Trailer laden, met veel liefde en lekkers

We hebben een jong paard verkocht en die zal spoedig worden opgehaald door de nieuwe eigenares.  Daar gaan natuurlijk slapeloze nachten aan vooraf.  Gaat ons paard een goede toekomst tegemoet? En iets urgenter: krijgen we haar wel de trailer wel in?

Met veel liefde gaat dat vast wel lukken, toch?

Zondag héél vroeg in de ochtend
De nieuwe eigenares met vriendin arriveert in de vroege uurtjes van een zondagmorgen. Wij zijn net wakker en hebben onze dagelijkse routine qua dieren voeren en verzorgen al een uurtje eerder gedaan dan normaal. Maar zij zijn zaterdagnacht al gaan rijden, ze komen namelijk van ver. Althans een ritje van vier uur met de trailer is wat mij betreft geen kattepis.

De trailer
Gelukkig hebben ze zich goed voorbereidt en wordt de klep van een keurige trailer opengedaan. Het ziet er veilig uit, er hangt een hooinet en aan alles is gedacht. Ook aan een camera die ze straks vanuit de auto 'connecten' en het paard continue in de gaten kunnen houden. Een prettig gevoel want ZIEN wat een paard in de trailer doet, is toch prettiger dan een hoop kabaal horen en niet weten wat er gebeurt.

Met veel liefde de trailer in
En dan is het even later zo ver. Ons jonge paard loopt aan het halstertouw mee richting de trailer. Helaas hebben we niet kunnen oefenen en is dit echt de eerste keer dat ze een trailer van dichtbij ziet en er ook nog eens in moet. Vooraf is dit natuurlijk wel gemeld.

De zenuwen gieren mij in ieder geval al door mijn keel, maar dát laat ik natuurlijk niet merken en vooral niet aan het paard.

Vrouwen-power
We zijn  met z'n vieren. Vier paardenvrouwen in hart en nieren.  Op de achtergrond zijn eventueel nog twee mannen aanwezig die 'het paard er wel even inschuiven' mocht het ons niet lukken.  Sorry, sorry, een gender-generaliserende alinea, maar het zij zo...

De nieuwe eigenares en mijn dochter houden het paard vast en lopen voorop. Met veel lieve woordjes en smikkels zijn we al tot de klep gekomen. Nu staat het paard er voor en we nemen de tijd. Eén vrouw staat achter en ik zijwaarts.  Ik til haar voetje op en zet de eerste op de klep. Goed zo, goed zo, brave meid. En dat in twee talen, wat het paard gaat tenslotte naar Duitsland.

Voetje voor voetje
En dan volgt voetje twee, vele lieve aansporende woordjes, smikkels en complimentjes.  En dan voetje drie en vier en het wonder geschiet: het jonge paard loopt de trailer in, en héél voorzichtig sluiten we de klep. 

Auf Wiedersehen, lief dier!
De trailer rolt even later héél rustig het erf af en de grote reis zal beginnen. Vier en een half uur later krijgen we een telefoontje dat het paard in de wei staat en de reis voorspoedig is verlopen.

Intussen zijn wij al weer een halve dag verder en was er na het trailer-laden een leuk momentje. De mannen vroegen of het was gelukt.  Ohja, hoor, met veel liefde, geduld  en lekkers!