Zomerfeuilleton: Buiten leven de katten - deel 3

Vervolg van Buiten leven de katten 1 en 2.

De vraag is eigenlijk altijd of jij samenleeft met katten of dat de katten hun eigen leven leiden, toevallig met jou. Katten staan er namelijk om bekend dat ze geheel hun eigen gang gaan. In tegenstelling tot bijvoorbeeld honden, die zich volledig aanpassen aan de levensstijl van hun baasje, lijkt het bij katten eerder op het omgekeerde. Lees en oordeel zelf.

Wederzijdse belangen
Wij leven al lang en gelukkig op het platteland waar de katten al de baas waren toen wij onze wilde jaren nog doorbrachten in de stad. De katten bepalen hier grotendeels zelf waar ze gaan of staan en horen meer bij een boerderij of omgeving dan bij de mensen die daar toevallig wonen. Maar gelukkig lukte het ons om een vriendschapsband met de katten op te bouwen en elkaar te versterken. De katten waren blij met de verzorging en aandacht die ze van ons kregen, wij waren blij met hun ongediertebestrijdingswerkzaamheden.

Raamvertelling
Enige aanpassing is er echter wel altijd geweest. De katten reageerden bijvoorbeeld al heel snel op onze dagindeling. Eén moment van de dag was toch wel het allerbelangrijkste en dat was tijd rond de avondmaaltijd. Nu heb ik het niet over hun maaltijd, maar de onze. Zij hadden namelijk allang hun eten gehad. Desalniettemin, elke dag weer, klokslag half zes, verzamelden de katten zich tegenover het raam van de keuken.

Publieke tribune
Meestal zaten de katten er met hun eigen groepje. Soms namen ze vriendjes en vriendinnetjes mee en was de tribune al snel vol. Daar zaten ze dan op een rijtje op de houten picknicktafel, die buiten vlakbij het raam staat en de perfecte hoogte biedt om naar binnen te kijken. Steevast in dezelfde volgorde en altijd zonder ruzie zaten ze daar opgesteld te wachten op het moment van de dag dat ik dus de keuken inliep. Ik trok mijn keukenschort aan, knikte even naar mijn publiek en begon met koken. Acht paar ogen volgden iedere beweging die ik maakte, en soms dus wel 12 paar of zelfs 16.

The show must go on
De katten volgden mij zo intens geconcentreerd dat een muisje kon langslopen en haar tong kon uitsteken, zonder dat de katten hier op reageerden. Geen tijd voor de jacht op een muisje, want het eten dat ik aan het voorbereiden was, was vele malen interessanter. The show must go on.
Nu weet ik dat de meeste kattenliefhebbers zouden gruwelen bij het idee dat de katten restantjes mensen-eten krijgen, maar ik moet eerlijk toegeven dat hun extreme interesse in dit moment van de dag natuurlijk niet voor niets was (en is).

Marga has left the building
Daar kwam ze dan eindelijk naar buiten, met het schaaltje extraatjes voor de katten. De katten vlogen er op af, schrokten het schaaltje leeg, likten het zorgvuldig na en verlieten de setting al likkend aan hun pootjes om ergens te gaan uitbuiken. Soms was er een beetje onderlinge ruzie, maar meestal was er genoeg voor iedereen dus echte erfgevechten bleven gelukkig uit. En was er één van onze katten die zich even omdraaide naar hun baas die hen deze extraatjes had gebracht? Wat denken jullie? Dat kunnen jullie kattenliefhebbers wel raden. Nee dus.

Want iedere kattenliefhebber weet dat katten helemaal geen baas hebben, maar personeel. Ik was voor hun op dit moment van de dag hun entertainer, hun persoonlijke kok & serveerster. De katten liepen weg en gingen weer verder met hun eigen buitenleven…. Zoals zij al jaren deden.