Ja paardenmensen, we komen er niet onderuit.  Voor onze eigen veiligheid én voor die van onze medemens, is het nu al in openbaar vervoer verplicht om mondkapjes te dragen. En de verplichting breidt zich uit.

Mondkapjes zó 2020
Misschien draag je ze al of vind je het allemaal dikke onzin; maar het straatbeeld anno 2020 is in ieder geval mega verandert ten aanzien van een jaartje geleden. Wie had dat ooit gedacht? Als je indertijd de voorspelling had gedaan van een pandemie en lockdowns, dan had jouw medemens gevraagd welke pillen je had geslikt... en als je had verteld dat we allemaal mondkapjes zouden dragen in bus, trein en openbare gebouwen, en 1,5 meter afstand moeten houden, dan had jouw medemens zich ernstig zorgen om jou gemaakt...

Globalisering = pandemieën
Door de globalisering leven we met velen op deze aarde en staan allemaal in contact met elkaar. We hebben er grote voordelen van qua economie en reislust. Maar we nemen wel ziektes mee naar huis (en het milieu lijdt onder onze luxe levensstijl).  En het was helemaal niet de vraag óf er een pandemie zou uitbreken, maar wanneer...

Mondkapjes en paardendekens
Terug naar de mondkapjes.  Wil jij in stijl rondlopen en baal je van die wegwerp-mondkapjes? (slecht voor het milieu!) Mail PaardenColumns want wij maken ze van stof naar keuze.  Ook zijn er verschillende maten verkrijgbaar. Alles in overleg.  Na jarenlang paardendekens te hebben gerepareerd en gemaakt, zijn mondkapjes naaien natuurlijk een eitje.

Stof naar keuze
Heb jij een bepaald stofje, dat bij jouw paardendeken past? Of met de stalnaam erop geborduurd? Of een foto laten uitprinten of textiel? Of wil er een die past bij de kleur van jouw paard, sjabrak, zadel of beenbeschermers? Of wil je er één in Westernstijl, Trekking, of juist een chique Engelse country look? Alles kan.

Enige eis: een lap stof van minstens 40 x40 cm. en natuurlijk moet je ook even de ademtest doen: houdt de lap stof tegen je mond en wees ervan overtuigd dat je goed kan ademen. De stof zal tenslotte dubbel (binnen- en buitenkant) om jouw mond en neus heen zitten en het is natuurlijk niet de bedoeling dat je meteen flauwvalt.
Ideaal: katoen, chambray, katoenmixen zoals katoen-chiffon, katoen-flannel, katoen-zijde. De stof hoeft niet nieuwe te zijn. Gewassen en gebruikte katoenen stoffen zitten zelfs fijner dan nieuwe stoffen.

Kosten:  7,50 euro per stuk bij zelf aangeleverde stof inclusief verzendkosten.
Als je zelf geen stof hebt maar iets in je hoofd hebt, dan kunnen wij voor jou op zoek en in overleg een mondkapje maken. De kosten zullen dan iets hoger zijn, maar betaalbaar.

We leven mee met Yvonne.  Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. 

Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd zorgvuldig doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell.

Deel 10: Teamwerk!

Teamwork makes the dream work...

Zadel: Check✔
Hoeven: Check ✔
Hoofdstel en bit✔
Lijf van Heartie: geen check

Mijn topvriendin met haar team komt langzaam mijn kant op! Zo is de osteopaat bij mij langs geweest.
Ze vertelde me dat hij nog vreselijk jong is in zijn hoofd en dat hij alle informatie niet heeft kunnen verwerken. (Er is dan nogal wat gebeurd). In zijn lijf zat hij vast en kon daardoor onmogelijk werken.

We kregen het recept mee om 8 weken niet te rijden, longeren of wat dan ook. Rust in zijn hoofd en grondwerk past.

En ja... past mij ook! Ik wil dat hij beter wordt, ik wil dat hij lekker in zijn vel gaat zitten en dat we weer samen weer naar de toekomst kunnen kijken.

