herinneringen en nostalgie

Met een groepje paardenvrouwen praten (digitaal, uiteraard in de 'Corona'-tijd) we het over 'vroeger'. Voor de een is vroeger overigens wat minder verder terug in de tijd dan voor de ander. Maar dat mag de pret niet deren.

Nostalgische gevoelens komen bij iedereen naar boven.

Wist je nog het magazine De Ponyclub? Met die prachtige dramatische verhalen en mooie tekeningen?


Wist je nog die vreselijke week op dat zogenaamde  'Ponykamp' ?


Wist je nog dat je alleen maar paardrijbroeken kon kopen in wit, beige of zwart en dat we toen super hip waren toen we de eerste donkerblauwe konden kopen?


En die lage neusriemen altijd op de hoofdstellen van de managepaarden? Met van die plastic driehoekjes aan het kopstuk en die huissleutellabels met naam van het paard erop?


Keken jullie ook altijd bij de TV-serie "Black Beauty' tot op het allerlaatste moment van de aftiteling, dat Black Beauty nog een bokje gaf en wij weer een héle week moesten wachten op de volgende aflevering?


Weet je nog de namen van paarden van de manege:  dat was altijd: "de grote bruine",  "Princess",  "Lady" of 'Kleintje'.  Meer variaties waren er bijna niet en dubbele namen al zeker niet. Hoe anders dan de namen van nu....


En wie heeft de hele serie "De Zwarte Hengst' nog van WALTER FARLEY?


We kletsen wat af en waar de een prachtige herinneringen heeft aan Black Beauty, heeft de ander meer recentere herinneringen aan Heartland.
Hoe dan ook, herinneringen zijn altijd mooi of bittersweet...