Pony-pletten en walvisje-rijden

9/27/2022

Eens in de zoveel tijd gaat er een filmpje viraal op Social Media waarop te zien is hoe een dier wordt mishandeld.
We kennen allemaal nog wel de beelden van - veel te zware - volwassenen die door het bos scheuren op Shetlanders. Tot de Shetlanders er letterlijk bij neervallen. (zie filmpje onder)

En meer recent: een vrouw die het zo nodig vond om even 'walvisje te rijden' op een verzwakte walvis die net op het strand was aangespoeld en door omstandigers naar de zee terug was begeleidt.

Hoe kunnen we dit soort nare dingen voorkomen?

Het voordeel van Social Media
In zulke gevallen is Social Media een goede zaak. De foute zaken worden openbaar gemaakt en iedereen kan het zien. Het zijn geen verhalen meer, maar feiten want we hebben het met eigen ogen gezien. En de misdaden worden uiteindelijk bestraft of op zijn minst publiekelijk flink aan de kaak gesteld.

Niets blijft 'ongezien'
Social media kan wel gevaarlijk zijn als beelden niet blijken te kloppen. Maar zolang het bij schelden blijft, kan het allemaal niet zo'n kwaad. Iedereen, anoniem of niet, kan zijn verontwaardiging uitspreken en zijn frustraties uiten.
En zo leren we van elkaar! En dat je niet 'ongezien' en 'onbestraft' dieren kan mishandelen, ook al gebeurt dit niet altijd met die intentie of worden dingen uit hun context getrokken.

Voorkomen is beter dan genezen
Maar hoe kunnen we dit soort dingen voorkomen? Niet is helaas het antwoord. Er zijn altijd wel domme mensen of gekken die dieren mishandelen uit onwetendheid of voor hun plezier.

Wat we wél kunnen doen is elkaar beter voorlichten.
Paardenmensen kunnen vooral vaak en met geduld elkaar aanspreken op de omgang met paarden als die niet oké is. Vaak gebeuren dingen uit onwetendheid voor wat betreft de gevolgen voor het dier. Gevolgen die soms niet meteen te zien zijn maar wel op langere termijn. Iedere dag een tik/bestraffing op het hoofd van een paard of pony, lijkt nog vrij onschuldig, maar dat kan wel leiden tot een kopschuw-paard op langere termijn. Denk bijvoorbeeld ook aan jonge paarden te veel en zwaar trainen of paarden/pony's 'diep en rond' rijden terwijl ze daar helemaal de bouw niet voor hebben. Zo zijn er natuurlijk tal van voorbeelden die niet zo ernstig lijken maar het vaak wel zijn.

Pijn- en stress signalen:
Eén van de belangrijkste dingen is vooral uitleggen dat je een pijn- of stresssignaal bij het dier ziet en hoe die eruit ziet (of dit nu een paard of een vogel is). Een dier kan niet praten en soms is het lastig herkenbaar of een dier stress of pijn ervaart.
Leg het vooral uit om het een volgende keer te voorkomen dat de bewuste of onbewuste mishandeling weer plaatsvindt.

Red-Alert!
Bij de échte mishandelingen en misdragingen: direct rapporteren aan de leider, de baas, de chef, de coach, een bestuur, de gemeente, de politie of een organisatie die beter kan ingrijpen dan een scheldpartij op Social Media.

Conclusie:
Een dier kan niet praten, daarom moeten wij dat voor hen doen. Vooral bij ernstige bewuste of onbewuste mishandelingen.

Leer pijn- en stresssignalen herkennen en grijp in als je dit ziet. Leg de persoon uit dat het niet goed is wat er gebeurt en wees duidelijk.

Indien er niet wordt geluisterd en het weer plaatsvindt: rapporteer het naar 'boven'. Naar personen, organisaties die gepast kunnen ingrijpen.

Gebruik van Social Media: dit kán effectief zijn en zeker in extreme gevallen zoals Pony-pletten en Walvisje-rijden, of andere mishandelingen of misdragingen waarbij een dier het slachtoffer is. Helaas, maar waar.

Niets blijft ongezien, en dat is soms maar goed ook.