Aan het werk!

Serie: Projectpony Claudia - van marktpony naar kinderpony

Zoals jullie hebben kunnen lezen in de laatste blog over Zoë zijn de paden op de paddock paradise niet langer droog en winterklaar. We zaten al langer te spelen met het idee om Claudia uit te lenen aan een manege om te zorgen dat ze wat kilometers kan maken onder het zadel. Dat hebben we na het werk van de loonwerker versneld geregeld omdat de kudde snel moest inkrimpen. Een paar dagen later werd knappe Clau opgehaald om te starten met haar nieuwe baan.

Bruikleen
Ze is dus niet verkocht, maar alleen uitgeleend. Ze liep super braaf de trailer in, waar ze naast een ander paardje stond. Ze gedroeg zich super tijdens de rit en ook uitladen ging keurig. Ze vond het heel spannend, zo ineens op een vreemde locatie. Ik ben nog even gebleven tot de ergste spanning gezakt was, maar daarna moest ik naar huis en liet ik Claudia achter op de manege.

Het was heel gek om Claudia niet meer bij ons te hebben staan. Ik miste haar ontzettend, maar ik vertelde mezelf dat dit de juiste keuze was voor haar. Ik kreeg de eerste dagen regelmatig updates. Ze kon goed in de kudde, maar was nog niet helemaal op haar gemak. Ik kreeg wat foto’s van Claudia onder het zadel, maar echte informatie was karig.

Toch niet zo makkelijk
Na twee weken kreeg ik een foto van de instructrice met een blauw oog. Claudia reageerde op aansingelen en was omhooggekomen tegen haar oog aan. Wij waren verbijsterd, Claudia heeft bij ons nog nooit gereageerd op aansingelen, zelfs als ik de singel onredelijk strak aantrok. JJ en ik spraken af om dat weekend bij Claudia langs te gaan om te zien hoe ze ervoor stond. Helaas werd mijn hond precies dat weekend ziek en dus waren we genoodzaakt het een weekje uit te stellen.

De hele week knaagde het aan me en om eerlijk te zijn vond ik het een beetje eng om heen te gaan. Ik wilde zo graag dat het goed ging, ik gunde Clau de ervaring en de aandacht. Dat het heel anders kon uitpakken wilde ik nog niet helemaal bij stilstaan.

Toch weer naar huis
Claudia stond in een klein stalletje achterin. Toen JJ haar een halster om probeerde te doen draaide ze snel van ons weg. Met poetsen was ze braaf en redelijk rustig, maar toen we even buiten met haar gingen wandelen raakte ze nog net niet in paniek. Ze was zo onrustig en onzeker dat het ons echt zeer deed. En als Clau zich zo voelt gaat ze in de aanval. Het verklaarde wel het blauwe oog.

Ze stond er drie weken dus de ergste nieuwigheid zou er wel af moeten zijn. Dat ze nog steeds zo veel stress had zat ons niet lekker. Na veel wikken en wegen hebben we besloten om haar toch weer naar huis te halen. Liever thuis te weinig doen maar wel ontspannen zijn dan werken op een manege maar zo hoog in de spanning zitten. We werden geholpen bij onze keuze doordat er nog een pensionklant wegging waardoor Claudia’s maatje alleen kwam te staan. Ze moest dus weer thuiskomen.

Home sweet home
Het weekend erop hebben we haar (net voor de sneeuw en vorst aan) opgehaald. Ze ging super braaf de trailer in, maar het eerste stukje van de rit maakte ze zich nog heel erg druk, maar daarna ging ze stabiel staan en ging het goed. Ze kwam thuis veilig weer van de trailer af.
Claudia werd direct weer geaccepteerd door haar maatje en de volgende dag stond ze alweer vooraan tijdens de voerdienst. De eerste dagen was ze nog wat wantrouwend en onzeker, maar ze al snel was ze helemaal op haar gemak. Ze heeft lekker een weekje rust gehad. Haar dolblije verzorgsters hebben haar lekker geborsteld en geknuffeld en verder mag ze weer even wennen.

Wat de volgende stap gaat zijn met Claudia weten we nog niet, maar voor nu zijn we heel blij dat ze weer thuis is en genieten we van haar gezellige aanwezigheid.

Serie: Project Claudia