Junior: deel 2 van 'ongelooflijk'

Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns.
Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk!

Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 2 van jouw spannende verhaal:

Deel 2:  In het bos

Nora stapte door het bos en riep: "YARA! CHANEL! KELLY! ANNA! OLIVIA!! IK BEN HIER! IK BEN NORA! HELP!" Maar het enige wat ze hoorde was een vage echo. Ze sloeg zich verontwaardig voor haar hoofd. Nu wist ze wat Yara had willen zeggen. Dat ze Paal 21 al lang voorbij was. Nu is het te laat. Ze had het strand achter zich gelaten en was een vreemd bos binnen gegaloppeerd. Transylvania, wat is dit? Waar heb je me heen gebracht. Breng me alsjeblieft terug naar het strand, naar onze Club.

Ze wist geen uitweg, maar opeens kreeg Nora een idee. Ze liet Transylvania draaien, naar de richting waar ze vandaan kwamen. Dat bleek Transylvania helemaal niet leuk te vinden, dus ze keerde snel om. Nora zuchtte. "Wat jij wilt", zei ze en ze liet Transylvania aandraven. Ze liet de teugels los en deed haar ogen dicht, terwijl ze fluisterde: "Alsjeblieft, Transylvania! Breng ons terug... please, Transylvania!"

Toen ze een halfuur aan het draven waren, begon Transylvania te hinniken. Maar Nora merkte het niet. Ze was in gedachten verzonken. Hinnikend stopte Transylvania en ze begon plotseling te bokken, zodat Nora keihard op haar rug in het grind viel. Ze kwam overeind en gilde:

"TRANSYLVANIA! BEN JE GEK GEWORDEN! HET IS HARTSTIKKE GEVAARLIJK OM MENSEN ONVERWACHTS IN HET GRIND TE BOKKEN! FOEI, JE MOEST JE SCHAMEN!"

maar... wacht eens! We zijn op het strand, en daar is zand, geen grind. Plotseling herinnerde Nora zich alles weer. Ze viel Transylvania om de hals. "O, sorry Transy. Ik was aan het dromen tijdens het rijden! Waar heb je mij naartoe gebracht?" Nora keek om zich heen. Hier en daar kale bomen, hoewel het zomer was. Heel veel nevel. En.... Een huisje! Met een schuur. Daar zouden Nora en Transylvania kunnen overnachten.

Plotseling begon het te stormen. Een van de bladerloze bomen viel om en raakte Nora bijna! Achter zich hoorden ze een woest gegrom. Nora keek om. Een enge hond! Nora wist niet hoe snel ze het huis in moest vluchten. Zo te zien was het al jaren leeg, want het hout was verrot en rondom de schuur groeide grote planten. "Kom mee,  Transylvania!"

Nora greep haar pony bij de teugels en rende met Transylvania naar de schuur. Daar renden ze naar binnen. Eindelijk, veilig voor het onweer en de hond. Dacht Nora. Hier moet ik overnachten en overleven. Maar hoe...