Veel mensen gaven hem de schuld van mijn ongeluk. Ik had zes nekwervels gebroken, een gat in mijn luchtpijp en een schouderluxatie. Niet de beste verwondingen om zomaar weer op een paard te stappen. Maar voor Heartwell was het ook heel traumatisch en ondanks dat ik van hem ben afgevallen, kan ik het hem niet verwijten en word ik zelfs boos als mensen hem daarvoor 'aanvallen'.

Ja, ik had ook andere plannen, maar ik denk Heartwell ook. Hij heeft zich heel lang schuldig gevoeld en heeft een behoorlijke last mee gedragen. Ik durf te wedden dat het in zijn lijf is gaan zitten. En dat wil Ik eruit hebben.

Na de eerste behandeling was Heartwell heel boos naar mij en tegelijkertijd wilde hij bij mij zijn. Dat heeft zeker een week geduurd. Ik heb hem gelaten. Hij moet iets verwerken. De eerste week, liep hij dan ook weer kreupel. Daarna krabbelde hij op en werd hij steeds vrolijker en vrolijker! Hij werd aanhankelijk en wilde alleen maar knuffelen met me. Hij wilde graag werken en met grondwerk deed hij zijn best.
Hij is nu al zo veel zachter geworden... en liever en fijner....

Binnenkort de tweede behandeling. Ik geloof dat de osteopaat heel tevreden zal zijn!

Waar begin je met een paard dat geen vertrouwen in de mens heeft en zelfs de titel 'staatsgevaarlijk' draagt?

Monique Schild Don zocht een uitdaging en vond er één met hoofdletters.  Zij kocht een getraumatiseerde Tinker waar niemand wat mee kon.  In haar serie kunnen we lezen hoe zij dit stapje-voor-stapje heeft aangepakt.

Deel 9: een nieuw 'thuis'


Van een koude douche naar een warm bad. Zo zeggen ze dat dan toch?
We kwamen echt van een koude douche naar een warm bad.

De rit ging overigens weer heel relaxed, wat heb ik toch eigenlijk een paar makkelijke paardjes, ik ben best trots op die twee gekkies.

We komen aan, moeten uitladen op de weg. Oh nee, dacht ik, daar gaan we al.
Hoe moet ik dat doen met Sunny? Stress stress  en dan hoor ik in mijn oor mijn instructrice, niet echt natuurlijk want die was er helemaal niet bij, maar ik hoorde haar zeggen: "AARDEN MO!!!

Dus adem in, adem uit. Niet genoeg, nog een keer adem in, adem uit en let's go!!!
En ja hoor daar liep ze naast me , weer briesend maar ze liep naast me mee, zo richting stal.
Pretje volgde braaf en we gingen naar de bak. Wat een pret hadden ze met z'n tweeën.

Rustig aan de kudde ontmoeten, één voor één.
Ja , dat ging ook prima, nou ja ik wist niet dat het zo makkelijk kon gaan. De eerste paar dagen laat ik ze maar een beetje met rust, kudde leren kennen want ja, dat is dan ineens je nieuwe familie.

En na een paar daagjes maar weer starten met poetsen en tutten. Dat ging super, ze waren helemaal relaxed. Nou dan ook maar weer starten met het grondwerk.
Dat gaat ook gewoon goed en intussen worden ze steeds relaxter en rustiger. Wat een verademing, tenminste voor nu want ik weet uit ervaring dat alle begin leuk is maar soms slaat het over in doffe ellende....

We zijn daar eind december gekomen en ik kan melden dat het een fantastische plek is waarin Sunny alleen maar groeit en bloeit en Pretje heerlijk kan spelen met z'n shet vriendje .

Nu heb ik mijn getraumatiseerde en staatsgevaarlijke Tinkerprinses natuurlijk nooit gekocht met de intentie om ooit op haar te kunnen. Logisch toch met hoe ze was een jaar geleden?
Nou, ik kan zeggen dat dat intussen wel veranderd is .

Hoe? Maar wat denken jullie?
Zou ze ooit te berijden zijn?
En zou Pretje ooit meer worden dan een maatje voor Sun?
Dat zien jullie in de volgende blog.

Ons oproepje om onze pagina met alle soorten paardensport aan te vullen, leverde leuke reacties op.

