Naar de zee!

Theresia kocht op 15-jarige leeftijd een paard. Met krantenwijkjes en oppassen had zij geld gespaard voor haar grote droom: een eigen paard.  Zij kwam echter niet uit een 'paardengezin' en wist nauwelijks waar ze aan begon.

Nu het zevende deel van deze serie!

Omdat ik al jaren niet meer op vakantie was geweest en mijn school-opleiding erop zat, en ik hoognodig eens uit huis moest, en ik droomde van galopperen langs de zee, had ik een korte vakantie naar Scheveningen georganiseerd.
De verkoper van Princess, met wie ik een beetje contact had gehouden, wilde mij er wel heen brengen voor een aardig bedragje. Princess zou in een stal van de manege Scheveningen komen te staan en ik kon logeren bij familie aldaar.

Geregeld! En zo geschiedde.

Vijf heerlijke dagen was ik alleen in Scheveningen en fietste van het logeer-adres naar de manege op en neer om vervolgens de hele dag met Princess langs het strand te rijden.

Spierpijn!
Arm paard, het mulle zand viel niet mee en ondanks haar lol in het beleven van al dit spannends, moest het haar toch zwaar zijn gevallen. De tweede en derde dag liep ze dan ook stijf van de spierpijn.

We reden vaak over het strand van de manege helemaal naar de pier van de haven van Scheveningen. En soms zelfs terug over de boulevard, tussen al de winkelende mensen door. Voor hen was het niets bijzonders. Er reden zoveel ruiters over het strand. Maar voor ons was het allemaal zo anders, dan de omgeving die wij gewend waren.  De bossen en de weilanden was onze habitat. De zee en het strand was zo anders...

Dat zee-water is eng!
De dagen waren zalig. Princess was elke dag opgewonden door de zilte zeelucht en moet van alles hebben geroken door de wind die er altijd waaide. Ze dribbelde met haar staart omhoog en deed haar Arabische bloed veel eer aan.
Het enige wat ze dus pertinent niet deed was in het water lopen. Nee, die golfjes waren doodeng! Bij ieder golfje dat op haar afkwam, stoof ze achteruit alsof ze werd aangevallen door wel iets heel engs! En dat terwijl ze het meertje van het Spanderswoud zonder enige twijfels iedere keer in sjeesde.

Alleen als ik naast haar liep, en dan ook nog eens aan de waterkant, ja dan durfde ze wel, hoewel het een gewichtige zaak bleef.

Gewoon doorgaan met dromen
Het galopperen over het strand was een droom die zeer zeker uitkwam, galopperen.... nee meer echt scheuren! Snel, sneller, snelst, soms leken we zo snel te gaan dat we vlogen door de lucht.  De horizon tegemoet waar geen eind aan leek te komen.

Betoverend mooi
Eén van de laatste dagen maakten we een grote rit door de duinen naar Meyendel.  De tocht door de duinen was zeer verrassend want op een gegeven moment reden we door zo'n mooi bos dat het me bijna deed denken aan de tekeningen en verhalen van Tolkien.

Een stukje natuur met ongewoon mooie oude bomen en struiken, prachtige beplanting en een oer oude sfeer. Dat dit nog bestond in Nederlanden specifiek in het overvolle Randstad, zo'n wonder...

In Meyendel aangekomen kon Princess even bijkomen in een stalletje waar meerdere paarden stonden. Lang bleef ik niet, alleen op een terras zitten is ook niet alles...

Eenzame puber met paard
Ondanks al het plezier met Princess langs het strand, door de duinen en natuurlijk op de manege, waren het toch een beetje eenzame dagen. De familie, waar ik logeerde, was niet geïnteresseerd in mijn avonturen en met mijn thuisfront lag ik aardig overhoop (daar ben je tenslotte een puber voor!). Geen gezellige telefoontjes naar huis. En veel aanspraak van mijn mede-paardenmens had ik niet.

Al mijn gevoelens werden geprojecteerd op mijn paard. Ze was mijn álles en dat zou nog een paar jaar zo blijven. Mijn vriendin, mijn tijdsbesteding, mijn grote liefde....

Als we dan zo over het strand galoppeerde met de wind door onze haren en manen, het zand omhoog spattend, het ritme van de galop en onze blik op de horizon, dan was Princess ook nog eens mijn grote TROTS.

Maar aan alles komt een eind. De vakantie was voorbij, terug naar huis en te grote zorgen voor een - aleenige - puber met haar eigen paard.
Toch was ik blij weer naar huis te gaan.  Daar kende ik in ieder geval een paar mensen en voelde we ons thuis in de bossen en de mooie omgeving rond Hilversum.

Serie: Een puber koopt een paard