Project Claudia - Barre tocht naar huis

Serie: Projectpony Claudia - van marktpony naar kinderpony

Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen is Britt 'Project Claudia' begonnen.  Ze heeft samen met haar vriendin een zwaar verwaarloosde pony op de markt gekocht.  Deze lieve pony krijgt bij haar de kans om een nieuw en gezond leven te beginnen.

Maar ondertussen schrijft Britt ook over onze geliefde Fries Zoë met wie het de laatste tijd bergafwaarts ging.  Heeft ze nu goed nieuws voor ons? Lees snel haar nieuwe blog en een update over de gezondheid van Zoë.

Korte Zoë update:
De chiropractor is vorige week geweest. Eerst heeft ze de beweging bekeken en een poging gedaan tot een buigproef. Bij linksachter viel Zoë bijna toen het been losgelaten werd. Ze zakte gewoon door het been heen. Rechtsachter gaf ze duidelijk aan dat het optillen en omhoog houden van het been ongemakkelijk was. Ook aan de longe was ze erg narrig en traag. De chiropractor kon veel van de aandachtspunten die op de kliniek en door mijn dierenarts gezegd waren en ze heeft bijna alles ook mooi los kunnen maken. Wel weer een aantal aandachtspunten erbij.

Nu mogen we weer trainen en hopen dat het gaat verbeteren.

Project Claudia - Deel 2

Barre tocht naar huis
Daar stonden we dan, aan de rand van de paardenmarkt, met onze pony. Waar we een paar minuten daarvoor nog relaxt over de markt hadden lopen slenteren gingen we nu ineens in high- gear. We hadden een pony en die moest zo snel mogelijk bij ons thuis aankomen. Ze was uitgedroogd en doodmoe. Er moest een plekje voor haar klaargemaakt worden waar ze even apart kon staan en zo werd onze to-do lijst steeds langer. Eerst maar eens van de markt af.

Zo snel als Claudia’s beentjes haar konden dragen stormden we de Zuidlaardermarkt over. Tegen de tijd dat we de drukte achter ons lieten hoorde ik JJ achter mij lachen. “Kijk dan, ze loopt gewoon goed.” Ik keek naar de pony die doodbraaf achter mij aan wandelde, en verdomd, geen kreupelheid
meer te bekennen. Grijzend van oor tot oor liepen we verder naar de auto.

Te voet naar huis
JJ ging een trailer halen en ondertussen wandelde ik met Claudia richting onze weide. Dit klonk best leuk, maar in werkelijkheid betekende dit dat we langs een eindeloze, saaie weg liepen waar alleen maar wat vrachtwagens overheen denderden. Ondertussen was het ook gaan miezeren dus het was best wel even doorbijten. Wel was het heel leuk om Claudia gelijk te leren kennen.

Ze kreeg snel door dat haar beproeving op de markt voorbij was, al toen we de drukte een beetje uit gelopen waren werd ze alerter en meer aanwezig. Tijdens onze wandeling kwam er steeds meer persoonlijkheid naar boven. Claudia was onwijs stoer en niet snel onder de indruk van dingen. En
wat ik heel mooi vond om te merken was dat ze heel snel spanning weer los kon laten. Onderweg zijn we best wat enge dingen tegengekomen, maar ze had al goed door dat ze mij kon vertrouwen.

We hebben vrachtwagens getrotseerd, een brug, een grote erf hond, schapen, varkens, het waren een hoop indrukken voor haar, op een toch al overweldigende dag. Ik denk dat we ongeveer een uur gelopen hebben samen toen ik op de gps zag dat JJ bijna bij ons was met de trailer. Dat was maar goed ook want Claudia was echt moe. We waren allebei doorweekt en koud dus ik was heel blij toen ik de auto herkende.

Op de trailer
Het is heel bijzonder hoe snel je een band kan opbouwen met een pony. Claudia had duidelijk besloten dat ze mij kon vertrouwen en dat ze mij kon volgen. Ze had het daardoor veel te laat door dat ze me gevolgd was de trailer in. Pas toen de touwen vastzaten leek ze het te beseffen. Toen de klep al dicht zat. En ineens kwam er een hele andere pony tevoorschijn.

Claudia heeft ondertussen de bijnaam draakje (onder andere), en die bijnaam heeft ze verdiend doordat ze, als ze boos wordt, bijna letterlijk vuur spuwt. Wat een vechter is die pony. We zagen de realisatie in haar ogen, dat ze in een trailer stond, dat ze vaststond. En ze flipte helemaal. Binnen no- time had ze haar voorbenen over de stang en lag ze bijna omver. We hebben de stang uit de trailer gehaald en de deur dichtgegooid voor ze zich daardoor kon wurmen. De touwen zaten goed vast en dat moest maar even genoeg zijn. Het was maar 10 minuten rijden naar huis.

Doodeng ritje
We sprongen in de auto om zo snel mogelijk te gaan rijden. Met de theorie: Als we rijden moet ze haar evenwicht bewaren en dan houdt ze vanzelf op. Ja… Claudia was het niet eens met onze theorie. Het was een heel kort ritje, de auto kon het gewicht makkelijk trekken en JJ kan super goed
rijden, maar het was het engste ritje die we ooit gemaakt hebben. Moesten we gaan kijken of ze nog stond? Nee rijd maar door, we zien het wel als we thuis zijn. Nog een paar minuten.

De hele weg heeft ze gevochten. Bij aankomst vreesden we wat we in de trailer zouden aantreffen.
Daar stond ze hoor, achterstevoren in de punt van de trailer. De touwen hebben we moeten los snijden, zo strak had ze de knopen aangetrokken. In de wand van de trailer zat een gapend gat. Ze zat al onder de wondjes toen we haar kochten, maar daar waren nu nog wat plekjes bij gekomen.

Nou ja, niet getreurd. Ze stond nog, belangrijker; ze liep nog, en we waren thuis.

Serie: Project Claudia