Willen we meer winter?

Ik sta de paddocks uit te mesten en mijn gedachten staan op nul. Een heerlijk ontspannen klusje dat bij de dagelijkse routine van veel paardenmensen hoort.
Maar er is iets vreemds aan de hand...

Hè? Nu al lente?
De eerste sprieten van die ellendige, woekerende smeerwortels steken alweer uit de grond en ik zie ineens een paar Jacobskruiskruidroosjes die het wederom aandurven om in mijn weiland te gaan groeien.  Het is  bovendien zo warm dat ik mijn jas uitdoe.

Klimaatontkenners
Willen de klimaatontkenners even langskomen?  Het is echt geen winter hier hoor!  En wij maar hopen op een dik pak sneeuw, een Elfstedentocht en briesende witte paarden in de sneeuw. Waterbakken te lijf gaan met een flinke schop om het ijs te breken. Glijdend op je laarzen stoeien met klompen mest en een kruiwagen die glibberig koud aanvoelt.  En een paard rollend door de sneeuw met zijn nèt nieuwe deken aan.  Alle ellende, al het plezier.  Het hoort gewoon zo.

Maar waar is de winter (gebleven) ?

Social Media:
Op Social Media lijkt iedereen gelukkig te zijn. "Het gaat de goede kant weer op",  "Ahh, lekker straks weer in bikini",  "Genieten joh!", wordt er massaal in koor geroepen.

Wij mensen zijn een raar soort. We denken op (te) korte termijn, hebben een slecht geheugen voor wat betreft de geschiedenis en kijken niet verder dan ons eigen tuinhekje (weilandhek in ons geval).

Dus besluit ik maar even onze paarden aan het woord te laten:

"Meiden wat vinden jullie er nu van?"

Onze oude merrie kijkt mij aan, slaakt een diepe zucht en gaat vervolgens verder met haar hooi op te eten.
Wellicht is dit statement van haar álles-zeggend.

De jonge, drachtige merrie wil wel even haar ei kwijt.
Gelukkig niet letterlijk, want de dracht moet nog een tijdje.  Ze is stront-chagrijnig en wijst mij op het feit dat ze al bijna alleen maar hooi krijgt en het sappige gras mist.  Haar geklaag is duidelijk. Ze is een Fjord;  ze houdt van kou en een pak sneeuw op haar rug.

Onze jaarling kijkt mij vragend aan.  Ze begrijpt er weinig van. Sneeuw? Hoe ziet dat eruit dan? Witte regen? Hagel? Kou?  Ze schudt haar hoofd en loopt van mij weg. Ze sluit zich aan bij haar moeder (de oude merrie) en gaat verder met eten.

Rassen-discriminatie?
Ik kan zo langzamerhand mijn conclusie wel trekken, hoe de paarden denken over het wegblijven van de winter.  Maar de drachtige merrie is toch slimmer dan ik dacht.  Ze vindt dat ik mijn vraag ook aan 'andersoortige paarden' moet vragen om een goed beeld te krijgen van de mening van paarden in het algemeen.  Ze beticht mij nog nèt niet van rassendiscriminatie.

"Vraag het maar eens aan die hete sprieten", zegt ze, en wijst met haar voorhoef naar de Arabische volbloeds van de verre buren. "Die zijn wel wat gewend en verheugen zich vast alweer op de hete zon op hun donder".

Zou het echt zo zijn? Ik betwijfel het. Wellicht kunnen zij beter tegen de hitte.  Maar een beetje paard - vooral in Nederland - moet toch een normale zomer waarderen met vooral GROENE weilanden. Geen hitte en verschroeid gras.  En geen miezerige, grijze winters maar échte winters met witte sneeuw.

Foto: de mooie Fries van Britt van de serie: Op naar de top!