Ilona Greven-Lentz, is een gediplomeerd ORUN KNHS Freestyle Instructrice Niveau 3,  heeft gestudeerd aan de Freestyle Academy van Emiel Voest en Chaja Voest- Kolthoff.  Wat dit precies inhoudt gaat zij ons in een vertellen.  In haar eerste column stelt Ilona zichzelf voor:

Deel1:  Ilona en Floor stellen zich voor

Deel 2: Wat houdt het Freestyle-systeem nu precies in?

De vier FF-en na de schrik
Waarom schrikt een paard en hoe reageert jouw paard? Dat kan Ilona goed uitleggen aan de hand van vier woorden met die beginnen met een F.

Flight, Fight, Freeze en Faint...
lees er alles over in de duidelijke en interessante theoretische Freestyle les van Ilona: deel 3: Schrik- en Obstakeltrainingen

Inge wacht op een nog ongeboren merrieveulen van een Schwarzwälder Fuchs merrie. In Deel 1: van een Magische droom vertelde zij ons waarom een merrie van dit ras haar grote droom is.

nu:

Deel 5: wachten en plannen

Het is alweer even geleden….

De drachtige Schwarzwälder Fuchs merrie Amber Fleur word steeds ronder. Haar uiers lopen langzamerhand steeds voller en de datum waarop zij is uitgerekend komt steeds dichterbij.

In mijn dromen gaat het allemaal veel sneller en is het veulen uiteraard een prachtige merrie. In het echt, daar duurt het veel langer. Overal om ons heen worden veulens geboren.
Ik hoorde dat bij een collega van de stoeterij inmiddels al twee hengstjes zijn geboren. Voor mij betekent dat nog twee kansen op een merrieveulen waarvan de vader Modim is.

In mijn hoofd probeer ik alvast een back-up plan te maken. Want wat ga ik doen als er nu toch alleen maar hengstveulens bijkomen, als nakomeling van de hengst, waarvoor ik de voorkeur heb? Ik ben er nog niet helemaal uit.

Modim is een hengst uit Stamboek II. Hij is toen de tijd niet goed genoeg bevonden voor stamboek I omdat hij niet groot genoeg was op de leeftijd dat hij gekeurd werd. Hij kwam eigenlijk 2 cm te kort. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een prachtige hengst. Zijn vader Modem is overigens een Elitehengst uit stamboek I. Toch vind ik persoonlijk dat Modim een mooiere compacte bouw met brede hals en verfijnd hoofdje heeft. En met zijn opvallend rustige en kalme uitstraling, zijn leergierigheid en stoere imago, is hij voor mij echt nummer één!

Ik knuffel ondertussen nog maar even met onze lieve shetlander Jodie. Ze heeft helaas een knieblessure opgelopen. Het stappen gaat inmiddels al beter en ook strekt ze haar been verder als een tijdje geleden. De dierenarts weet niet of het nog goed gaat komen, maar misschien als we haar een jaartje op rust laten, er is nog hoop. Dan maar veel knuffelen, poetsen en nog meer knuffelen. Jodie liep erg graag voor een karretje. Heerlijk vond ze dat. Zodra ze ervoor stond gingen haar oren naar voren en zag je aan haar hele lichaamstaal dat ze vrolijk is. Mijn jongens vinden het ook altijd een feest om dan mee te rijden. Tim Nicolai (mijn oudste), vindt ook het mennen erg leuk om te doen. Jodie is heel licht aangereden en je hoeft dus nauwelijks aan haar mond te zitten om haar van positie te doen veranderen. Veel kan ze op stemcommando, waardoor het voor ons altijd een vrij relaxte rit was. Nou ja, meestal was het relaxed. Ze had van die momenten waarbij donkere strepen op de weg, van bijvoorbeeld een sproeier, heel eng waren en dan maakte ze een klein sprongetje haha..

