4 Tips om leeuwen lachend tegemoet te rijden

door: Anita Rozendaal-Baaij

Wat doe je als je paard een angsthaas is en jij een held op sokken? Of als jouw paard overal kabouters in de struiken ziet en jij gespannen bent omdat er misschien wel een grote bok gaat volgen doordat die kl*te kabouters jouw paard pesten?

Het komt vaker voor dan je denkt. En het is zeker niet iets om je voor te schamen. Schrikachtige of echt angstige paarden zijn in de meerderheid en de kunst is om ermee te leren omgaan.

Soms lijkt paardrijden net zo serieus als een les Nederlandse spelling en grammatica, stoffig en saai. Op dat moment verlang je naar iets leuks. Alsof dat nog niet erg genoeg is, zijn onze paarden er glansrijk in geslaagd om natuurlijke angsthazen te kunnen zijn, waardoor het echt voelt alsof jij faalt. 

Een immens groot probleem 
Ik stond bij de paddock om mijn paard terug te zetten. De paddocks van ons zijn naast de buitenbak. Opeens hoorde ik gemopper en zag ik dat mijn stalgenootje aan het ploeteren was op haar paard. 
Even iets over mijn stalgenoot; ze heeft een super leuke merrie en rijdt haar voornamelijk dressuurmatig. Maar ze heeft een probleem: sinds een oncomfortabele ontmoeting met de grond tijdens een buitenrit is ze bang. Ze probeert nu weer zelfvertrouwen terug te winnen.

Ik ging uit nieuwsgierigheid bij de bakrand staan en zag een gefrustreerde stalgenoot op een mestend paard. De stalgenoot keek mij lachend aan (als een boer met kiespijn) en zei: "moet ze nog poepen ook!" Na die opmerking kon ik niet anders dan grinniken. 
Het lukte niet om haar paard over de hoefslag te rijden, want er was een probleem. Een immens groot probleem. Een probleem zo groot, dat haar paard bang was en niet meer over de hoefslag wilde gaan. 
Dat probleem was: tromgeroffel….. een trailer. Naast onze buitenbak loopt een onverharde weg en er stond een auto + trailer geparkeerd. Ik kon mijn lach bijna niet bedwingen. Haar bange paard maakte haar nog onzekerder, daarom vroeg ik haar of ze het fijn vond dat ik nog even bleef staan.

“Ja",  zegt ze, "misschien kan het helpen. Dan heb je een schijterige pony met een nog schijterige ruiter, dit helpt echt niet.”

Ik was blij dat haar paard niet de schuld kreeg
Want dat is onze eerste reactie, dat stomme beest! En vele constructeurs en instructrices zullen je bemoedigen dat je strenger moet zijn. Ze zullen zeggen dat jouw paard niet luistert want jij bent niet duidelijk genoeg. 
Maar wel eens bedacht dat wanneer jouw paard of pony bang is, dat ook echt zo is voor jouw paard? Als jijzelf gefrustreerd of boos wordt dan weet jouw paard of pony helemaal niet meer wat hij of zij moet doen. Het helpt als jij jouw paard een alternatief biedt om te gaan doen. In plaats van achteruitgaan, stilstaan of wegrennen, bijvoorbeeld: een volte rijden. Als het paard weer ontspant kun jij zeggen: zie je wel, er is niks aan de hand. 

Lachen helpt 
Ze reed haar paard verder voorwaarts nadat ze een beste hoop mest lichter was. Ze waren samen nog niet halverwege richting de trailer of ik begon vanuit het niks te roepen: “kiekt ze goan! Jullie gaan keigoed! Wat nou trailer? Volgas!”
Ze kon niet anders dan stiekem toch wel lachen, zonder kiespijn. En je zag zowel de ruiter, als haar paard ontspannen. Ze kreeg weer plezier in wat ze deed en ik bleef maar aanmoedigen: "Wat zijn jullie goed bezig, zie je wel dat het goed gaat!"

Motiveren 
Ja hoor, het ging al een stuk beter. Ze reed haar paard al lachend richting de trailer. Haar paard probeerde duidelijk haar best te doen om braaf over de hoefslag te blijven lopen. Ik riep: “vergeet haar niet te belonen”, waarna ze haar paard een schouderklopje gaf. En dat was meteen een mooie truck om de druk van de teugels af te krijgen. Elke kleinste poging van je paard moet je belonen. Haar paardje begon fijn op het bitje te kauwen.

Jouw paard is een held(in)
Als jouw paard dan uiteindelijk heeft gedaan wat jij wilde, ook al was dat iets heel kleins of simpels, zoals normaal langs een trailer lopen. Prijs jouw paard de hemel in! Maak jouw paard trots op zichzelf, dat werkt echt.

Dus op een rijtje: 

1. Straf jouw paard niet, zijn angst is op dat moment terecht, want in zijn of haar beleving is het echt eng. Ook al zegt jouw instructeur wat anders.
2. Zet een grote glimlach op of praat met iemand in de buurt. Dat helpt jou om jouw gedachte op iets anders te focussen, zo ben je niet meer samen gefocust op dat ene nare ding. Zelf ben ik wel eens liedjes gaan zingen… 
3. Als jij van zit verandert, door je paard te belonen, voorover te hangen etc. dan ontspant jouw lichaam makkelijker. Omdat je niet star en strak in dezelfde houding blijft zitten. 
4. Beloon jouw paard alsof hij of zij de beste is, eerlijk waar wat ze met plezier leren zullen ze nooit vergeten. 

Nog meer leesvoer over angst en schrikachtige paarden:

Hoe ga je om met angst?
(verdieping: wat is angst, waar komt het toch vandaan en hoe kun je deze overwinnen?)

De gevaarlijk steen !
(humor! nou ja, humor... niet als je op je buik door de bramenstruiken wordt gesleurd omdat het paard langs dé gevaarlijke steen moet...)