Uitbraak-experts!

Geen zorgen, we gaan het hier niet hebben over de Coronacrisis en het Outbreak Management Team (OMT) van de RIVM. Deze blog gaat over de uitbraak-specialisten die we allemaal van dichtbij wel eens hebben meegemaakt. De onschuldig ogende paarden die meestal ‘s nachts toeslaan...

Houdini
In ‘fjorden hebben humor’ schreef ik eens al over een fjord op de manege die de bijnaam ‘Houdini’ had. Na een lesuur rijden zette ik hem terug in zijn stand om even snel naar de w.c. te rennen. Onderweg van w.c. naar de stallen terug, liepen mensen mij al lachend en hoofdschuddend voorbij. Ik begreep er niets van, maar wat bleek? Afzadelen hoefde al niet meer. Naast Houdini lag het zadel op de grond inclusief het hoofdstel en meneer stond al lekker zijn hooi te eten. Hoe hij het voor elkaar gekregen had mag Joost weten, maar deze fjord kon ieder haranchement afkrijgen zonder hulp van de mens.

Slootje springen
In ons natte landje worden veel weilanden gescheiden door sloten. Ideaal want je hoeft niet bang te zijn dat je paard zich verwondt aan schrikdraad of prikkeldraad. En over het algemeen blijven paarden keurig in hun eigen weiland. Maar ja, je hebt er natuurlijk altijd wel een paard bij, die slootje springen helemaal te gek vindt. En helemaal als het gras groener is bij de buurpaarden… We noemen zo’n paard: de sloten-expert !

Staldeuren en hekken
Maar er zijn ook nog andere sloten-experts: paarden die staldeuren en hekken open krijgen. Wat nou een slot erop? Een beetje friemelen met de bovenlip en hóp, het paard heeft de deur open gekregen. Wij hadden ooit een Welsh Cob als sloten-expert. Geen slot op de staldeur dat haar tegenhield om vooral s’ nachts aan de wandel te gaan richting de voertonnen en het hooi. Het ene slot maakte ze open met haar bovenlip, bij het andere gebruikte ze haar kaken om het handvat omhoog te krijgen en dat opzij te schuiven. Het enige dat hielp: sloten aan de buiten-onderkant van de deur waar ze niet bij kon.

Stiekeme verhuizers
En dan hebben we ook nog de verhuis-experts. Dat zijn de paarden of pony’s die van hun plekje verhuizen. Het hoeven niet eens springpaarden te zijn want een kleine fjord van ons was ook zo ‘n verhuizer. Iedere keer stond ze de volgende ochtend in een paddock verderop. We hebben nooit gezien hoe ze het deed, maar gezien de hoogte van het hek en haar eigen hoogte, was het echt onmogelijk zijn dat ze dit deed door over de houten omheining heen te springen… Deed ze het dan door zich tussen de houten dwarsleggers heen te wurmen? Of kroop ze onder de omheining door? Geen idee...

Op heterdaad betrapt!
En toen belandden we ineens in het digitale tijdperk. Camera’s op de stallen en het weiland gericht en de uitbraak-specialisten worden ontmaskerd. Op Facebook, Instagram en Youtube kunnen we nu hun kunsten bewonderen. Wat onmogelijk lijkt, zien we nu terwijl we onze ogen uitwrijven van verbazing.

Laten we maar proberen om nóg slimmer te zijn dan deze slimmeriken. Voor hun eigen veiligheid ! En onze goede nachtrust...