Paardrijden met een visuele beperking

Gastblog van Quirine

Paardrijden is natuurlijk op zich al moeilijk genoeg. Maar als je een beperking hebt kan het nog net even wat lastiger zijn. Ik kan hier gerust over mee praten, ik heb zelf een visuele beperking. Niet alleen tijdens het paardrijden heb ik hier moeite mee, maar ook in mijn dagelijkse leven.

Mijn visuele beperking
Ik heb heel lang niet geweten dat ik echt een probleem had met mijn ogen, wel was het voor mij heel raar dat ik naast een object stond van 3 meter en het oprecht niet zag. Ook is het mij al heel vaak overkomen dat ik lekker op mijn gemak aan het dwalen was bij de weide alle paarden staan lekker rustig, en vlak erna zijn ze allemaal aan het rennen maar wat er gebeurd was? geen idee...

Tot een paar jaar terug nam ik het voor lief. Maar toen besloot ik toch maar een keer naar de dokter te gaan. Daar bleek dat mijn beide ogen wel werken maar dit niet tegelijk kunnen. Dit houdt in dat ik óf met mijn rechteroog kijk óf met mijn linkeroog. Ofwel, als ik met mijn rechteroog, kan alles wat met links wordt waargenomen niet worden verwerkt.  Die communicatie is er niet in mijn hersenen. Het gevolg hier van is vooral dat ik geen diepte kan zien, maar ook niet kan weten wanneer mijn paard moet afzetten voor de sprong. Dit  gebeurt bij mij vaak op de goeie gok.

Van groepsles naar privé-les
Ik heb jaren in een groepsles gereden, maar elke les was het hetzelfde. "Quirine je rijdt niet op de letters, Quirine je staat niet in het midden." Ik schaamde me kapot, ik leek wel een beginner maar ik kon er echt niks aan doen. Er is zelfs een instructrice geweest die beweerde dat ik niet kon rijden. Hierdoor heb ik echt veel aan mezelf getwijfeld.

Op een gegeven moment heb ik het open gegooid en kon ik privé-les krijgen. Wat een verademing! De instructrice, die mij hielp, liet mij gewoon wat aanrijden om te kijken waar en wat er misging. En waarom ik de F proeven maar niet kon halen. Want in de lessen kon ik de F5 qua rij techniek met twee vingers in de neus, maar het lukte me maar niet.

Het commentaar was vaak dat ik niet op de letters reed. Maar gelukkig kan ik vanaf nu af aan weer lekker rijden. Ik wordt geholpen in de les zoals ik dat nodig heb. En in de proeven kan voor mij de x met een pion worden gemarkeerd (ook het midden van de bak kan ik niet zien) en de jury houdt rekening met mijn beperking met punten tellen.

Paardrijden met een beperking is moeilijk.  Maar het kan wel ! En ik ben het levende bewijs hiervan.