Hoe voorzichtigheid angst kan worden

Serie: The horse girl van Hooves Around The World

Zoals ik jullie de vorige keer al heb verteld, werd ik steeds nerveuzer van Bats. Dit was best een vreemde gewaarwording voor mij, ik rij al zo lang en zo intensief op honderden verschillende paarden dat ik nooit had verwacht zo angstig te worden. 

Realistisch gezien had ik nooit zo bang hoeven worden
Als Bats loopt, maar dan ook echt lóópt, dan sjouwt ze nog fijner dan mijn vorige dressuurpaard ooit heeft gedaan, terwijl ik daar Z mee reed. Bats is een lief paard, dat weet ik inmiddels. Als je haar met respect en begrip behandeld leert ze razendsnel, ze geeft mij nu elke dag haar alles en doet enorm haar best.

Of we nu in de bak dressuur aan het oefenen zijn, of op buitenrit gaan, ik voel aan alles dat ze haar uiterste best voor mij doet, maar daar vertel ik een volgende keer meer over.

Achteraf had ik voor Bats nooit bang hoeven zijn, en ik vertrouw haar nu in alles. Gisteren ben ik met haar nog op buitenrit geweest toen er ongeveer honderd koeien de wei naast ons in galoppeerden. Zelfs als Bats dan in passage door de berm paradeert, met haar staart op de rug en gesperde, snurkende neusgaten, ben ik nu niet angstig. Ik was in het begin te voorzichtig met haar, en het was moeilijk om de balans te vinden tussen respect en begrip, en voorzichtigheid. Doordat ik zo enorm voorzichtig was, was ik ook helemaal niet duidelijk in mijn gedrag en hulpen. Bats miste toen een stukje ondersteuning van mij en werd dus steeds moeilijker, en ik steeds angstiger. We hebben lang in deze cirkel gezeten.  
 
Hoe Bats veranderde door mijn angst
Hoe ik met mijn angst omging is in twee woorden te beschrijven: niet goed. Ik was constant verbaasd over hoe bang ik was om te rijden en over het feit dat ik paardrijden een tijdje helemaal niet meer leuk vond, dat ik totaal niet heb geprobeerd het op te lossen. Elke keer als ik weer een paniek aanval had terwijl ik onderweg was naar Bats, was ik alleen maar verbaasd. Dit was voor mij een verschrikkelijk gevoel.

Vanaf kinds af aan ben ik al helemaal gek met paarden en heb mij nooit een leven zonder paarden voor kunnen stellen. Nooit is die passie bij mij afgezwakt, ook niet toen ik een puber was of toen ik bijna honderd uur per week met paarden werkte, ik genoot er altijd met volle teugen van. Daarom werd ik in het algemeen heel onzeker in de tijd dat ik zo angstig was, niet alleen tijdens het rijden, maar ook in de omgang met paarden. Aan Bats kon ik dat goed merken, want zij voelde wel aan dat ik er niet meer 100 procent voor ging, daardoor werd ze zoals ik eerder al zei steeds lastiger.

Bats heeft lang geprobeerd aan mij te laten merken dat ze hulp van mijn kant nodig heeft, ze was tenslotte nog een erg groen en jong paard. Ik ben blij dat Bats zo lang “moeilijk heeft gedaan”, en dat ik uiteindelijk heb kunnen snappen dat ik haar met duidelijke en vriendelijke hulpen verder kan helpen, terwijl ik respect voor haar blijf tonen. 

Hoe kom je uit de vicieuze cirkel van angst?
Volgende week zal ik jullie vertellen over hoe ik uiteindelijk weer uit deze fase ben gekomen en hoe het daarna met Bats ging. Ook vertel ik jullie dan over manieren om je eigen angst of nervositeit tijdens het rijden onder controle te krijgen. Als ik deze tips twee jaar terug had gekregen was het bij ons waarschijnlijk heel anders gegaan. Het gevoel van angst en onzekerheid wat ik zo lang heb gehad gun ik geen enkele paarden liefhebber.

De hele serie: The Horse Girl