Terug op je paard, na heftig ongeluk.. hoe gaan we beginnen?

Deel 1: Serie 'Yvonne & Hardwell'

Geschreven door: Yvonne Daalhuyzen

Ja leuk! Schrijven! Gelukkig kan ik nog schrijven. Het scheelde niet veel en ik was er niet meer.
Of ik alles weer kan? Nee, dat niet. Maar of ik er weer voor wil gaan? Ja absoluut!!

Laten we maar beginnen met schrijven. Want hoe leuk is het, als je kunt schrijven over alles wat met jouw passie te maken heeft ?
Meteen kruip ik achter mijn laptop en ga ik beginnen. Maar de eerste vraag doemt al op...
Waar moét ik eigenlijk  beginnen? Bij het begin? Maar wat is dan precies het begin?

Begin ik nu bij mijn verzorgpony (jaren geleden) want ja.. zo is het begonnen, of begin ik bij het einde, bij het nu? Paarden leven ook in het nu, dus dat is dan wel weer een goed idee. Maar heb ik dan wel een goed begin? 
Zie.. Het begint al goed… zucht

Laten we maar beginnen bij iets wat mijn wereld letterlijk op zijn kop  heeft gezet.
Bij mijn paard:
Daar stond hij dan in stal, met 1 andere hengst.
Mijn 4 jarige prins. Want zo ziet  hij eruit. Als een prins.
Ik was meteen verkocht.  Hij kon niks,  behalve je een mep geven als het hem niet beviel. 
Ja.... zo was ie.. en zo is hij nog steeds...

We leren elkaar kennen, we leren elkaar vertrouwen en ik rijd hem in. Alles ging van een leien dakje. En het enige wat ik wilde, is hem laten zien in de ring.  Want deze jongeman (inmiddels een prachtige ruin), die zou de show stelen! Man, wat was ik trots op hem.. 

En dan gebeurd er iets vreselijks .. Ik val eraf.
Of iets anders gezegd.. Hij werd boos…, heel boos en hij smijt mij eraf.
En dan, in een fractie van een seconde, wordt het donker en stil.

We zijn nu, na een herstelperiode van dik 1,5 jaar weer begonnen. 
Of nou ja.. begonnen...
Wanneer begin je eigenlijk weer met je paard?
Na het ongeluk ben ik eigenlijk  alléén nog maar met hem bezig geweest...
Wat is er precies gebeurd en wat is zijn reden geweest? Heeft hij pijn en zo ja, waar heeft hij pijn? Wat kan ik doen om hem te helpen? Hoe voelt hij zich op dit moment?
Zomaar even een ‘paar’ vragen die me bezig houden.
Als je alleen kunt  kijken  hoe je paard zich voelt als hij in de wei staat, ben je dan ook begonnen? 
Of ben je alleen begonnen als je de longeerlijn weer oppakt of als je weer gaat rijden?

Eigenlijk heb ik al een stil traject afgelegd, zonder echt fysiek met mijn paard bezig te zijn.
Het kon ook niet anders. Mijn wereld stond stil. Zijn wereld stond ook stil. En veel vragen stonden en staan eigenlijk nog steeds tussen ons in…
Is alles weg wat je samen had opgebouwd? Of moet je opnieuw  beginnen, ... en is het begin dan bij het vertrouwen?
Vertrouw ik hem en vertrouwd hij mij? Of een nog moeilijkere vraag: Vertrouw ik mezelf??

Of zullen we de vragen anders gaan stellen…: hoe sterk is de band tussen ons geworden? En is de band sterk genoeg om ook deze klap te boven te komen? Kunnen we het samen aan of is dit een regelrechte flop?
Welk stappenplan zouden we kunnen gaan volgen? Is er überhaupt een weg die vol geduld en respect met en naar elkaar bewandeld zou kunnen worden en zo ja.. hoe dan?
Hoe ziet het er fysiek voor mij uit? Zou ik dat nog aankunnen?
Lastige vragen die je alleen kunt beantwoorden door  het ‘gewoon’ weer te doen.
Dus ja... laten we maar beginnen....

Hardwell & Yvonne, door BenteFotografie