Een magische droom
Deel 4: onrust en wachten..
Mijn droom gaat gewoon verder... maar het nare Corona geeft veel onrust.
We zijn voorzichtig in contact met anderen en houden afstand volgens de richtlijnen. Buiten reumapatiënt, ben ik ook astmapatiënt, en aangezien het virus vooral de longen lijkt aan te vallen, zijn wij dus extra voorzichtig. Er is nog steeds geen vaccin of oplossing voor (ernstig) getroffen patiënten. Ook is het nog niet helemaal duidelijk of dieren en dus ook paarden dit kunnen doorgeven. Ik vind het maar een spannende tijd. Maar dit is voor jullie vast herkenbaar...
Ondertussen blijven wij dus zoveel mogelijk braaf thuis. Hier in mijn kleine stulpje (een rijtjeswoning in de Betuwe) of op de boerderij van mijn partner (ook in de Betuwe). Mijn jongens Lucas van 8 (bijna 9) en Tim Nicolai van 11 genieten van het buiten zijn op de boerderij. Ze verzorgen daar hun shetlander Jodie en de kleine minishet van hun Bonuszus Julia. Verder spelen ze graag buiten op de trampoline, gooien een frisbee en dollen wat met hun bonuszus. Ik word er blij van.
Wat ook heerlijk is, zijn de kleine uitjes door de appelboomgaard van mijn partner. De kinderen kunnen hier met hun pony ook doorheen rijden. Met de bloesems van de kersen- en appelbomen ziet alles er zo mooi uit!
We zijn voorzichtig in contact met anderen en houden afstand volgens de richtlijnen. Buiten reumapatiënt, ben ik ook astmapatiënt, en aangezien het virus vooral de longen lijkt aan te vallen, zijn wij dus extra voorzichtig. Er is nog steeds geen vaccin of oplossing voor (ernstig) getroffen patiënten. Ook is het nog niet helemaal duidelijk of dieren en dus ook paarden dit kunnen doorgeven. Ik vind het maar een spannende tijd. Maar dit is voor jullie vast herkenbaar...
Ondertussen blijven wij dus zoveel mogelijk braaf thuis. Hier in mijn kleine stulpje (een rijtjeswoning in de Betuwe) of op de boerderij van mijn partner (ook in de Betuwe). Mijn jongens Lucas van 8 (bijna 9) en Tim Nicolai van 11 genieten van het buiten zijn op de boerderij. Ze verzorgen daar hun shetlander Jodie en de kleine minishet van hun Bonuszus Julia. Verder spelen ze graag buiten op de trampoline, gooien een frisbee en dollen wat met hun bonuszus. Ik word er blij van.
Wat ook heerlijk is, zijn de kleine uitjes door de appelboomgaard van mijn partner. De kinderen kunnen hier met hun pony ook doorheen rijden. Met de bloesems van de kersen- en appelbomen ziet alles er zo mooi uit!
(Tim Nicolai met Jodie)
We bedenken thuis samen plannen voor als het veulen er straks is. Misschien de paddock uitbreiden? Zo zou ze dan vanuit de stal op de hoek via de paddock naar de pony van mijn bonusdochter kunnen en is ze nooit alleen. Naast haar springpony staan er op dat stuk nog een witte D-pony (in pension) en de kleine lieve mini shetlander.
Hoe zou het zijn om straks samen met het veulen te wandelen door de omgeving... de andere pony’s zijn aardig bomproef, dus dat zal een goed voorbeeld zijn.
Ik zou graag het veulen straks zó opvoeden dat ik haar ook zonder hoofdstel en zadel zou kunnen rijden. Een wijze van Naturel Horsemanship klinkt goed, maar ik zal mezelf daarin nog meer moeten gaan verdiepen. Fantastisch vind ik het om te zien als een paard graag samenwerkt met zijn eigenaar. Het zou fijn zijn als ze ons vertrouwd en wij haar ook kunnen vertrouwen. Dat we elkaar aanvoelen. Natuurlijk ben ik mezelf ervan bewust dat ze een paard is, een dier dat dingen anders beleefd zoals wij mensen. De uitdaging zal zijn om een goede manier te vinden om met haar te communiceren zodat ik niet alleen haar begrijp, maar zij ook mij.
