Rhesusveulen en de toekomst

2/15/2022

In 2021 werd er op het Fjordencentrum Westerwolde een veulen geboren dat na enkele dagen stierf. De vermoedelijke diagnose was: een rhesusveulen. De merrie werd toch weer opnieuw gedekt, door een andere hengst in de hoop dat deze combinatie niet wéér een rhesusveulen zou opleveren.

"Gelukkig waren we nu beter voorbereid en hadden we vrij genomen om er 24/7 bij te zijn. Na drie dagen intensief voeden en de merrie melken, mochten het veulen en haar moeder weer samen zijn.

Nu het laatste deel van de serie:

Nazorgen en zorgen
Het veulen loopt weer bij de moeder en wij lopen nog een beetje te gapen. Het waren intensieve dagen en nachten. We hebben het gered, het veulen is in leven gebleven en we zijn ontzettend gelukkig!
Maar de zorgen zijn niet zomaar weg....

Permanente bewaking
Ik geef het toe: het veulen in de gaten houden, is bijna een obsessie aan het worden. Het is nu alweer een paar dagen samen met de moeder en het is levendiger dan ooit. Ze galoppeert lekker door de bak, waar we permanente zicht op hebben middels camera's. Binnen staat er een extra beeldscherm naast de computer. Iedere scheet die één van de paarden maakt kunnen we observeren en zelfs vastleggen en terugkijken.

Zei iemand dat de serie-bingen op Netflix verslavend is? Naar je eigen paarden op een beeldscherm kijken, dát is pas verslavend.

Het is bovendien vakantie en zijn we 24/7 thuis. Een ideale situatie dus om de paarden in de gaten te houden, maar niet voor onze eigen rust.

Poep, plas en slijmvliezen
We checken eigenlijk wel ieder uur een keer. Heeft ze gepoept? Hoe zag het eruit? Heeft ze geplast? Heldere pies? D’r ogen nog mooi wit en een rood mondje? Wij kijken voortdurend en de ongerustheid is nog steeds erg groot.

Iedere nacht is er een grote angst dat ze alsnog sterft. Wat als we het helemaal mis hadden en er sprake was van een andere enge auto-immuunziekte ofzo?

Even checken op de camera. Zucht, opluchting, ze lopen net even rond, moeder voorop, veulen er slaapdronken achteraan.

Loslaten
Het duurt dagen, weken voordat we het los kunnen laten. Het veulen is gewoon hartstikke gezond en er is helemaal iets aan de hand. Een ieder die ik het verhaal vertel, snapt er helemaal niets van. Merrie en veulen zien er uit alsof alles volgens het boekje is gegaan. Geboorte, melk drinken, samen de wei in. Hoezo 'een rhesusveulen'????

Het veulen wordt een paar maanden later gechipt en beoordeeld door de jury. Een prima veulen en: wel uitkijken mevrouw: ze is wel een beetje dik. Maar dat was bij de vorige veulen ook. De moedermerrie zorgt goed voor hen en produceert melk waar een superkoe nog wat van kan leren. Ze levert hier zelf de nodige kilo's voor in, maar dat komt altijd weer goed na het afspenen.

Eind goed, al goed
De merrie is niet opnieuw gedekt. We moeten nog steeds een beetje bijkomen van dit avontuur en goed nadenken of we het opnieuw aandurven. Relativerend denken we steeds: ach het waren maar vier intensieve dagen en nachten voor ons, stress voor de merrie en een vreemde start voor het veulen. Maar wat is dit nu op een mensenleven en paardenleven?

De merrie is een super-fokmerrie maar heeft nu eenmaal een bepaalde bloedgroep dat problemen kan opleveren. En je moet je als fokker goed afvragen of het wel het risico waard is om weer een veulen te verliezen. Of er 100% zeker van zijn dat je er vier dagen en nachten voor kan gaan om het veulen kunstbiest en kunstmelk te geven en de merrie te melken.

We genieten nu in ieder geval van het mooie en ongelooflijke makke veulen. Dat ze bijzonder is, dat is zeker !