Rectificatie: de hoefsmid met losse handjes

Bram Moszkowicz hangt aan de lijn en eist rectificatie namens een hoefsmid die mijn eerdere column, te weten: "Een hoefsmid met losse handjes"  als beledigend heeft ervaren, zowel voor hem persoonlijk als voor de hele beroepsgroep.

De verdediging
Ik schrik me rot maar ga onmiddellijk in de verdediging. 
"Maar Meneer Moszkowicz, U bent toch in 2013 door het Hof van Discipline uit uw ambt gezet na een reeks klachten over uw functioneren...?" vraag ik hem beleefd. Hij antwoord dat dit een billijke vraag is maar wil hièr verder niet op ingaan, en vervolgens begint hij in chique, maar onbegrijpelijk taalgebruik, zijn cliënt te vertegenwoordigen als geen ander. Het komt hier op neer:

De aantijging
De hoefsmid heeft mij een ultimatum gesteld. Ik zal een mooie rectificatie moeten schrijven omdat ik hem, en al zijn collega's, in verlegenheid heb gebracht en zij dit niet verdienen...

Daar ben ik het grondig mee eens. Hoefsmeden zijn, behalve dan die ene waar de column over gaat, hele beste vakmensen en een goede relatie met hen is van groot belang voor de paardenmens. “Is dit zo goed, meneer Moszkowicz?” , vraag ik beleefd. “ Nee”, is zijn prompte antwoord. Ik zal het allemaal veel beter moeten onderbouwen en mijn rectificatie openbaar moeten maken.

Het pleidooi
Duidelijk. Mijn pleidooi begint hier:

Ik vind inderdaad dat hoefsmeden meer respect verdienen dan zij soms krijgen. Het is een zwaar vak en er wordt veel van hen geëist. Zij moeten problemen herkennen, ingrijpen bij spoedgevallen zoals een hoefzweer of een gewonde hoef, en ook verstand hebben van het bewerken en aanpassen van hoefijzers. Daarnaast is het van groot belang dat zij het goed kunnen vinden met het paard of de pony in kwestie. Een goed getraind paard zal braaf stilstaan bij een hoefsmid en een beetje meewerken, maar er zijn natuurlijk genoeg lomperikken die graag met hun volle gewicht tegen de hoefsmid gaan leunen, of tegenwerken en zelfs rake klappen uitdelen.

Een hoefsmid krijgt ook vaak met jonge paarden te maken. Een andere hoefsmid vertelde mij ooit dat hij met een hulpje ergens heen moest om een complete kudde jonge hengsten te bekappen die samen in een grote wei stonden. Nou, ga daar maar eens voor staan. Dan kun je zoveel liefde voor paarden hebben,  als een manege vol penny-meisjes te samen, maar je zal ook een plan moeten hebben.

Of als klant zulke dure paarden heeft staan dat er zelfs bewaking aanwezig is. Daar sta je dan je best te doen en je weet dat de paarden het aanstaande weekend een parcours moeten springen tijdens Jumping Monaco. Dan kun je het echt niet permitteren om de paarden verkeerde schoenen aan te meten.

En onze fjorden dan. Natuurlijk keurig en braaf opgevoed, maar ook die zijn wel eens vervelend en bijten de hoefsmid in zijn billen als ie net gebogen staat, niet opschiet en zij hierdoor een kwartiertje grazen mislopen...

De schikking
“Is het zo dan goed?, meneer Moszkowicz", vraag ik beleefd. Bram strijkt over zijn hart. “Mijn cliënt gaat hier wel mee akkoord", antwoord hij. Hij meldt er nog even bij dat ik voortaan moet oppassen met mijn columns... Jonge dame. Ik ben er nog goed afgekomen, normaal gesproken ligt er voor smaad toch echt een hogere straf op de plank.

Welgemeende excuses:
"Beste hoefsmeden, de column ging dus ècht niet over jullie allemaal, maar gelukkig over één grote uitzondering die te weinig liefde voor zijn vak, mijn paarden en de mens in het algemeen had, denk ik. Ik hoop dat je snel weer komt want er staan hier hele brave fjorden te wachten die hoognodig bekapt moeten worden en beloven niet meer in jouw billen te zullen bijten."