De liefste merrie van stal

In de verkoopadvertentie staat dat onze merrie een ‘gouden’ karakter heeft. Dat klinkt altijd vrij overdreven, maar in dit geval is de overdrijving terecht. We kennen de merrie door en door en hebben heel wat uurtjes met haar doorgebracht. Vele uren in de manege-bak en ook vele uren tijdens onderzoek door de veearts. De merrie wil namelijk niet drachtig worden en omdat dit het hoofddoel was, proberen we haar nu te verkopen als rijpaard. We hebben er alle vertrouwen in dat de merrie goed terecht zal komen omdat het een mooi en fijn paard is.

Zondags-tenue
Op een mooie zondagochtend stopt er een auto voor de deur en een moeder met dochter stappen uit. Ze zien er beiden uit alsof ze uit een paardenkleding-catalogus komen lopen. Hun laarzen glimmen als spiegels en ze zijn nog nèt niet vergeten de prijskaartjes van hun nieuwe rijbroeken af te knippen.

Rodeo
Onze merrie wordt van stal gehaald en uitgebreid bekeken. Na kennismakingsrondje nummer 1 volgt dan de proefrit. Dochterlief stapt op de merrie en moeder vertelt nog even trots hoe druk haar dochter het heeft met het inrijden van jonge hengsten op de manege. Ze is net aan de overkant van de bak als de merrie zich ineens omdraait en in een rotgang heftig bokkend terug galoppeert. Als een professioneel rodeopaard wordt het meisje huizenhoog de lucht in gelanceerd en belandt even later keurig op haar spiksplinternieuw beklede achterwerk. Meisje begint te huilen en ik ren de merrie snel tegemoet. Net zo snel als de explosie uitbarstte, even zo snel is de merrie weer gekalmeerd en staat ze hijgend met haar hoofd tegen mijn lijf. Moeder komt nu naar me toe om me ernstig toe te spreken. Gedachten schieten door me heen maar ik kan geen woorden vinden om een zinnige verklaring te geven.

Love at first sight
Drie weken later is onze merrie verkocht aan een stewardess die haar supersonische baan wil compenseren met wat meer aardse binding. Het is liefde op het eerste gezicht en nog voor we ons kunnen bedenken, is de merrie verkocht. Een lege stal is alles wat overblijft, vele goede herinneringen en slechts één vervelend, onverklaarbaar moment.

Eind goed al goed
Denk ik. Niet dus, want een jaar later verneem ik via via dat de betreffende merrie is doorverkocht en de nieuwe eigenaar grote problemen heeft met haar. De merrie wil niet vaststaan, is vervelend op stal en heeft bokken tot haar specialiteit gemaakt.

Bewijsmateriaal
“Zouden ze het echt over Princess hebben gehad?” vraagt m´n man een paar dagen later. Ik blijf hem een definitief antwoord verschuldigd. Vast niet. Er zijn wel duizenden merries te vinden van hetzelfde ras, dezelfde kleur en dezelfde naam. Ook kan ik het niet geloven want ik had nog geen half jaar geleden een kaartje van de stewardess gekregen waarin zij schreef hoe blij zij was met haar aardling. Bijgesloten foto´s spraken voor zich. En je moet wel hele gekke dingen doen wil je in zo´n korte tijd een paard verprutsen.

Twijfel, twijfel
Maar ik twijfel. Misschien had ik indertijd de boksessie toch wat serieuzer moeten nemen en niet de schuld moeten leggen bij de matige rijkunstige kwaliteiten van het meisje. En heb ik mijn lieve merrie dus helemaal verkeerd beoordeeld. Gelukkig wordt mijn twijfel niet bevestigd door de nog steeds gelukkige stewardess. Toch blijkt echter maar weer: niets is zo moeilijk als de psyche van een paard doorgronden en ook de zelfverzekerde paardenvrouw kan wel eens flink aan het twijfelen worden gebracht.

Toch???

De liefste merrie van stal: Fjordenmerrie Wendy in de wei