Oh oh, die hopeloze hiërarchie!

foto: @kevinzeelenphotography

Op een avond doe ik met een groepje ouders oefeningen in een sportzaaltje van de lagere school om te leren wat de cursus ‘Weerbaarheid’ voor onze kinderen betekent.

De cursus is bedoeld om de kinderen voor te bereiden op het Voortgezet Onderwijs. Een beetje weerbaar worden kan geen kwaad. Straks zijn ze “brugpiepers” en dàt zullen ze weten...!

Staan als een boom
Wij leren deze avond ons territorium af te bakenen en duidelijk aan te geven waar onze persoonlijke grenzen liggen. We leren dat we ‘goed geworteld’ moeten staan, als een grote boom, zodat een ander ons niet omver loopt. En indien het er toch op aan komt, leren we klappen te ontwijken of mogelijk zelfs welgemikt uit te delen. Hopend dat mijn kinderen het gaan overleven en er leuke jeugdherinneringen aan overhouden, dwalen mijn zorgen af richting een jong fjordenpaard…

Lulletje rozewater
Er loopt namelijk een kleine kudde in het natuurgebied, waarvan er één het sulletje is. Tot twee keer toe kwam hij al naar huis gegaloppeerd, nadat hij vermoedelijk door de rest uit het weiland was gejaagd. Het jonge paard laat zich altijd door de bully’s in een hoekje trappen en durft niet in de buurt van het voer te komen. Als de anderen uiteindelijk klaar zijn, loopt hij quasi onopvallend in de richting van het voer om de restanten op te eten. Tot hij wederom wordt weggejaagd, want de anderen liggen net lekker uit te buiken naast de voerbakken en wensen niet gestoord te worden. Tja, sociaal gedrag is niet altijd een natuurlijk gegeven, ook niet voor kuddedieren.

Tedtalk
Ik spreek hem de volgende dag op menselijke wijze toe. “Luister,” zeg ik, “allereerst moet je je grenzen gaan bepalen. Laat een ander deze respecteren. Als een andere fjordy te dichtbij komt, maak het hem duidelijk. En ga voortaan als een stevige boom midden in de kudde staan, laat je niet wegjagen of omver lopen. Let maar op, de anderen zullen onmiddellijk respect voor je krijgen en je voortaan mee laten eten uit de voerbakken.”

Waarschijnlijk heeft hij er niets van begrepen. Maar gelukkig vonden we nog een ander sulletje. Samen kunnen ze zich redden tussen de dominantere jaargenoten. Ik zal voorlopig deze zomer maar met twee grote voerbakken langsgaan en de sulletjes apart te voeren. Hun plaats binnen de rangorde is bepaald en geen cursus weerbaarheid zal daar iets aan veranderen. Hun enige hoop is dat er ooit een andere fjord komt, die nóg docieler is en waar zij zich vervolgens weer op kunnen afreageren.
Het leven is hard.

Nerd zijn = cool !
Maar één troost voor mijn kinderen, straks op de grote school, indien ze geen stoere binken of koninginnetjes worden: Sulletjes zijn tegenwoordig cool! Zet gewoon je bril op, trek je tijdloze no-name-kleding aan en geef open toe dat je Wiskunde leuk vindt. Wie weet schuilt er een Bill Gates of een Tim Cook in je.

En voor de sullige paarden-jaarlingen: wie weet worden jullie nog eens beroemde, mooie hengsten. Of geweldig leuke ruinen, waar menig Penny-meisje meteen voor valt!