook voor 500.000 euro's. Het is maar net wat je er mee wilt en van verwacht. Het vermogen, het merk, de status, de mogelijkheden of de collectors-waarde. Zo ook met paarden dus. Een paard kan een paar miljoen kosten. Maar over het algemeen zijn dat niet de paarden die je maar wat ziet staan in een weiland. Die paarden vliegen businessclass de wereld over en dansen op muziek een Gran Prix of springen over een muur. En krijgen staande ovaties van stadia vol publiek dat geniet van het spektakel. Dat mag ook wat kosten, vind die tak van de paardensport.

Onze dikke fjorden daarentegen kosten niet zoveel hoor, buurvrouw. Die worden gebruikt voor recreatief rijden en zijn ideaal voor beginners. Bovendien vrij sober van aard, of laat ik het zo zeggen die kunnen wel tegen een Nederlands wintertje en worden al dik van een plukje hooi.

“En al die kleding en zo. En die paardendekens, is dat nou allemaal zo nodig?”

Haar vraag klinkt niet echt als een vraag. Ik herhaal mijzelf wederom. Wat is er mis mee? Een middagje DIVOZA of Epplejack winkelen kan een groot feest zijn voor een paardenliefheb(st)er.

Zie het maar zo buurvrouw: het houdt de economie draaiende en maakt de paardenmeisjes en vrouwen (èn mannen) gelukkig. En die paarden geven misschien niet zoveel om een nieuw halster of een ander kleurtje dekens maar het zadel moet wel goed liggen en de paarden-snoepjes zijn heerlijk hoor.

Bovendien buurvrouw, je kunt maar beter een dochter hebben die op de manege rondhangt en haar geld uitgeeft aan een paardrijbroek dan een dochter die in het weekend partypillen slikt op een festival en zich maandags niets kan herinneren van het 'gebeuren'.

“Toch begrijp ik niet wat er nou zo leuk aan paarden is”, concludeert buurvrouw na mijn preek.

Vreemd, begrijpt ze het nu nog niet? Maar ach, het maakt ook niet uit. Ik begrijp niets van haar bingo-middagen en haar man die hele middagen zit te vissen langs het kanaal.
Dat hoeft ook niet. Ieder zijn eigen sport en ieder zijn eigen passie. Toch?