Op naar de top!

10/3/2020

Wat doe je als 24-jarige studente als je geliefde verzorgpaard dreigt te worden verkocht naar Amerika?
Een lastige vraag voor Britt Neijzen.
Zij maakte lijstjes, sprak met mensen en dacht goed na.

Waar waren we gebleven? Mevrouw Zoë, de prachtige Fries van Britt, was chagrijnig en deelde rake klappen uit. Britt brak haar arm en had eigenlijk nog ontzettend veel geluk gehad dat zij zichzelf beschermde met haar arm...

En nu? Hoe gaat het met Britt en Zoë ? Wij zijn ontzettend benieuwd of ze is hersteld en de moed heeft hervat om verder te gaan met Zoë. Het vervolg van 'back on track'.

Fotografe: Linda Perdon

Deel 9: Voor alles een eerste keer

Nu we dan echt weer aan de slag kunnen is het moment aangekomen voor allemaal 'eerste keren'. De eerste keer in het zadel was natuurlijk al een feestje, maar al snel volgde de eerste keer echt rijden. Yes, de training kon beginnen!

Ons eerste lesje
We waren zo lekker bezig dat ons eerste lesje al vlot gepland kon worden. Dat was een klein feestje opzich, aangezien ik mijn instructrice al sinds maart niet meer had gezien. We hadden wel veel contact gehad over de voortgang van Zoë, maar het was heel leuk om haar te laten zien waar we nu staan. Zoë deed mega hard haar best in de les en zowel mijn instructrice als ik waren onder de indruk zijn van haar vooruitgang.

Onze eerste buitenrit
Snel door naar onze volgende eerste keer. Eentje waar ik heel erg naar uit heb gekeken en iets wat ik ongelooflijk graag met Zoë wilde gaan doen. Onze eerste buitenrit!

Samen met haar vriendinnetje gingen we op pad. Zoë’s vriendinnetje is een minipaardje en wordt dus niet bereden maar ze loopt voor de sulky. Vlak voor we vertrokken bedachten wij ons ineens dat Zoë nog nooit de sulky van dichtbij had gezien en ze zou niet het eerste paard zijn die er van zou schrikken. Mijn stalgenootje reed, voor we weggingen, eerst een paar rondjes met het rammelende karretje om ons heen om haar reactie te peilen. Zoë vertrok geen spier, geen zorgen dus en gaan met die banaan!

Wat vond Zoë het spannend buiten! Het liefst was ze bij mijn stalgenootje op schoot gekropen. Maar braaf dat ze was! De bospaden vond ze stiekem ook wel heel leuk, maar door het dorp was toch wel doodeng. Met de knietjes opgetrokken tot haar neus en briesend als een wilde hengst stampte ze achter haar vriendinnetje aan. Drempeltjes vergen nog wat oefening, Zoë was zo bezig met alle nieuwe dingen om haar heen dat ze totaal vergat te kijken waar ze haar voeten neer zette. Toch bleef ze op de been en aan een los teugeltje konden we thuis het erf weer op. Ik was zo trots op mijn stoere held op sokken!

Fotografe: Linda Perdon

Verhuizing naar de 'eerste' binnenbak
Tijdens de zomer heb ik bij ons op de weide kunnen rijden met Zoë, maar nu de herfst haar intrede doet, is dit niet langer te doen. De buren hebben een grote binnenbak dus van de natte gladde weide verplaatsten wij onze training hierheen. Dat is toch wel anders hoor, in zo’n grote bak rijden! Zoë had nog nooit in een binnenbak gelopen en ook hebben we nog nooit eerder gereden in een andere bak dan thuis.

Onze eerste wedstrijd?
Zoë vond het begin super spannend, maar toen we eenmaal aan het werk gingen werd het snel beter. We hebben nog een lange weg te gaan en veel oefenen voor de boeg, maar terwijl we zo door de binnenbak stampten en we meer dan één bewonderende blik toegeworpen kregen (tja Zoë is ook gewoon heel knap), voelde onze eerste wedstrijd al een stuk dichterbij!