Wat is er loos?

Zinloos geweld, genderloos, werkeloos,  dakloos of gewetenloos geld-graaien. Woorden die feilloos aangeven wat er in onze maatschappij speelt.
In de paardenwereld zijn er nog véél woorden die eindigen op -loos. Het is misschien niet zinloos hier eens nader op in te gaan.

Al jaren is er een trend om terug te gaan naar de essentie van het paard.

Het paard waar wij zo veel van houden en dat we proberen te begrijpen in zijn oervorm. Dus we gaan proberen een manier te vinden om zo geweldloos en pijnloos mogelijk met ons geliefde dier om te gaan. We beginnen bij het weglaten van hulpmiddelen. Dit is vooral binnen de alternatieve stromingen van de paardenwereld zeer populair.

Een stuk ijzer in de mond om het paard middels druk op de tong en lagen in de mond sturen en afremmen? Het kan ook zonder bit. Een bitloos hoofdstel voor de fijngevoelige en dappere ruiters onder ons die niet meteen een machteloos gevoel hebben op een stuurloos paard.

Of wat dacht je van een boomloos zadel? Een goed alternatief of niet, een bekende zadelmaker geeft tegengas: "De boom is de ziel van het zadel waar vanuit het zadel wordt opgebouwd. Een zadel zonder boom is zielloos en zinloos".

Een feit is wel dat het boomloze zadel vrijwel gewichtsloos is. Onderhoudsloos nog nèt niet. Het hele kunststofgebeuren overigens wel. De nieuwe stof op de markt die technoleather of biothane wordt genoemd, is leerloos, oersterk en vooral geliefd in de Endurancesport.

Fantasieloos bruin, zwart en neutraal zijn uit. Felle kleuren zijn in! Neon, pink, yellow, magneta paars: niet bepaald kleurloos. Als je dan toch een Endurance rit van 160 kilometer maakt, dan mag je best een beetje opvallen!

En wat dacht je van: ijzerloze hoefschoenen, zandloze manegebakken, haverloos voedsel, St. Jacobskruid-loos hooi en papierloze paarden?

Het toppunt van loos is het houten paard Hektor! In Duitsland vooral heel populair. Dit paardloze paard wordt gebruikt voor de eerste zitlessen. Met de bouwtekeningen in de hand hebben wij dit houten paard gemaakt. Vooral voor moeders heel handig. De kinderen kunnen paardje-spelen en moeder kan zorgeloos haar eigen gang gaan. Hektor is bewegingsloos, bijt niet, slaat niet en bokt niet. Een probleemloos paard, maar wel een beetje levensloos...

Het weglaten van hulpmiddelen is een soort streven naar minimalisme en zen. Een buitenritje maken op de praktisch blote rug van het paard en genieten van het wezen van het paard, is een droom voor velen. Ooit las ik een artikel over een aardige man die zo 'n rit vergeleek met het wiegen van een baby door de moeder. Voor hem was de beweging van een paard in een sukkeldrafje een oergevoel dat hem deed overgaan in een meditatieve toestand. Hij onderging zo ń eindeloze rit totaal gedachteloos en kwam als herboren weer thuis. Voor hem geen gerinkel van ijzer om en aan zijn paard. Een eenvoudig zadel, hoofdstel en rustig paard en hij ervoer tijdloos genot.

Dit alles is een nobel streven. Maar let op: we moeten niet kritiekloos zijn en iedere nieuwe trend klakkeloos overnemen. Zodra er een trend is naar een grasloze weilanden, smetteloze stallen of een karakterloze paarden, dan haak ik af. Voor mij zit er dan geen uitdaging meer in. Dan vind ik het een beetje waardeloos.