Tegen een (stroom) stootje kunnen

Voor de meeste mensen is het voorjaar de tijd om er op uit te gaan. Op terrasjes zitten, genieten van de eerste zonnestralen of lekker sportief erop uit op de fiets. Natuurlijk is dit jaar anders dan anders, maar 'you get the picture'...

Voor de meeste paardenmensen is het voorjaar iets totaal anders. De winter is voorbij, het erf is een puinhoop en er valt een hoop aan de omheining te repareren. 
Dus daar ging ik op pad, de stroommeter mee en een notitieboekje om alle werkzaamheden te inventariseren.

Waar is de stroom gebleven?
De omheining staat er beroerd bij, de palen zijn verrot, isolatoren afgebroken en waar is de stroom gebleven? Er staat zó weinig stroom op dat de paarden erom lachen.  'Niet vertellen tegen de baas' hadden ze met elkaar afgesproken, want zo konden ze er gewoon overheen hangen met hun hals om het gras van de buren op te eten...

Aan het werk!
Er volgen vele dagen van intensief werk. Een kruiwagen naast mij met alle benodigde materialen zoals een grondboor, schaar, stroomdraad, nieuwe verbindingen, isolatoren, handgrepen etc. etc. 
En de paarden die mij volgen op de voet en besloten hebben om mij te gaan 'helpen'....

Deze hulp houdt het volgende in:

• ze staan continue te dicht bij mij, mijn persoonlijke ruimte wordt kleiner en kleiner
• ze bemoeien zich overal mee en weten alles beter
• met enige regelmaat wordt mijn hoed van mijn hoofd getrokken. Dit blijkt de tweejarige te doen die vervolgens weggaloppeert en reuze trots is op haar trofee
  
• af en toe ben ik ook gereedschap kwijt, ze hebben er een spelletje van gemaakt om dat stiekem af te pakken en een eindje verderop neer te leggen, lachen joh!
  
• ook een leuk spelletje: staart omhoog en poepen maar, precies dáár waar ik dus moet zijn
• waar is mijn boterham en koffie-to-go gebleven die in de kruiwagen lagen???  ook weg...
  

Zo werk ik verder en de paarden 'helpen' mij mee. Ach, het is wel gezellig en als ik niet reageer op hun negatieve aandachttrekkerij krijgen ze er al snel genoeg van. Langzaam verandert hun werkinstelling en ineens geven zij mij gereedschap aan en gedragen ze zich als volwaardige assistenten-in-opleiding.

Stroom?!
Zouden al mijn inspanningen straks voldoende zijn om weer een veilige omheining voor het weiland te hebben waar straks de veulentjes kunnen ronddollen? Zou de stroom weer voldoende zijn om serieus genomen te worden?  Dat antwoord komt al snel...

Ik hoor een auto de oprit inrijden, mijn man komt thuis.

Vijf minuten later spring ik minstens vijf meter de lucht in, schreeuw zó hard dat de hele buurt het kan horen en vliegen de paarden geschrokken achteruit. Mijn lichaam krijgt een reset van heb-ik-jou-daar.

Op trillende benen loop ik even later naar het huis en kom mijn man tegemoet. "Hey, was je buiten?", zegt hij. De grapjas zag dus het stroomapparaat en dacht dat ik vergeten was de stekker in het stopcontact te doen....

De omheining is weer netjes en er staat voldoende stroom op. Dát weet IK zeker.