Als we een merrieveulen hebben, willen we haar ook aangespannen laten lopen. Dit zal ze dan in elk geval al moeten kunnen als ze voor haar derde de leistungsprüfung (behendigheidstest) moet afleggen. Deze bestaat voor koudbloeden uit drie onderdelen:

• Aangespannen dressuurproef binnen de ring
• Hindernisparcours met een lange boomstam van circa zeven meter. Ze moeten door zes poorten die elk drie meter verspringen van de middenlijn. De proef word in stap afgelegd. Het paard moet ook stilstaan zonder te worden vastgehouden. Er is geen tijdslimiet
• Trekproef met een slede. Het paard trekt hierbij een slede die 25% van hun lichaamsgewicht weegt. Ook hierbij moet het paard stilstaan gedurende tien seconden zonder te worden vastgehouden. Hierbij zijn er drie stopmomenten. Dit blijkt een zware proef.

Elke merrie zonder Leistungsprüfung kan nooit moeder worden van een goedgekeurde hengst.
Omdat wij dus heel graag willen gaan fokken met dit bijzondere ras, is het dus verstandig als zij die Leistungsprüfung zal afleggen.

Help !  Wat is hier gebeurd? 'Ontzettend veel geluk'??? Nou zo ziet het er niet uit. Misschien gaat bij de volgende foto een belletje rinkelen:

Bovenstaande foto is Zoë die een een flinke trap uitdeelt, in de lucht weliswaar. Vast niet bedoeld om een mens te raken. Maar dat ze dát wel kan,  zien we op de foto van Britt met haar arm in het gips.
Wat is er gebeurd?

We vervolgen snel de spannende serie van Britt en leven met haar mee. En de dokter zei: "Je hebt nog ontzettend veel geluk gehad..."

We leven mee met Yvonne.  Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. 

Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd zorgvuldig doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell.

Deel 9: Hardwell wordt Heartwell

Tijd vliegt als je het naar je zin hebt!

Maar de tijd gaat ook snel voorbij als er van alles op je pad komt. Goede dingen, slechte dingen. We beginnen maar bij het goede.

Hardwell zijn naam heb ik maar veranderd. Ik weet het.. ze zeggen dat een naam veranderen ongeluk brengt, maar hee.... hoeveel erger kan het nog worden? Hardwell zijn naam staat ook nog niet officieel in het paspoort, dus het leek mij geheel gerechtvaardigd.
Hardwell heb ik nu maar omgedoopt tot Heartwell. Het zijn de kleine dingen die het doen hoor! En ja... hij heeft met veel fantasie een hartje op zijn hoofd en laten we eerlijk zijn.: Heart wel... het klinkt zoo romantisch en zachter en liever en ja.. Hij geeft zijn hart wel aan mij.
Dus Heartwell it is😃😃


Zijn kreupelheid ging daar overigens niet van over (was alles maar zo makkelijk), maar dat het de juiste keuze was... daar geloof ik wel in. Het is natuurlijk wel weer een dingetje. Anderhalve week hebben ik het aangekeken en het ging natuurlijk (met mijn geluk) niet over. Het werd per dag zelfs slechter en slechter.
Toen ik mijn vriendin aan de telefoon had, vertelde ik mijn zorgen over Heartwell. Ze vroeg mij foto's van de hoef te maken, zodat ze die kon zien aan haar eigen smid. Baat het niet, dan schaadt het niet.

Met vijf minuten had ik bericht. Die hoeven zien er niet uit! Ik kreeg een adres van een smid die aan speciaal beslag doet en meteen afspraak maken!  Daar stond ik dan. Binnen 2 weken voor de 3de keer bij de smid.  Er was weinig af te halen, maar meneer had totaal geen draagvlak meer. Het was dus heel logisch dat hij kreupel was. En de stand die hij had gekregen was ook niet geheel om over naar huis te schrijven. Dus hop, op ijzers, met zooltje en een combinatie van teer en hennep.
Maar eens kijken wat dat doet.

En ja hoor... na twee weken kon ik voor het eerst weer mijn paard een beetje rondslingeren zonder dat hij kreupelde!!

Om even bij mijn vriendin te blijven: zij is een ruiter die in de loop van de jaren een goed team om zich heen heeft verzameld. (Door haar heb ik nu een goede hoefsmid) en ze gunt ze mij ook zo graag een goed team. We wonen helaas niet dicht bij elkaar, maar heel gelukkig kan één teamgenoot van haar ook deel gaan maken van mijn beginnend team-pje.

En of het nu eind goed al goed is... dat horen jullie de volgende keer