Altijd onderweg met mijn paard

Serie: Een puber koopt een paard

Theresia kocht op 15-jarige leeftijd een paard. Met krantenwijkjes en oppassen had zij geld gespaard voor haar grote droom: een eigen paard.  Zij kwam echter niet uit een 'paardengezin' en wist nauwelijks waar ze aan begon.

Nu het derde deel van deze nieuwe serie!

Het huis van de mevrouw waar mijn paard die winter stond, lag op steenworp afstand van het bos en de Hoorneboegse Heide. Vooral het stukje bos achter de Lapersvijver was min of meer van ons samen.  Vele uren hebben we daar gewandeld, door weer en wind.  Princess was nog jong en kon nog niet bereden worden en het wandelen was dé manier om elkaar te leren kennen.

Kerstmis
Tijdens de Kerstdagen, toen het erg glad was op de bospaden door de plassen die waren bevroren, liepen we langs de villa's aan de Utrechtsestraatweg. Overal stonden kerstbomen en rook het naar overdadige warme kerst-diners. Ik kon naar binnen kijken en zag de mensen voor de open haard zitten.  Het zag er allemaal zo mooi en warm uit. Wat was het voor ons afzien, want we liepen door de snijdende kou.
De sfeer kan ik me zelfs nu nog goed herinneren. Ik denk er nog vaak aan. Ik voelde me een gluurder en een beetje zielig.  Daar liep ik dan, moederziel alleen door de kou met mijn paard.  Maar spoedig zouden we terug zijn op stal en zou ik mijn paard goed verzorgen.

'On my way home, I remember all the best days'

Al die uren samen wandelen bleek toch zeer de moeite waard te zijn geweest want we kregen hierdoor een onafscheidelijke band. Samen wandelen, iedere dag. 'Het meisje en het paard' werden we al snel genoemd.

Puber, maar dan anders
Princess was mijn leven, mijn liefde en mijn alles.  Een veel te grote zorg voor een vijftienjarig meisje dat al haar tijd aan het verzorgen van het paard kwijt was. Terwijl klasgenootjes in winkelcentra rondhingen en naar de disco gingen. Van zakgeld werd paardenbiks gekocht in plaats van de nieuwste kleding of muziek. Toch heb ik nooit enige spijt gehad want het was en leerzame periode in mijn leven. Het paard was mijn uitlaatklep die ik in de puberteit zo hard nodig had. Hoewel het thuis absoluut niet slecht was, was Princess een geweldig excuus om op ieder tijdstip van de dag weg te zijn. De rust en mogelijkheid om geestelijk te groeien kwam voor een groot deel door het verzorgen van het paard.

Zadelmak
Eind van de winter werd Princess dan toch zadelmak gemaakt en afgericht. Wat een groot rodeo-feest had kunnen worden voor enkele toeschouwers, liep uit op een zeer rustige gebeurtenis. Princess vond het prima dat haar baasje op haar rug klom en heeft nooit één poging gedaan om mij van haar rug af te krijgen.

Voorzichtig veranderde de wandelingen in ritjes en na verloop van tijd scheurde we samen het bos door! Wat werden de afstanden ineens kleiner.  Nog veel meer kilometers werden afgelegd. Niet alleen door het bos achter de Lapersvijver, maar nu ook de hele Hoorneboegse heide en het bos naar de Lage Vuursche werden ons domein. Ieder zandpad, iedere boom en ieder stukje hei was ons bekend.

Het geluk mocht echter niet lang duren want de mevrouw van de stallen kwam op een dag naar ons toe met slecht nieuws...

wordt vervolgd