Het duurt natuurlijk nog even... het veulen word pas in juli dit jaar geboren en blijft dan ook waarschijnlijk tot begin volgend voorjaar bij haar moeder en de kudde. Pffff….als ik er zo over nadenk, duurt het echt nog veel te lang.
Hoe zou het zijn om straks samen met het veulen te wandelen door de omgeving... de andere pony’s zijn aardig bomproef, dus dat zal een goed voorbeeld zijn.
Ik zou graag het veulen straks zó opvoeden dat ik haar ook zonder hoofdstel en zadel zou kunnen rijden. Een wijze van Naturel Horsemanship klinkt goed, maar ik zal mezelf daarin nog meer moeten gaan verdiepen. Fantastisch vind ik het om te zien als een paard graag samenwerkt met zijn eigenaar. Het zou fijn zijn als ze ons vertrouwd en wij haar ook kunnen vertrouwen. Dat we elkaar aanvoelen. Natuurlijk ben ik mezelf ervan bewust dat ze een paard is, een dier dat dingen anders beleefd zoals wij mensen. De uitdaging zal zijn om een goede manier te vinden om met haar te communiceren zodat ik niet alleen haar begrijp, maar zij ook mij.
Het duurt natuurlijk nog even... het veulen word pas in juli dit jaar geboren en blijft dan ook waarschijnlijk tot begin volgend voorjaar bij haar moeder en de kudde. Pffff….als ik er zo over nadenk, duurt het echt nog veel te lang.
(Lucas met Jodie)
Regelmatig probeer ik even contact te hebben met Marja de Bruijn van de Nederlandse Schwarzwälder Fuchs stoeterij. Ik hoor natuurlijk graag hoe het met de moeder van mijn toekomstige veulen gaat. Met de merrie gaat het gelukkig erg goed. Helaas voor de stoeterij bleek één merrie niet drachtig te zijn en kreeg een andere merrie een doodgeboren veulen.
Op deze stoeterij komt er dus maar één nakomeling van dit zeldzame ras.
Bij de Schwarzwälder Fuchs is het de gewoonte dat een merrieveulen haar naam met de eerste letter van haar moeder begint. Bij een hengstje begint de naam dus met de éérste letter van de vader. Nu is het de vraag of de lieve Fleur Amber wel een merrieveulen draagt. Dus daarom zijn we alvast begonnen met namen verzinnen van het gehele alfabet (goede en leuke bezigheidstherapie hihi).
De vader is in ieder geval altijd de prachtige verschijning Modim! Daarom vind ik het leuk als de merrie straks ook zijn beginletter meekrijgt. Dus naast de éérste letter van de moeder voor het stamboek zal zij ook een roepnaam (tweede naam) krijgen die begint met de letter M. En voor die tweede naam hebben we al iets moois gevonden, namelijk: Millana!
Millana betekent; één uit duizenden (vrouwen). Dus zeer toepasselijk als je bedenkt dat ze niet alleen voor ons bijzonder is maar, er ook nog maar ongeveer duizend van haar soort zijn.
Voor de éérste naam beginnend met de letter F van Fleur hebben we al wel wat opties maar, zijn we er nog niet helemaal uit. Zelf vind ik het namelijk leuk als de naam een mooie betekenis heeft die ook nog eens goed bij het soort paard past.
Mocht de merrie Fleur Amber nu toch hengstveulen krijgen dan blijft de naam Millana natuurlijk staan maar, zullen we voor de éérste naam een andere moeten verzinnen. Namelijk één die begint met de letter van de merrie die wel een merrieveulen krijgt van Modim.
