Op zoek naar een vriendje voor Maria

Op zoek naar een vriendje voor ezel Maria

6/22/2023

Gastserie: Club Maria

Ik ben op zoek naar een ezelvriendje voor Maria. Maria is mijn ezeltje. Ik vond haar toen ze 5 weken was. Zomaar op straat. Hier op Bonaire kan dat: er lopen een paar duizend wilde ezels los rond. Ik woon met Maria, 2 paarden en 5 honden in een verlaten dal. Off the grid, midden in de natuur.

Ezelvriendje!
Het idee van een ezelvriendje voor Maria komt niet van mij. Het komt van Tuaca. Tuaca adviseert me al meer dan 10 jaar. Een of twee keer jaar heb ik een afspraak met haar. Ze kijkt dwars door mijn verleden, heden en toekomst heen en vertelt me wat ze ziet en voelt. Ze wijst me de kortste weg naar mijn bestemming. Meestal zeg ik heel vaak ‘ja’ tijdens zo’n sessie. Ja, dat klopt, ja zo voelt het, ja dat is een goed idee. Ook het ezelvriendje voor Maria resoneerde. Kan Maria gelukkig zijn zonder een andere ezel? Dit heb ik me al vaak afgevraagd. Volgens Tuaca is het al genoeg als ze af en toe met een andere ezel kan spelen. ‘Het voelt alsof er vlak bij jou in de buurt een ezelvriendje woont’, zei ze. ‘Ik zie ook een lichtblauwe Volkswagen Kever.’ Ik dacht hard na. Ik kende niemand met een lichtblauwe Volkswagen Kever.

Naar het bos
De volgende ochtend herinner ik me ineens dat iemand uit de buurt zei dat er een wilde ezel in zijn bos zat. Hij had het bos net gekocht en omheind. De ezel wilde er niet af. ‘Kom’, zeg ik tegen Maria. ‘We gaan kijken of daar een ezel-vriendje voor je zit.’ Het omheinde bos is 500 meter verderop. Ik doe Maria aan de lijn. Dat hoeft normaal niet omdat ze automatisch achter me aanloopt. Maar sinds ze bij de papagaaienvereniging aan de overkant een gat in het hek ontdekte, wil ze rechtstreeks daarheen. En dan zoveel mogelijk zooien: alles aanraken en omgooien. Heel grappig maar niet handig voor de verhouding met de buren.

Maria's missie
Als we een paar honderd meter onderweg zijn, doe ik haar los. Het lijkt net alsof ze onze missie kent. Normaal is ze vooral bezig met eten en treuzelen tijdens het wandelen. Nu snuffelt ze aan takken en staart ze de bushbush in. Ze speurt. Grote oortjes luid naar voren. Bij de ingang van het bos ligt allemaal ezelpoep. Er is ook duidelijk een rolplek te zien waar meer ezels hun geur achterlieten. Maria herkent de rolplek en gaat door haar knieën. Haar hoefjes steken vrolijk in de lucht. Ze kreunt er altijd bij, dat vind ik zo schattig. Ineens hoor ik iets. Maria hoort het ook. Een ezel! Maria springt overeind, ik ga snel door mijn knieën. Gelukkig sta ik achter een struik. Als de wilde ezel me ziet, zal hij vluchten. Maria rent naar hem toe. Een paar keer rennen ze op en neer achter elkaar aan. Ik voel Maria’s plezier. Ze wil steeds van hem naar mij rennen, dat moet ze niet doen. Ze snapt niet dat ik eng ben voor hem.

En wég mooie jongen
Wat een mooie, jonge knaap is het! Shit, hij ziet me. Hij vlucht een ezelpaadje in. Maria kijkt hem na. Ze rent nog wat op een neer. We blijven nog een kwartiertje hangen maar hij komt niet terug. Laten we het bos maar in gaan, kijken of er hier ook een zit. Of was dit hem? De eigenaar van het bos vertelde dat hij de poort altijd open laat staan als hij er is, zodat de ezel weg kan. Ik vroeg me af hoe hij zo lang in leven kon blijven zonder water. Ze schijnen de cactussen te eten voor het vocht.

Balken
Dan horen we een ezel balken. Dat moet haast wel de ezel van net zijn. Het geluid komt uit dezelfde hoek. ‘Maria hij roept jou', zeg ik, 'ga kijken!’ Ze rent naar het hek. Haar oren zo ver naar voren, verder kan niet. Nieuwsgieriger kan niet. Ik blijf een beetje achter en kijk stiekem mee of ik iets zie. Maria roept niet naar hem terug. Ze balkt bijna nooit meer sinds Sky het paard bij ons woont. Dat schijnt normaal te zijn, alleen de meest dominante ezel van de kudde balkt. Ik zie niets, ik hoor niets meer. We lopen weer verder. We komen een paar skeletten tegen van geiten, die liggen er al een tijdje zo te zien. Er ligt ook een ezelskelet. Als een ezel hier sterft, wordt hij binnen een week opgegeten door de varkens en adelaars. Ik zou aan de tanden moeten kunnen zien hoe oud deze ezel was, maar ik kan in mijn hoofd niet meer vinden hoe dat ook al weer zat. Straks opzoeken.

Lichtblauwe Volkswagen Kever...
Ook nu weer overal ezelpoep maar we vinden geen ezel. Wel vinden we een autowrak. Als ik goed kijk, zie ik dat het een lichtblauwe Volkswagen Kever is.